Książkę dosłownie pochłonęłam. Wczoraj pożyczyłam, dziś przeczytałam (a przecież to prawie 300 stron)

Książkę dosłownie pochłonęłam. Wczoraj pożyczyłam, dziś przeczytałam (a przecież to prawie 300 stron)

Mam wobec tej książki mieszane uczucia. Wydawałoby się, że doświadczenia autora i moje powinny być zbliżone, jako że oboje jesteśmy nauczycielami w liceach w dużych miastach – tymczasem nasze odczucia i spostrzeżenia są w przeważającej mierze zupełnie inne. "Przygody" autora wydają mi się, w porównaniu do moich, dość traumatyczne. Może autor jest pechowcem, a może to ja mam wyjątkowe szczęście? W końcu – co szkoła, to obyczaj. Najwyraźniej nie w każdej szkole musi być tak nieprzyjemnie jak wynika z opowieści autora.

Zmartwiła mnie, a wręcz zaniepokoiła, inna kwestia. Autor ubolewa nad upadkiem autorytetu nauczyciela, tymczasem sam niestety podcina gałąź, na której siedzi, przyznając się bez bicia do popełnienia paru bardzo poważnych wykroczeń(!) lub po prostu nieładnych zachowań. Nie wydaje się przy tym wykazywać skruchy (cóż, wszyscy popełniamy błędy, ale ta książka nie jest spowiedzią skruszonego nauczyciela – jest to raczej odnotowanie faktów, że nastąpiło to czy tamto). Ponadto nie mogę oprzeć się wrażeniu, że autor ma jakiś problem z alkoholem.

W książce można znaleźć parę trafnych spostrzeżeń i rad dla nauczycieli, spodziewałam się jednak, że będzie ich więcej. Jest sporo humoru, ale mimo to ogólne wrażenie jest raczej przygnębiające niż podnoszące na duchu. Uczniowie, ich rodzice, nauczyciele, dyrekcja, wreszcie sam autor – nikt nie wzbudza tutaj sympatii! Sama szkoła zaś wydaje się być miejscem nieprzyjaznym. W zasadzie odradzam tę książkę czytelnikom niezatrudnionym w szkolnictwie, ale jeśli zdecydują się po nią sięgnąć, zalecam podejście do tej lektury z dużym dystansem.

Mam wobec tej książki mieszane uczucia. Wydawałoby się, że doświadczenia autora i moje powinny być zbliżone, jako że oboje jesteśmy nauczycielami w liceach w dużych miastach – tymczasem nasze odczucia i spostrzeżenia są w przeważającej mierze zupełnie inne. "Przygody" autora wydają mi się, w porównaniu do moich, dość traumatyczne. Może autor jest pechowcem, a może to ja mam...

Jako początkujący nauczyciel wiele dowiedziałam się na temat tego co wolno, a czego nie wolno młodemu poloniście i skwapliwie z tego korzystam. Autor co i rusz zaskakuje błyskotliwymi uwagami na temat polskiego szkolnictwa i bezpardonowo obnaża jego prawdziwe oblicze. Dziękuję, panie Chętkowski! Książka pomogła mi uwierzyć, że moja szkoła nie jest taka zła, bo Pańska jest zdaje się dużo gorsza ;)

Jako początkujący nauczyciel wiele dowiedziałam się na temat tego co wolno, a czego nie wolno młodemu poloniście i skwapliwie z tego korzystam. Autor co i rusz zaskakuje błyskotliwymi uwagami na temat polskiego szkolnictwa i bezpardonowo obnaża jego prawdziwe oblicze. Dziękuję, panie Chętkowski! Książka pomogła mi uwierzyć, że moja szkoła nie jest taka zła, bo Pańska jest...