Na pierwszej wizycie u endokrynologa dowiedziałam się tyle samo, jeśli i nie więcej, niż wyczytałam z książki Katarzyny Ślubowskiej. Endokrynolożka porządnie podeszła do tematu, i nie mówię, że autorka książki nie, ale jednak liczyłam na coś więcej niż zapchajdziury w postaci zdjęć kobiet w sytuacjach różnych - jazdy na rowerze, siedzenia na murku, jedzenia.
Zdjęć jest mnóstwo, całostronicowych; strony rozpoczynające kolejne rozdziały również są podwójne, a bywa, że tekst jest powtarzany po kilka razy. Wygląda to tak, jakby wydawca kazał wypełnić odpowiednią liczbę stron, a skoro tekstu jak na lekarstwo to trzeba było o pomoc poprosić grafika.
Jeśli ktoś nie wyczytał w Internecie, albo nie dowiedział się od lekarza, o co chodzi z tym całym Hashimoto, czym różni się nadczynność tarczycy od niedoczynności, to pewnie uzna tę książkę za skarbnicę wiedzy. Ale w czasach powszechnego dostępu do Internetu, pozycja jak ta, jest niepotrzebna.
Dobrze, że nie wydałam na nią pieniędzy, a wypożyczyłam. Chwała bibliotekom! :)

Na pierwszej wizycie u endokrynologa dowiedziałam się tyle samo, jeśli i nie więcej, niż wyczytałam z książki Katarzyny Ślubowskiej. Endokrynolożka porządnie podeszła do tematu, i nie mówię, że autorka książki nie, ale jednak liczyłam na coś więcej niż zapchajdziury w postaci zdjęć kobiet w sytuacjach różnych - jazdy na rowerze, siedzenia na murku, jedzenia.
Zdjęć jest...