Autor w swoim dziele pokazał postać Bieruta takim jakim go pamiętają przede wszystkim jego współpracownicy, osoby które w taki czy inny sposób los zetknął ze sobą. Inne komentarze również są ciekawe...lecz czuję pewnego rodzaju niedosyt. Z jednej strony jest to temat dla mnie niewyczerpany z drugiej strony jak widać, słychać i czuć komuna ma się w Polsce ciągle bardzo dobrze. Beton zawsze pozostanie betonem. Pająk czerwony pająkiem, komuchem. Dla mnie to nic odkrywczego, przeraża mnie jednak często kult Bieruta, jego wybielanie, koloryzowanie postaci jakim był ten stalinowski oprawca.
Postać nie tajemnicza tylko stalinowski kat któremu próbuje się przypiąć łatkę dobrego wujka, skromnego, trochę pierdołowatego. Nic bardziej mylnego. Wyrachowany, zepsuty , z morderczymi skłonnościami, bez litości, empatii pachołek Stalina, pachołek Moskwy, aż dziw bierze, że truchła nie wykopali i nie wysłali im tam do Moskwy gdzie jest jego miejsce, to tyle w temacie. Książka taka sobie, w sumie niczego więcej się nie dowiedziałem z tej pozycji. Przeczytać można czemu nie.

Autor w swoim dziele pokazał postać Bieruta takim jakim go pamiętają przede wszystkim jego współpracownicy, osoby które w taki czy inny sposób los zetknął ze sobą. Inne komentarze również są ciekawe...lecz czuję pewnego rodzaju niedosyt. Z jednej strony jest to temat dla mnie niewyczerpany z drugiej strony jak widać, słychać i czuć komuna ma się w Polsce ciągle bardzo...