Momentami przegadana, ale wiele kwestii przydatnych podczas rozmów z mięsożercami.

Mam problem tylko z 2 sprawami.

1. Niewiele tu przydatnych porad. Z lektury zapamiętam głównie podpowiedź, co mówić, gdy ktoś pyta o powody niejedzenia mięsa ("a Ty, dlaczego jesz?").

2. Weganizm to weganizm. Po to zaistniały wszelkie inne nazwy, by tak nazywać konkretne grupy ludzi (np. peskatarianie to osoby jedzące ryby, lecz rezygnujące z pozostałych rodzajów mięsa). Nie widzę sensu w twierdzeniu, że jak ktoś pozwoli sobie raz w miesiącu na szynkę, to wciąż jest weganinem. Później wydarzają się takie sytuacje, że przy rodzinnym stole słyszę "Ale Krysia zjadła ostatnio ciasto z jajkiem i mlekiem, a też jest weganką". Skoro autor widzi różnicę między dietą roślinną (sposobem odżywiania) a weganizmem (stylem życia), niech nie próbuje mi powiedzieć, że zjedzenie sera raz w miesiącu czyniłoby mnie weganką, bo granicę warto przesuwać, by X lub Y nie był smutny (szczególnie że dopuszcza on robienie tego z czystej ochoty).

**
Jestem świeżo po "Mniej znaczy lepiej. O tym, jak odejście od wzrostu gospodarczego ocali świat" i polecam tę pozycję osobom, które tu poczuły niedosyt, lub po prostu zabrakło im konkretnych wzmianek o gospodarce i śladzie węglowym.

Momentami przegadana, ale wiele kwestii przydatnych podczas rozmów z mięsożercami.

Mam problem tylko z 2 sprawami.

1. Niewiele tu przydatnych porad. Z lektury zapamiętam głównie podpowiedź, co mówić, gdy ktoś pyta o powody niejedzenia mięsa ("a Ty, dlaczego jesz?").

2. Weganizm to weganizm. Po to zaistniały wszelkie inne nazwy, by tak nazywać konkretne grupy ludzi (np....