Carlo Gesualdo da Venosa, książę, krewny kardynałów i najbardziej wpływowych osób księstw Włoskich, szaleniec, bezkarny morderca, genialny muzyk amator.
Uwielbiam włoską muzykę renesansową. Twórczość Claudia Monteverdiego kocham każdą cząstką mojej duszy. Do muzyki księcia Venosy mam jednak stosunek niejednoznaczny. Niby wpisuje się w kanon madrygału tamtego czasu, ale jednocześnie nawet dziś poraża słuchaczy i muzykologów swoją nowoczesnością i elementami atonalnymi, na pewno jest to muzyka wizjonerska. Czasami kiedy słucham wydaje mi się, że jestem o krok od odkrycia jej tajemnicy, czasami jest mi obojętna, a czasami muszę wyłączyć po kilku minutach bo wydaje mi się nieznośna i brzydka. Może to obecny gdzieś w zapisie nutowym klimat postępującego szaleństwa kompozytora.
Laszlo Passuth pisząc powieść prawdopodobnie nawet nie starał się polubić własnego bohatera, ale zrobił niesamowicie dobrą robotę. Trochę dokument epoki, trochę powieść sensacyjna.
Książka adresowana głównie do wielbicieli muzyki dawnej, ale nie tylko, to historyczny obraz księstw włoskich epoki renesansu, czy rosnącego wpływu inkwizycji na wiele aspektów codziennego życia.
Świetna książka, wydana w Polsce prawie 40 lat temu, do dziś dostępna w antykwariatach za prawdziwe grosze. Warto kupić, przeczytać, mieć.

Carlo Gesualdo da Venosa, książę, krewny kardynałów i najbardziej wpływowych osób księstw Włoskich, szaleniec, bezkarny morderca, genialny muzyk amator.
Uwielbiam włoską muzykę renesansową. Twórczość Claudia Monteverdiego kocham każdą cząstką mojej duszy. Do muzyki księcia Venosy mam jednak stosunek niejednoznaczny. Niby wpisuje się w kanon madrygału tamtego czasu, ale...