Narzekanie bywa uznawane przez niektórych za ulubiony sport narodowy Polaków – narzekamy często i na wszystko. Starsze pokolenia lubią jeszcze przy tym westchną z nostalgią, że kiedyś to było… Ale czy faktycznie to „kiedyś” było takie atrakcyjne?

Juan de Aragón zaprasza czytelników do bardzo odległych czasów rzucając im wyzwanie – spróbujcie w nich przeżyć! Masz pewność, że uda Ci się przetrwać w czasach prehistorycznych, gdy każdy dzień to była walka o pożywienie, schronienie i o ogień? A może pójdzie Ci lepiej w starożytnym Rzymie pod rządami apodyktycznego cesarza, tocząc kolejną walkę w ramach podbojów lub, co gorsze, jako gladiator na wielkiej arenie?

Seria edukacyjnych, lecz napisanych ze swadą i sporym dystansem, książek „Jak przeżyć w…” to świetna lekcja historii, która z nudą nie ma absolutnie nic wspólnego! Jest trochę przerażająca, bo i takie były tamte czasy, ale przy tym niesamowicie barwna, zabawna i nieoczywista. Bez zbędnego przynudzania, zasypywania niebotyczną ilością dat, nazwisk i niezrozumiałych słów przekazuje niezbędną wiedzę o dawnych czasach. W dodatku robi to w sposób bardzo atrakcyjny dopełniając lekką narrację zabawnymi ilustracjami w komiksowym stylu. Ba! Nawet i komiksy się w ich zdarzają.

Autor zdecydowanie świetnie się bawił edukując swoich czytelników. Z tej lekcji historii z pewnością wyjdziecie uśmiechnięci, zaintrygowani i wyposażeni w sporą dawkę konkretnej wiedzy. W tych, z pozoru niepozornych książkach skumulowano pokaźną dawkę wiedzy – o codzienności, walkach, wierzeniach, kulturze i sztuce. Znajdziecie tam wszystko, by zabłysnąć wiedzą w szkole.

Chociaż i zaintrygowane historią przedszkolaki będą czerpać z nich korzyści pełnymi garściami (czy umysłami). Przetestowałam na swoim 😉

Narzekanie bywa uznawane przez niektórych za ulubiony sport narodowy Polaków – narzekamy często i na wszystko. Starsze pokolenia lubią jeszcze przy tym westchną z nostalgią, że kiedyś to było… Ale czy faktycznie to „kiedyś” było takie atrakcyjne?

Juan de Aragón zaprasza czytelników do bardzo odległych czasów rzucając im wyzwanie – spróbujcie w nich przeżyć! Masz pewność,...

Kochamy książki, które stawiają nam wyzwania. I takie właśnie są lektury podsuwane przez Juana de Aragóna słynącego z pełnych humorów książek i komiksów historycznych. Wszystkie są fantastyczne i jeśli kiedyś zobaczycie kolejne tłumaczenia (a te już w lutym) to zdecydowanie warto po nie sięgnąć. Ogólnie bardzo się cieszę, że jego publikacje trafiają na polski rynek. Maria Szafrańska-Brandt, dzięki której jest to możliwe zrobiła fantastyczną robotę i zachowała humor oraz przełożyła na nasze realia kulturowe niektóre śmieszne skojarzenia. Jeśli traficie na jej nazwisko jako tłumaczki to też warto sięgać po te książki (większość Wam polecałam).
„Jak przeżyć w…” to ciekawa seria książek skierowanych dla dzieci i młodzieży. Historia jest tu pokazana jako pewnego rodzaju gra. Stawką jest życie. Oczywiście hipotetycznie, ale młodzi czytelnicy uświadomią sobie jak wiele zagrożeń czyhało w różnych czasach na naszych przodków z każdej strony. Przeszłość może wydawać nam się przyjemniejsza, bo nie było szkoły, pracy. Nikt nikogo nie zmuszał do aktywności. Jeśli się chciało to można było poszukać jedzenia, którego było sporo, bo ludzi mało. Ale czy na pewno tak to wyglądało? Czy dało się przeżyć w pojedynkę? Czy na pewno nie było przymusu pracy? W jaki sposób zdobywano jedzenie? Jak je przechowywano? Gdzie mieszkano? Jeśli uświadomimy sobie, że przeszłość to czasy bez lodówek, szpitali, jedzenia na wyciągnięcie ręki, sklepów, samochodów, ogrzewania i ludzie dopiero muszą uczyć się rozpoznawać jakie rośliny i w jakim stanie mięso jest jadalne to okazuje się, że codzienność naszych przodków nie była łatwa.
„Jak przeżyć w prehistorii?” to fantastyczny przewodnik po prehistorii. Przyglądamy się zwyczajom i nawykom żywieniowym pierwotnych ludzi, obserwujemy ewolucję i poszerzanie wiedzy, a także stajemy się świadkami pierwszych prób wyjaśniania zjawisk oraz kształtowania się małych społeczności. Autor pokazuje jak bardzo nasze przetrwanie zależało od przynależności do jakiejkolwiek grupy. Dowiemy się jak wielkie znaczenie miało wynalezienie pierwszych narzędzi, poznamy metody przygotowania ich. Dzięki temu samodzielnie będziemy mogli przetestować trwałość takich pomocy.
Prehistoria to czas pojawienia się pierwszych hominidów. Zobaczymy jak bardzo zróżnicowanymi grupami byli, jak wielkie znaczenie miały wymiany genów z innymi społecznościami. Pierwotni ludzie okażą się świetnymi obserwatorami dostrzegającymi, co szkodzi ich małym społecznościom. Szybko wyciągają wnioski i zmieniają postępowanie. Tak to przynajmniej wygląda z perspektywy czasu.
Z publikacji dowiemy się, kiedy pojawił się pierwszy człowiek i czy to automatycznie był pierwszy homo. Przyjrzymy się ewolucji, pierwszym ubraniom, nawykom żywieniowym, zwyczajom, narzędziom, przedmiotom ułatwiającym życie oraz pierwotnemu pismu. Młodzi czytelnicy przekonają się, że rosnące dziko rośliny nie należą do bardzo pożywnych i dużych. Zobaczą jakim wyzwaniem mogła być pierwsza uprawa i jak bardzo duże znaczenie miało ciągłe selekcjonowanie nasion. Do tego znajdziemy tu całe mnóstwo wskazówek dotyczących zdobywania jedzenia. Obserwujemy jak poszerzająca się wiedza przyczynia się do stopniowego wyłaniania się pierwszych cywilizacji. Poznamy całe mnóstwo nieudanych eksperymentów żywieniowych i ich skutki. Pierwsi ludzie to badacze, którzy za błędy płacili swoim życiem, dlatego bardzo ważne było dla nich wymienianie się zdobytą wiedzą.
„Jak przeżyć w... prehistorii" Juana de Aragóna to książka gra. Mamy tu całe mnóstwo wyzwań, pokazanie możliwych wyborów i ich skutków. Czytelnik zmuszony jest do ciągłego analizowania tego jaka decyzja będzie właściwa. Wydawca przewiduje, że odbiorcami książek są nastolatkowie, ale po zainteresowaniu publikacją w otoczeniu wiem, że nawet przedszkolakom się spodoba, a dorośli z przyjemnością będą ją czytać swoim pociechom.
Autor porusza tu wiele ważnych tematów. Obok problemów z przetrwaniem nie zabraknie też teorii ewolucji i znaczenia różnorodności genetycznej, a także bogactwa składników odżywczych, zmiany klimatyczne, zmiany wyglądów lądów i linii brzegowych, kształtowaniu życia społecznego oraz pierwotnym wierzeniom, a także wiele praktycznych zwyczajów (np. rytualne zjadanie zmarłych) oraz problemom nierówności społecznych. Do tego dowiemy się, czym jest epoka i jak długa trwa, w jaki sposób była wyznaczana, w jaki sposób obróbka metali wpłynęła na zrewolucjonizowanie życia człowieka.
W książce znajdziemy proste i pełne humoru cartonoowe ilustracje współgrające z tekstem. Całość bardzo przyjemna w odbiorze. Polecam.

Kochamy książki, które stawiają nam wyzwania. I takie właśnie są lektury podsuwane przez Juana de Aragóna słynącego z pełnych humorów książek i komiksów historycznych. Wszystkie są fantastyczne i jeśli kiedyś zobaczycie kolejne tłumaczenia (a te już w lutym) to zdecydowanie warto po nie sięgnąć. Ogólnie bardzo się cieszę, że jego publikacje trafiają na polski rynek. Maria...

Ciekawa pozycja dla dzieciaków. Uczy, rozwija i jest przy tym zabawna. Książka w bardzo przystępny sposób skupia się na opisywaniu społeczeństw poszczególnych epok. Tego jak się zmieniały i pod wpływem jakich czynników. Podoba mi się, że nie traktuje historii jako wydarzeń i odkryć, które następowały jedno po drugim, a tłumaczy, że wiele z nich działo się równolegle w różnych regionach świata.

Ciekawa pozycja dla dzieciaków. Uczy, rozwija i jest przy tym zabawna. Książka w bardzo przystępny sposób skupia się na opisywaniu społeczeństw poszczególnych epok. Tego jak się zmieniały i pod wpływem jakich czynników. Podoba mi się, że nie traktuje historii jako wydarzeń i odkryć, które następowały jedno po drugim, a tłumaczy, że wiele z nich działo się równolegle w...

Bez pracy, bez szkoły… to były czasy! Ale również bez lodówki, szpitala, ogrzewania… Jak ludzie przeżyli w prehistorii? Do tego jak przetrwać bez dachu nad głową w mroźne dni i noce? Skąd brać jedzenie, gdy nie było supermarketów? Ale za to istniały wielkie zwierzęta, które nam zagrażały.
„Jak przeżyć w prehistorii?” to ciekawa książka, która opisuje okres od czasów pojawienia się pierwszych hominidów do czasów ukazania się pisma. Przez ten czas człowiek wynalazł pierwsze narzędzia, ciuchy, zaczął uprawiać ziemię i udomowiać zwierzęta. Powstały pierwsze wioski, z czym wiążą się nierówności społeczne oraz wybór dowódcy.
Książka posiada bogate ilustracje i interesujące opisy. Napisana jest z humorem i nie jednokrotnie nas zaskoczyła tym jak kiedyś wyglądał świat i jak ludzie w prehistorii radzili sobie.
Jeśli chcecie dowiedzieć się kiedy pojawił się pierwszy człowiek, a kiedy pierwszy homo? Jak przebiegała nasza ewolucja? Jak wyglądały pierwsze ubrania, narzędzia i inne przedmioty jakie potrafił wytworzył wtedy człowiek? I w końcu kiedy powstało pismo? Koniecznie sięgnijcie po „Jak przeżyć w prehistorii”.

Bez pracy, bez szkoły… to były czasy! Ale również bez lodówki, szpitala, ogrzewania… Jak ludzie przeżyli w prehistorii? Do tego jak przetrwać bez dachu nad głową w mroźne dni i noce? Skąd brać jedzenie, gdy nie było supermarketów? Ale za to istniały wielkie zwierzęta, które nam zagrażały.
„Jak przeżyć w prehistorii?” to ciekawa książka, która opisuje okres od czasów...

Historia i antropologia to ciekawe i wręcz nierozłączne dziedziny nauki. Są jednak tak rozległe, że zwyczajnie trudno je ogarnąć, zwłaszcza dzieciakom, które na etapie nauki szkolnej stawiają w nich pierwsze kroki. A najgorsze jest to, że mogą trafić na nudnego belfra, który zamiast pokazać im niesamowitość świata, zwyczajnie ich zniechęci. Jak temu zaradzić? Najlepiej otaczać nasze dzieci w domu fascynującymi lekturami 😉 Dziś przedstawiam jedną z nich.

"Jak przeżyć w prehistorii" to książka, która łączy prozę z komiksem i w niezwykle ciekawy sposób opisuje jak ewoluował człowiek, nabierał nowych umiejętności, jaki tryb życia prowadził... od zarania dziejów. Podzielona jest na 6 rozdziałów, które tłumaczą:
👉 co to jest epoka i jak długo trwa,
👉 kim byli nasi przodkowie i dlaczego teoria ewolucji była swojego czasu obrazoburcza,
👉 co groziło człowiekowi w epoce paleolitu, jakie panowały wtedy warunki atmosferyczne na Ziemi i jak zaczęto tworzyć schronienia,
👉 skąd w neolicie wzięła się uprawa roli i jak to wpłynęło na życie naszych przodków,
👉 dlaczego epoka metalu tak bardzo rozwinęła i zrewolucjonizowała każdą dziedzinę życia człowieka.

To mega ciekawa pozycja, którą dosłownie połknęłam i ktoś nasuwa mi taką refleksję, że gdybym miała dostęp do takich książek za czasów szkolnych, nie byłabym tak bardzo obrażona na historię. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, które zapowiadają się równie ciekawie (będą o starożytnym Rzymie i średniowieczu). Polecam!

Historia i antropologia to ciekawe i wręcz nierozłączne dziedziny nauki. Są jednak tak rozległe, że zwyczajnie trudno je ogarnąć, zwłaszcza dzieciakom, które na etapie nauki szkolnej stawiają w nich pierwsze kroki. A najgorsze jest to, że mogą trafić na nudnego belfra, który zamiast pokazać im niesamowitość świata, zwyczajnie ich zniechęci. Jak temu zaradzić? Najlepiej...

Jestem z epoki metali, więc wiem co to niebezpieczeństwo! (żart prowadzącej w koszulce zespołu Venom)


Nie martwcie się, gdy zapomniane warzywa wyprodukują nowe cywilizacje, jeśli przeżyjecie ich zjedzenie, to możecie zapoczątkować coś wielkiego. Tak musiało być z mlekiem, dzięki zapominalstwu mamy ser, a ser jest ważny! Oczywiście z tymi eksperymentami żywieniowymi różnie wychodzi, a wiedzą to ci, którzy usiłowali przetrwać w prehistorii, a to dla literatury bardzo ważna epoka, nie dlatego, że kończy ją wynalezienie pisma. To ona jest ważna (i bardzo długa) i od niej zaczynam lekcje języka polskiego. Wyobraźcie sobie, że do symboli i czaszki w ręku Hamleta, który pyta o sens istnienia i życie pośmiertne potrzebowaliśmy najpierw hominidów, jeden osobnik zwrócił się do osobniczki, a później pojawiło się na świecie młode, poznano przyczynę i skutek, potrzebowaliśmy ich, by zjedli za nas te pobliskie grzyby i byśmy my byli tu, gdzie jesteśmy. To dzięki nim piszemy, tworzymy sztukę, symbole, handlujemy, używamy narzędzi i uczymy się na błędach (nie wszystkich, bo nadal prowadzimy wojny i mamy nierówności społeczne).

Książka „Jak przeżyć w... prehistorii" stworzona przez Juana de Aragóna, występującego pod pseudonimem El fisgón histórico i przetłumaczona przez Martę Szafrańską-Brandt to poradnik przetrwania (wydawnictwo Nasza Księgarnia),z którego będą zachwyceni młodzi (w teorii książka od 10 roku życia, ale spokojnie siedmiolatkowie już będą chcieli ją czytać) i dorośli, bo wiele wyjaśnia i to nie jest żart, chociaż żartów jest tu mnóstwo, bo twórca stworzył korespondujące z treścią ilustracje i postaci, które komentują część informacyjną.
Przejdziecie z autorem przez prehistorię ukazaną ironicznie jako czas największej beztroski (bo nie ma szkoły),poznacie wyjaśnienia nazwy prehistorii, opisy naszych przodków, ich umiejętności i teorię ewolucji, od paleolitu przez neolit po epokę metali, od ukazania niebezpieczeństw przychodzących ze strony zwierząt, zmian klimatycznych (zlodowacenia),migracji i poszukiwania schronienia, po informacje jak zdobyć wodę, która nas nie zatruje i czy można zjadać zwłoki (i jak świeże muszą one być),od wyjaśnienia, na czym polega praca archeologów, po pokazanie, jak wskrzesić ogień, od nazw narzędzi i broni myśliwskiej po wyjaśnienie, że według najnowszych teorii to kobiety parały się sztuką i stworzyły na własny wzór i podobieństwo figurki paleolitycznej Wenus (ciało widziane jedynie z góry).
Mamy tu informacje o życiu człowieka — jego sposobach przetrwania, jadłospisie, tworzeniu wiosek — od działania na rzecz wspólnoty do docenienia pracy indywidualnej. Wszystko po to, byśmy mogli być dziś bezpieczni i mogli się sobą opiekować, bo jak pokazują dzieje — to właśnie opiekowanie się sobą nawzajem jest znakiem ucywilizowania.

W książce poświęcono wiele miejsca opisom rytuałów i dzisiejszym problemom społecznym, autor wskazuje, skąd się wzięły nierówności (widoczne także w formie pochówków),jak powstali przywódcy, dlaczego w epoce metali mieliśmy kult wojen i co do niego doprowadziło.


Juan de Aragón od 2016 roku zajmuje się rozpowszechnianiem dzięki ilustracjom wiedzy o historii. Mam nadzieję, że wydawnictwo będzie wydawało kolejne tomy, bo jak dotychczas przetłumaczono je jedynie na języki kataloński, polski, rumuński, francuski i chiński, a to zdecydowanie za mało, bo są świetne i wszyscy powinni się o nich dowiedzieć.

Jestem z epoki metali, więc wiem co to niebezpieczeństwo! (żart prowadzącej w koszulce zespołu Venom)


Nie martwcie się, gdy zapomniane warzywa wyprodukują nowe cywilizacje, jeśli przeżyjecie ich zjedzenie, to możecie zapoczątkować coś wielkiego. Tak musiało być z mlekiem, dzięki zapominalstwu mamy ser, a ser jest ważny! Oczywiście z tymi eksperymentami żywieniowymi różnie...