Ale relacja jest także niczym przejrzysta woda, w której tafli możemy ujrzeć siebie najostrzej, jeśli odważymy się naprawdę spojrzeć.

Ale relacja jest także niczym przejrzysta woda, w której tafli możemy ujrzeć siebie najostrzej, jeśli odważymy się naprawdę spojrzeć.

Być jak woda to zaan­ga­żo­wać się w pro­ces odkry­wa­nia, a na­stęp­nie ucie­le­śnia­nia naj­bar­dziej real­nych i praw­dzi­wych wer­sji wła­snego ja. Czyż nie wy­da­je się to łatwe? Tak, ale gdy za­czniesz podą­żać ścież­ką pozna­wa­nia i odkry­wa­nia sie­bie, mo­żesz zdać sobie spra­wę, jak bar­dzo nie je­steś wier­ny sobie, a może też ota­cza­ją­cym cię lu­dziom. I nagle mo­żesz sobie uświa­do­mić: „Hmm, to trud­ne! Nie po­do­ba mi się to”. Ale, jak ze wszyst­kim, nie sta­niesz się Bruce’em Lee, bio­rąc jedną lek­cję kung-​fu. Nie można zo­stać kon­cer­tu­ją­cym pia­ni­stą po jed­nej lek­cji gry na in­stru­men­cie. I nie mo­żesz wyra­zić swo­jego naj­lep­szego ja w świe­cie bez zdro­wej kon­fron­ta­cji z samym sobą i odpo­wied­niej dozy uczci­wo­ści. Po­trze­ba pracy, by twoje wnę­trze za­czę­ło paso­wać do tego, co na ze­wnątrz.

Być jak woda to zaan­ga­żo­wać się w pro­ces odkry­wa­nia, a na­stęp­nie ucie­le­śnia­nia naj­bar­dziej real­nych i praw­dzi­wych wer­sji wł...

Gdyby każdy człowiek pomógł swojemu sąsiadowi, nikt nie pozostałby bez pomocy. Nie jestem jednym z tych, którzy opędzają się od innych ludzi. Jeśli czuję, że mogę poświęcić chwilę, żeby kogoś uszczęśliwić, dlaczego miałbym tego nie zrobić?

Gdyby każdy człowiek pomógł swojemu sąsiadowi, nikt nie pozostałby bez pomocy. Nie jestem jednym z tych, którzy opędzają się od innych ludzi...