„Wojna na pustyni 1940(…)” to sprawnie napisana książeczka dla chcących poszerzyć swoją wiedzę temat walk w Afryce Północnej. Moim zdaniem to mniej znany fragment historii II wojny światowej, ponieważ bardziej popularne są późniejsze bitwy, z udziałem Niemców pod wodzą Rommla. Dla mnie szczególnie interesujące były dylematy dowódców brytyjskich odnośnie doboru właściwej strategii oraz opisy problemów logistycznych i sprzętowych przy planowaniu ruchów wojsk. Co zdumiewa, Włosi dominowali pod względem ilości żołnierzy i sprzętu, a mimo tego, z winy słabej woli walki, fatalnego dowodzenia i archaicznej taktyki na polu walki poddawali się w takim tempie, że Brytyjczycy mieli problem z ich aprowizacją. Dla mnie była to szczególnie ciekawa lektura, ponieważ członek mojej rodziny brał udział w walkach o Tobruk w 1941 r., które były następstwem wydarzeń opisanych w niniejszej pozycji. Dodatkowym atutem książki są liczne mapki, zdjęcia i rysunki. Polecam.

„Wojna na pustyni 1940(…)” to sprawnie napisana książeczka dla chcących poszerzyć swoją wiedzę temat walk w Afryce Północnej. Moim zdaniem to mniej znany fragment historii II wojny światowej, ponieważ bardziej popularne są późniejsze bitwy, z udziałem Niemców pod wodzą Rommla. Dla mnie szczególnie interesujące były dylematy dowódców brytyjskich odnośnie doboru właściwej...

Powiem szczerze, że do tej pory ten okres historii walk w Afryce Północnej był dla mnie mało interesujący. Osprey znów sprawił jednak mały cud, gdyż to jak została przedstawiona kampania zwana Operacją "Compass" wessało mnie bez reszty. Książka opisuje atak Włochów w 1940 roku na Egipt i zdobycie Sidi Barrani, a następnie rozpoczętą przez siły brytyjsko-australijsko-hinduskie próbę odbicia terenów zajętych przez Włochów, która to próba przemieniła się w wielki pościg za cofającą się 10 Armią włoską dowodzoną przez Grazianiego i Gariboldiego. To była świetna operacja aliancka kierowana przez gen. R. O`Connora, zwanego zresztą "małym terrierem który nigdy nie odpuszcza". Operacja pokazana jest bardzo dynamicznie odkrywając przed czytającym kolejne sukcesy takie jak Sidi Barrani, As Sallum, Bardija, Tobruk i ostatecznie przypieczętowanie klęski Włochów pod Beda Fomm. Z książki wyłania się obraz pędzących angielskich jednostek pancernych (m. in. 7 DPanc) i 6 dywizji australijskiej oraz 4 dywizji hinduskiej, które rozbijają w pył niekiedy całkiem dobrze walczące, ale niestety źle dowodzone wojska włoskie. Początkowo mała akcja zaczepna przerodziła się w ponad 750 km pościg. Brytyjczycy wzięli do niewoli ponad 110 tys. Włochów tracąc przy tym 500 zabitych i ok. 1400 rannych. Sukces był ogromny. Działania pokazały znaczenie jakie ma logistyka i zmechanizowanie wojsk w wielkich połaciach pustynnych. Ta operacja miała jeszcze jeden efekt. Sukces brytyjski zmusił Niemców do wysłania do Afryki swoich wojsk dowodzonych przez przyszłego bohatera E. Rommla.

Powiem szczerze, że do tej pory ten okres historii walk w Afryce Północnej był dla mnie mało interesujący. Osprey znów sprawił jednak mały cud, gdyż to jak została przedstawiona kampania zwana Operacją "Compass" wessało mnie bez reszty. Książka opisuje atak Włochów w 1940 roku na Egipt i zdobycie Sidi Barrani, a następnie rozpoczętą przez siły...