Wszystkim winna być bliska śmierć oraz świadomość odchodzenia, jednak w czasach względnego pokoju, konsumpcji, "dobrobytu", hedonizmu - staje się taka nierzeczywista, odległa.
Uważam, że taka błoga nieświadomość, a raczej pewien rodzaj tworzenia swojej rzeczywistości, w której nie ma śmierci, jest niebezpieczne. Nie tylko dla naszego życia, ale również dla sztuki, poezji i kultury, która pozbawiona śmierci, świadomości odchodzenia staje się martwą. Skoro śmierć wpisana jest w życie, nie możemy jej wyeliminować.
Jak więc mieć świadomość, dostrzegać, dodawać swoją wrażliwość,a jednocześnie wyróżniać również rzeczy piękne w niewyobrażalnie trudnych czasach - uczy mistrz T.Gajcy, który mimo bardzo młodego wieku, umiał wyrazić swój ból, swoje ja - pisząc nieprzeciętnie.

Wszystkim winna być bliska śmierć oraz świadomość odchodzenia, jednak w czasach względnego pokoju, konsumpcji, "dobrobytu", hedonizmu - staje się taka nierzeczywista, odległa.
Uważam, że taka błoga nieświadomość, a raczej pewien rodzaj tworzenia swojej rzeczywistości, w której nie ma śmierci, jest niebezpieczne. Nie tylko dla naszego życia, ale również dla sztuki, poezji...

Gdy chodzi o większość Kolumbów, poruszamy się w nieuchronnym prawdopodobieństwie, mimo to ryzykuję tezę, że Tadeusz Gajcy był ze wszystkich poległych najwybitniejszy.

Gdy chodzi o większość Kolumbów, poruszamy się w nieuchronnym prawdopodobieństwie, mimo to ryzykuję tezę, że Tadeusz Gajcy był ze wszystkich poległych najwybitniejszy.