„Był sobie wesoły kat. Sprawiedliwość Singapuru” to książka, podobno której nie można już znaleźć w żadnej księgarni w Singapurze.

Zawartość tej książki jest tak zdeprawowana i niepokojąca, że zajęło mi kilka dni, aby przeczytać tę książkę w całości i zebrać swoje przemyślenia na jej temat, aby napisać spójną recenzję.

Ten bezduszny i nieczuły aspekt, któremu zupełnie brakuje współczucia dla ludzkości, z pewnością jest widoczny w „Był sobie wesoły kat. Sprawiedliwość Singapuru”.

Sam tytuł wskazuje na dziwaczną naturę systemu, w którym makabryczny akt powieszenia człowieka jest podejmowany z radością, jakby był świetną okazją i powodem do świętowania.

Książka koncentruje się głównie na wywiadzie przeprowadzonym przez autora z głównym katem Singapuru, Darshanem Singhem.

Powszechnie uważa się go za najbardziej płodnego kata w ostatnich czasach, który wysłał na śmierć nie mniej niż 850 osób w niezwykle wątpliwej, 43-letniej karierze.

Kara śmierci jest nadal bardzo kontrowersyjnym tematem w Singapurze, którego populacja jest czysto podzielona między tych, którzy ją popierają, i tych, którzy wzywają do jej uchylenia.

Ale niezależnie od tego, jakie jest twoje stanowisko w sprawie egzekucji sądowych, podejrzewam, że poczujesz mdłości, gdy przeczytasz o sprawie Vignesa Mourthiego, Malezyjczyka, który, jak przyznał sam sędzia, może być niewinny, ale został wysłany do więzienia i na szubienicę ze względu na ustawowy obowiązek.

Przeczytaj tę książkę, a następnie podejmij decyzję dotyczącą kary śmierci w Singapurze.

Biorąc pod uwagę, jak trudno jest znaleźć dane na ten temat w Singapurze, to niesamowite, że ta książka została w ogóle napisana.

Alan Shadrake próbuje przekonać czytelnika, że prawo nie jest tak bezstronne, jak się wydaje, i konstruuje książkę jako mini-porównania.
Najpierw widzimy karę śmierci stosowaną w różnych przypadkach, często z dyplomatyczną reakcją, a następnie następuje podobna sprawa, z innym skutkiem.

Wyobrażam sobie, że niektóre z tych dowodów nie znalazły się w sądzie, ponieważ niektóre pochodzą od anonimowych osób z zewnątrz.
W tej książce zaznaczono, że organy powieszonych więźniów są warte dziesiątki tysięcy dolarów.

Więźniowie w celi śmierci, którzy podpisują formularz zgody na oddanie swoich organów do przeszczepu lub badań, objęci są specjalnym reżimem zwanym dietą śmierci.

Ta dieta składa się z wysokiej jakości, pożywnego jedzenia, aby „zapewnić, że narządy są w idealnym stanie do przeszczepu po powieszeniu”.

Czy nie jest to forma ostatecznego wyzysku życia ludzkiego, w którym ktoś korzysta z ciał umarłych?

Drugi całkowicie obrzydliwy element książki dotyczy rasowego nastawienia elit.

Autor, Alan Shadrake, układa książkę wokół kilku prawdziwych faktów, aby pokazać, w jaki sposób ludzie posiadający pieniądze i odpowiednie kontakty oraz posiadają środki, są wstanie zapobiec egzekucji przez państwo.

Jeśli jednak jesteś biedny, niewykształcony lub z innej niepożądanej rasy, twoja sytuacja jest beznadziejna, tak że nawet niewinni mogą zostać skazani i powieszeni.

„Był sobie wesoły kat. Sprawiedliwość Singapuru” to książka, podobno której nie można już znaleźć w żadnej księgarni w Singapurze.

Zawartość tej książki jest tak zdeprawowana i niepokojąca, że zajęło mi kilka dni, aby przeczytać tę książkę w całości i zebrać swoje przemyślenia na jej temat, aby napisać spójną recenzję.

Ten bezduszny i nieczuły aspekt, któremu zupełnie...