Życie miał ciekawe to i książka dobra. Wspomnienia jednego z bardziej znanych (powszechnie) pilotów myśliwskich PSP na zachodzie w czasie II wś. Ale to tylko część jego historii: przemytnik, przedsiębiorca i biznesmen, najemnik, autor kilku książek. Dla porządku, w walkach powietrznych zestrzelił na pewno 12 1/3 samolotów npla, prawdopodobnie 5, uszkodził 1. Podpułkownik pilot Jan Zumbach zmarł 3 stycznia 1986 r. w Paryżu, w wieku 70 lat. Jego prochy przewieziono do Polski i złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Krótka i dobra notka biograficzna: https://www.polishairforce.pl/zumbach.html

Życie miał ciekawe to i książka dobra. Wspomnienia jednego z bardziej znanych (powszechnie) pilotów myśliwskich PSP na zachodzie w czasie II wś. Ale to tylko część jego historii: przemytnik, przedsiębiorca i biznesmen, najemnik, autor kilku książek. Dla porządku, w walkach powietrznych zestrzelił na pewno 12 1/3 samolotów npla, prawdopodobnie 5, uszkodził 1. Podpułkownik...

Autobiografia jednego z najbardziej znanych polskich lotników drugiej wojny światowej, wciągająca, nie raz zabawna. Czyta się szybko, ciekawie. Polecam

Autobiografia jednego z najbardziej znanych polskich lotników drugiej wojny światowej, wciągająca, nie raz zabawna. Czyta się szybko, ciekawie. Polecam

Malo powazna, nie ma klasy !
Ciemne interesy ,szmugiel w ogole nie przystoi oficerowi ,a autor tym sie chelpi
.Niesmak.

Malo powazna, nie ma klasy !
Ciemne interesy ,szmugiel w ogole nie przystoi oficerowi ,a autor tym sie chelpi
.Niesmak.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem, polecam dla fanów przygód

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem, polecam dla fanów przygód

Książka o człowieku z krwi i kości, zrywająca z mityczno-romantycznym wyobrażeniem typowego pilota Dywizjonu 303... Nie ma w niej nadętego patosu i ludzi płaskich jak kartka papieru - Zumbach jest człowiekiem, który szuka adrenaliny i nie potrafi spokojnie usiedzieć w miejscu... Dlatego po wojnie (pozostawiony sam sobie) zajmuje się przemytem, podejrzanymi biznesami, a w postkolonialnej Afryce (już jako najemnik) współtworzy pierwsze (katangijskie i biafrańskie) siły zbrojne.

Niektórzy nazywają tego typu ludzi poszukiwaczami przygód. Dla mnie są to poszukiwacze adrenaliny, których męczy spokojne życie. Śmierć we własnym łóżku nie jest im pisana, a spowalniają w chwili, gdy licznik ich wiosen przekroczy 60-tkę.

Ten typ już tak ma... Bez względu na narodowość i szerokość geograficzną.

Książka o człowieku z krwi i kości, zrywająca z mityczno-romantycznym wyobrażeniem typowego pilota Dywizjonu 303... Nie ma w niej nadętego patosu i ludzi płaskich jak kartka papieru - Zumbach jest człowiekiem, który szuka adrenaliny i nie potrafi spokojnie usiedzieć w miejscu... Dlatego po wojnie (pozostawiony sam sobie) zajmuje się przemytem, podejrzanymi biznesami, a w...

Jedyne interesujące momenty to te dziejące się w przedwojennej polsce.

Jedyne interesujące momenty to te dziejące się w przedwojennej polsce.

Jeśli kogoś interesuje tematyka wojskowa, przez książkę przebrnie pięknie, łatwo i przyjemnie. Bardzo dobrze napisana biografia polskiego żołnierza, lotnika. Polecam

Jeśli kogoś interesuje tematyka wojskowa, przez książkę przebrnie pięknie, łatwo i przyjemnie. Bardzo dobrze napisana biografia polskiego żołnierza, lotnika. Polecam

O książce usłyszałem przy okazji, interesując się wojnami w Afryce. O samym Zumbachu wiedziałem nie wiele, tyle, że walczył w bitwie o Anglię a potem angażował się w konflikty afrykańskie. Książka trafiła do kolejki. Po odczekaniu przepisowego czasu w końcu zagłębiłem się w lekturze.

Świetna. To jakiś niesamowity czas w którym pojawiło się tyle niespokojnych duchów. Stworzyła ich sama wojna czy też okres ciszy przed burzą. Zumbach, Gan-Ganowicz, Schramme, Hoare, Steiner, Williams, Alec, Gay niesamowita parada ludzi walczących za pieniądze lub dla idei.

Zumbach nie jest literatem. Pisze wprost ale z polotem i humorem, ma lekkie pióro, pisze ze swadą jak żołnierz i zawadiaka. Bardzo przyjemnie się to czyta, bo czuć, że mamy przed sobą człowieka z krwi i kości. I ma co opowiadać, oj ma co opowiadać...

Początek o dorastaniu w Polsce był ciekawym echem epoki. Potem ciekawe perypetie przedostania się do Francji (przez Bejrut) a potem ewakuacja do Anglii i walka w obronie jej nieba. Ciekawe... ale nie najciekawsze.

Dla mnie najlepsze były historie z Biafry i Katangi. Wspaniałe! Lotnictwo, chociaż jest elitą, nie może się równać z piechotą jeśli idzie o "przygody". jednak działania w powietrzu są szybkie, efektowne ale zbyt szybkie. Piloci widzą pole walki z wysoka, nawet jeśli ostrzeliwują ziemię. Mimo wszystko opowieści Zumbacha są fascynujące. Coś zupełnie innego niż walki powietrzne nad Anglią... to było raczej wsparcie z powietrza... bliski kontakt. Czytałem z wielką przyjemnością i zapartym tchem.

Jeśli interesują Cię historie o przemytnikach i najemnikach w lokalnych wojnach - książka z pewnością Ci się spodoba.

O książce usłyszałem przy okazji, interesując się wojnami w Afryce. O samym Zumbachu wiedziałem nie wiele, tyle, że walczył w bitwie o Anglię a potem angażował się w konflikty afrykańskie. Książka trafiła do kolejki. Po odczekaniu przepisowego czasu w końcu zagłębiłem się w lekturze.

Świetna. To jakiś niesamowity czas w którym pojawiło się tyle niespokojnych duchów....

Historia opisane przez Jana Zumbacha są bardzo ciekawe jednak ze względu na problemy ze wzrokiem i bardzo małą czcionkę nie byłam w stanie doczytać do końca.

Historia opisane przez Jana Zumbacha są bardzo ciekawe jednak ze względu na problemy ze wzrokiem i bardzo małą czcionkę nie byłam w stanie doczytać do końca.

Bardzo przyjemna, budząca podziw wobec autora lektura. Z jednej strony lekka, z drugiej dotyczy bardzo smutnych lat.

Bardzo przyjemna, budząca podziw wobec autora lektura. Z jednej strony lekka, z drugiej dotyczy bardzo smutnych lat.