Ciche dziecko uważane jest za nienormalne. Ciche dziecko to człowiek aspołeczny. Ciche dziecko, które nie umie się odezwać, uważane jest za niegrzeczne. Ale czy tak jest w rzeczywistości? Dlaczego ludzie uważają, że cichość jest zła? Dlaczego wnioskują, że dziecko ma jakieś kłopoty psychologiczne?

Czasem dzieci są znacznie mądrzejsze od dorosłych. Przede wszystkim pozbawione są złudnej maski, którą dorośli nieustannie nakładają, w zależności od miejsca, w jakim się znajdują. W rodzinie zakładają maskę szczęśliwego, posłusznego, grzecznego. W towarzystwie nakładają maskę osoby chętnej na rozmowę, uśmiechniętej, z sukcesami na koncie, osoby, która może pochwalić się tym i owym, choć wcale nie powinna czuć przymusu.

JESTEM CICHY autorstwa Andie Powers z ilustracjami Betsy Petersen to bardzo wymowna książka, która wyraźnie pokazuje czytelnikom, że wcale nie trzeba być głośnym, aby żyć. Nie trzeba być głośnym, aby marzyć, spełniać marzenia, bawić się z przyjaciółmi, spędzać owocnie czas. Dobrze byłoby w końcu wyjść z tego przekonania, że dzieci muszą być JAKIEŚ, a jeśli takie nie są, to jest z nimi coś nie tak. Bycie cichym nie jest złe. Bycie cichym pozwala dostrzec to, co człowiek skrywa w głębi. Bycie cichym to skarb. Przysłowie mówi wyraźnie “milczenie jest złotem”. A osobom, które wciąż widzą w tym problem, Emil wyraźnie pokazał, co o tym myśli, wystawiając język!

Ciche dziecko uważane jest za nienormalne. Ciche dziecko to człowiek aspołeczny. Ciche dziecko, które nie umie się odezwać, uważane jest za niegrzeczne. Ale czy tak jest w rzeczywistości? Dlaczego ludzie uważają, że cichość jest zła? Dlaczego wnioskują, że dziecko ma jakieś kłopoty psychologiczne?

Czasem dzieci są znacznie mądrzejsze od dorosłych. Przede wszystkim...