Lubię czytać powieści dziejące się w Azji Pd.-Wsch. Według mnie to bardziej powieść przygodowa niż romans. Romansów nie czytam. Pierwsza część dziejąca się w Makau i Kantonie bardziej mnie zainteresowała. Nie do końca zdawałam sobie sprawę, że biali cudzoziemcy przyjeżdżający do Chin w tamtych czasach nie byli wpuszczani wgłąb kraju ,ale trzymani jak w getcie na skraju Kantonu oraz że nie wolno im było uczyć się chińskiego.
Gdy akcja przeniosła się do Anglii, stopniowo zaczęłam się nudzić aż do czasu nagłego zwrotu akcji . Trzeba przyznać, że autorka sprytnie przygotowała kilka niespodzianek.
Rozterki głównych bohaterów z rodzaju kocha- nie kocha były irytujące. Troth raczej nie polubiłam z powodu jej nieustannych pretensji do otoczenia. Umieszczenie w powieści kungfu wydawało mi się nieco tandetne, ale sama umiejętność przydała się jej bohaterom .Natomiast zaciekawiły mnie powiązania autorki z Chinami, zapewne dlatego właśnie wybrała ona taki temat i miejsce dla swojej książki. Powieść klimatem przypomina powieści Pearl S. Buck. Osobom zainteresowanym podobną tematyką mogę też polecić „Żony gubernatora Raffles” .

Lubię czytać powieści dziejące się w Azji Pd.-Wsch. Według mnie to bardziej powieść przygodowa niż romans. Romansów nie czytam. Pierwsza część dziejąca się w Makau i Kantonie bardziej mnie zainteresowała. Nie do końca zdawałam sobie sprawę, że biali cudzoziemcy przyjeżdżający do Chin w tamtych czasach nie byli wpuszczani wgłąb kraju ,ale trzymani jak w getcie na skraju...