Książka jest dobra, ale nie trafiła w moje gusta. Oczywiście muzyki Pidżamy słuchałam i do dzisiaj czasami lubię sobie przypomnieć te beztroskie punkowe lata :). Nie wątpliwie teksty Grabaża przesiąknięte są symbolika odnisieniami, jednak ten wywiad rzekę bardzo trudno mi się czytało. Po prostu już wyrosłam z dopisywania historii do każdego słowa każdej kropki i przecinka. A momentami te rozgryzanie tekstów w książce tak oczywiście w "cudzysłowiu" ale właśnie tak wyglądało Może liczyłam na biografię, a nie analizę dyskografii..... wiem to idzie w parze ale jakoś brak mi tego wyważenia w tej pozycji. Wiele ciekawych spostrzeżeń i napewno teraz inaczej widzę niektóre teksty... Gdybym czytała tą biografie w latach kiedy chłonęłam muzykę PP napewno inaczej bym do niej podeszła, byłabym szczęśliwa czytając interpretacje autora, dlatego polecam wszystkim fanom. Na chwilę obecną jednak z bólem ale przyznaję się , że książkę przeczytałam tylko dlatego , że ją zaczęłam , momentami miałam ochotę jej podziękować...Opis lat 80-90 i Poznań w tle na to warto tu zwrócić uwagę. Ten mój monolog wyszedł nieco zbyt krytyczny ale niestety co tu dużo się tłumaczyć po prostu ta skarbnica trochę mnie przytłoczyła wręcz. Ale muzyka której słuchałam w tle duży plus:)

Książka jest dobra, ale nie trafiła w moje gusta. Oczywiście muzyki Pidżamy słuchałam i do dzisiaj czasami lubię sobie przypomnieć te beztroskie punkowe lata :). Nie wątpliwie teksty Grabaża przesiąknięte są symbolika odnisieniami, jednak ten wywiad rzekę bardzo trudno mi się czytało. Po prostu już wyrosłam z dopisywania historii do każdego słowa każdej kropki i przecinka....