Rzadko kiedy zdarza mi się odłożyć książkę nieprzeczytawszy jej do końca, ale nie zmogłam, od połowy już tylko przekartkowałam, a przez większą część lektury męczyła mnie myśl: "co tu się odzajączkowało!?" (z ang. "wtf!?", z hebr. "מה לעזאזל")
Ponieważ autorka uraczyła nas na koniec przepisami na swoje popisowe dania, odtworzone z ukradkowego podglądania cudzych babć, które za nic nie chciały się swoimi sekretami podzielić, to ja również pokuszę się o stworzenie przepisu na to dzieło (bo autorce też przyjrzałam się przez chwilę).
Wziąć umiejętności literackie z wattpada, dodać głębię przemyśleń godną memów, dużą łyżkę (najlepiej wazową) narcyzmu instagramowej influencerki, zakręcić w słoiku, wstrząsać do utraty wszelkiego sensu. Podgrzać żarliwością religijną świeżo nawróconej na judaizm neofitki po weekendowych kursach, wylać na talerz, okrasić garścią żenujących dowcipów o Izraelczykach polskiego pochodzenia (poziom wąsatego wuja z przedmieść Tel-Avivu, ze złotą gwiazdą Dawida na owłosionej klacie). Podawać ze szczyptą ignorancji i wyrazem totalnego samozachwytu.
Stanowczo odradzam poczęstunek, wygląda jak coś, co już ktoś wcześniej zjadł i mu bardzo nie smakowało, więc jakby co, to sięgacie na własną odpowiedzialność.
Żeby potem nie było, że nie ostrzegałam.

Rzadko kiedy zdarza mi się odłożyć książkę nieprzeczytawszy jej do końca, ale nie zmogłam, od połowy już tylko przekartkowałam, a przez większą część lektury męczyła mnie myśl: "co tu się odzajączkowało!?" (z ang. "wtf!?", z hebr. "מה לעזאזל")
Ponieważ autorka uraczyła nas na koniec przepisami na swoje popisowe dania, odtworzone z ukradkowego podglądania cudzych babć, które...