Korespondecja, wbrew układowi autorów, zawiera przede wszystkim listy Kota Jeleńskiego do Iwaszkiewicza (113 na 145 w części I), co wywołuje ambiwalentne uczucia. Z jednej strony prawdziwą przyjemnością jest obcowanie z umysłowością Jeleńskiego, tokiem jego rozumowania, fragmentami recenzji. Z drugiej strony brakuje dość często ciągłości historii, przytaczane kolejno listy Kota dotyczą coraz to nowych wątków, których odzwierciedlenia nie znajdujemy w niepełnej korespondencji ze strony Iwaszkiwicza. Edytor zdawał sobie z tego sprawę, tło niektórych historii zarysowywał w licznych przypisach. Część II poświęcona relacji Iwaszkiewicza z Teresą Jeleńską dużo słabiej reprezentowana, dzięki czemu całość jednak tylko zyskuje. Lektura części II momentami irytująca ze względu na podejście Reny. Warto jednak przebrnąć przez ten końcowy fragment dla samych wyjaśnień przytaczanych w przypisach, stanowiących o kolorycie i wartości II części. Całość lektury na pewno bardzo inspirująca, zachęcająca by jak najdłużej obracać się w kręgu Kota i krążyć wokół rue de La Vrilliere.

Korespondecja, wbrew układowi autorów, zawiera przede wszystkim listy Kota Jeleńskiego do Iwaszkiewicza (113 na 145 w części I), co wywołuje ambiwalentne uczucia. Z jednej strony prawdziwą przyjemnością jest obcowanie z umysłowością Jeleńskiego, tokiem jego rozumowania, fragmentami recenzji. Z drugiej strony brakuje dość często ciągłości historii, przytaczane kolejno listy...