Przypadek zrządził, że to już moja trzecia tegoroczna książka powiązana z Poznaniem. :) Sięgnąłem po nią ze względu na występujące pod innymi imionami osoby z mojej rodziny. Poszukiwanie ich na kartach książki to niewyobrażalna frajda!

"A jednak" to fabularyzowana autobiografia Pana Krzysztofa. Urzekł mnie w niej sposób przedstawienia osób niewidomych/niepełnosprawnych. Nie było biadolenia, tragizowania i wymuszania współczucia. Niepełnosprawność została pokazana jako niedogodność z którą można całkiem nieźle sobie radzić i spełniać marzenia... choć nie wszyscy sobie z tym radzą. Życie Tomka przypomina momentami skazanego na wieczne cierpienie bohatera mitologii, gdy jest dobrze, coś się musi sknocić... ale finał to wielka dawka optymizmu.

Scenariusz powieści napisało życie autora i czasami wpływa to na płynność akcji. Widać, że dla piszącego ważne w życiu były kobiety i romanse, opisywane ochoczo i wydaje się, że bez pominięcia jakiejkolwiek "koleżanki" :) Sceny z pociągu wydają się niespójne z resztą, niepotrzebne.

Książka dobrze wydana, odpowiednia czcionka i ciekawa okładka. Czyta się szybko.

Polecam dla osób szukających optymizmu i niezwykłych bohaterów.

Przypadek zrządził, że to już moja trzecia tegoroczna książka powiązana z Poznaniem. :) Sięgnąłem po nią ze względu na występujące pod innymi imionami osoby z mojej rodziny. Poszukiwanie ich na kartach książki to niewyobrażalna frajda!

"A jednak" to fabularyzowana autobiografia Pana Krzysztofa. Urzekł mnie w niej sposób przedstawienia osób...