The Restless Kings: Henry II, His Sons and the Wars for the Plantagenet Crown

Było ich czterech. Z jednej krwi zrodzeni, jedną ambicją obdarzeni. Mowa tu o synach króla Henryka II, czyli Henryku Młodym, Ryszardzie Lwie Serce, Godfrydzie Plantagenecie i Janie bez Ziemi. Czterech synów i ich ojciec, którzy postawili stopę na ścieżce rodzinnego konfliktu. Historia ta przekazana w ujęciu popularnonaukowym działa na wyobraźnię i stawia przed czytającym skomplikowane sylwetki ludzi gotowych dla własnych celów utopić średniowieczną Anglię we krwi.

A wszystko zaczęło się od niepozornych wydarzeń rzucających cień na przyszłe losy. Na arenę zmagań dotyczących walki o władzę wkracza jedyna spadkobierczyni króla Henryka I. Matylda mimo, że otrzymała przysięgę wierności od wszystkich baronów, zostaję oddalona od tronu przez intrygę swojego krewniaka, który go sobie zwyczajnie przywłaszcza doprowadzając do wojny domowej, co też notabene przypomina nieco wątek poruszony przez G.R.R Martina na kartach "Ognia i Krwi". Nie zdziwiłbym się, gdyby ten szczwany lis opierał się na tych wydarzeniach. Ale wracając do tematu; książka Nicka Barratta skupia się głównie na historycznych skutkach wspomnianych wyżej dziejów i jest rzetelnym kompendium wiedzy ukazujących dojście do władzy rodu Andegawenów oraz ich upadek, acz nie odbierający władzy potomkom Henryka, którzy mieli figurować przez sześć dekad jako ród Plantagenetów.

Historia niespokojnych królów dotyczy przede wszystkim intryg politycznych, sporów z papiestwem, brutalnych ataków na bliskie osoby, a nawet członków rodziny i ogromnego apetytu na władzę, który często doprowadzał do tragicznych epilogów. Rzecz jasna nie da się wyjaśnić całości w jednej barwie, toteż autor niniejszej pracy skupia swe wysiłki również na kwestii administracji państwowej, czego wynikiem jest tak zwana Karta Swobód. Na tym polu niepokorni synowie Henryka II zyskują w oczach, choć nadal podąża za nimi widmo przeszłych konfliktów. Autor nie omieszkał poruszyć okrucieństw jakich się dopuszczono, jednocześnie dając wyraźnie do zrozumienia, że żaden kraj nie był w tych sprawach odosobniony, a polityka zawsze wygra z ogólnie pojętą moralnością.
Kawał solidnej literatury historycznej, którą mocno polecam.

Było ich czterech. Z jednej krwi zrodzeni, jedną ambicją obdarzeni. Mowa tu o synach króla Henryka II, czyli Henryku Młodym, Ryszardzie Lwie Serce, Godfrydzie Plantagenecie i Janie bez Ziemi. Czterech synów i ich ojciec, którzy postawili stopę na ścieżce rodzinnego konfliktu. Historia ta przekazana w ujęciu popularnonaukowym działa na wyobraźnię i stawia przed czytającym...

Wbrew podtytułowi książka brytyjskiego historyka Nicka Barratta nie dotyczy wyłącznie rebelii synów (i żony) króla Henryka II przeciwko własnemu ojcu (a właściwie to bunty były dwa),ponieważ jest panoramą – niespecjalnie szeroką, choć to nie zarzut – historii Anglii od końcówki panowania Henryka I po rządy Jana bez Ziemi. Szanuję Wydawnictwo Astra za to, że przybliża polskim czytelnikom meandry wyspiarskich dziejów, wydając dobre lub bardzo dobre pozycje. Książka Barratta od tego „kanonu” nie odbiega.

Ambicja wśród latorośli to rzecz ważna i potrzebna, ale gdybym miał mieć czwórkę takich synów, jakich dochował się Henryk II (z Ryszardem Lwie Serce na czele),to głęboko zastanowił się nad ojcostwem :P. Swoją drogą, zastanowiłbym się także nad małżeństwem, bo Eleonora Akwitańska z całą pewnością do królowych spełniających wyłącznie funkcje rozrodczo – reprezentacyjne nie należała. Synowie Henryka za wszelką cenę próbowali wykroić sobie część rozległego władztwa ojca (sięgającego od granicy ze Szkocją po Pireneje),uciekając się po pomoc do największego wroga rodu – króla Francji. Średniowiecze nie takich konfliktów w koronowanych rodzinach doświadczało, ale ten w gronie Plantagenetów (czy też Andegawenów) – i jego następstwa w kolejnych dekadach i stuleciach – zdaniem autora miał duży wpływ na stosunki angielsko – francuskie, przekładając się siłą rzeczy na losy sporej części naszego kontynentu.

Autor sprawnie prowadzi nas przez sześć dekad rządów pierwszych Plantagenetów – „królów niespokojnych”. Gęsto korzysta z kronik z epoki, przedstawiając angielskich królów nie tylko jako polityków i wojowników, ale także jako ludzi z krwi i kości. Za co mu chwała!

Wbrew podtytułowi książka brytyjskiego historyka Nicka Barratta nie dotyczy wyłącznie rebelii synów (i żony) króla Henryka II przeciwko własnemu ojcu (a właściwie to bunty były dwa),ponieważ jest panoramą – niespecjalnie szeroką, choć to nie zarzut – historii Anglii od końcówki panowania Henryka I po rządy Jana bez Ziemi. Szanuję Wydawnictwo Astra za to, że przybliża...

Ciekawa pozycja na temat początku dynastii Plantagenetów. Autorka traktuje temat dość pobieżnie, przez co jest ona skierowana raczej do laików w zakresie tego okresu historii Anglii. Mnie bardzo zainteresowała przedstawionym tematem, ale dla kogoś bardziej obeznanego w historii średniowiecznej Anglii może być zbyt płytka.

Ciekawa pozycja na temat początku dynastii Plantagenetów. Autorka traktuje temat dość pobieżnie, przez co jest ona skierowana raczej do laików w zakresie tego okresu historii Anglii. Mnie bardzo zainteresowała przedstawionym tematem, ale dla kogoś bardziej obeznanego w historii średniowiecznej Anglii może być zbyt płytka.

Nie mam do końca pojęcia dlaczego, ale nieco zmęczyła mnie ta pozycja. Książka jest napisana dosyć prostym językiem, ale odnoszę wrażenie, że zbyt pobieżnie omawiała niektóre wątki, jednocześnie przywiązując wagę do detali nie mających tak wielkiego znaczenia.
Odniosłem również wrażenie, że autor jest nieco niesprawiedliwy wobec bohaterów (usprawiedliwia okrucieństwa Ryszarda Lwie Serce, jednocześnie okazując surowość wobec Jana bez Ziemi).
Książka stanowi dobry wstęp do zapoznania się z rodem Plantagenetów, jednak brak tu solidniejszego i bardziej obiektywnego spojrzenia.

Nie mam do końca pojęcia dlaczego, ale nieco zmęczyła mnie ta pozycja. Książka jest napisana dosyć prostym językiem, ale odnoszę wrażenie, że zbyt pobieżnie omawiała niektóre wątki, jednocześnie przywiązując wagę do detali nie mających tak wielkiego znaczenia.
Odniosłem również wrażenie, że autor jest nieco niesprawiedliwy wobec bohaterów (usprawiedliwia okrucieństwa...

"Korona..." to dobry wstęp dla dalszego poznawania dynastii Plantagenetów i przyjemna w odbiorze książka popularnonaukowa - rozdziały zaciekawiają już od pierwszych stron. Jednak polski tytuł przeczy treści oraz oryginałowi. Książka ta bowiem opowiada historię "niespokojnych królów", których rządy były często takie, jak oni sami.

"Korona..." to dobry wstęp dla dalszego poznawania dynastii Plantagenetów i przyjemna w odbiorze książka popularnonaukowa - rozdziały zaciekawiają już od pierwszych stron. Jednak polski tytuł przeczy treści oraz oryginałowi. Książka ta bowiem opowiada historię "niespokojnych królów", których rządy były często takie, jak oni sami.

Książka niestety zmyliła mnie swoim tytułem. Spodziewałem się ściślejszego opisu tytułowej rebelii synów Henryka II. Zwłaszcza wydarzeń z lat 1173-1174 (zakupiłem ją mając w głowie tytuł "Utrata Normandii 1189-1204. Studia na historią Imperium Andegaweńskiego" jako pewien niedościgły wzór do naśladowania dla autorów książek polityczno-militarnych tego okresu). Niestety książka Barratta nie skupia się tylko na tej rebelii. Nie jest też wnikliwa i nie odkrywa, jak książka o utracie Normandii, niczego o czym nie czytałbym w innych tytułach dotyczących konfliktu Henryka II i Ryszarda z Kapetyngami. Jeżeli tak jak ja przeczytaliście już m.in. biografie poszczególnych władców z dynastii Plantagenetów (Andegawenów) i Kapetyngów XII i początku XIII wieku, to książkę Barratta możecie z powodzeniem pominąć. Na plus tego tytułu zaliczyłbym jednak wnikliwe opisanie tematyki sporu Henryka II z arcybiskupem Canterbury Tomaszem Beckettem. Konfliktu od którego zaczęły się wielkie problemy Henryka II (z żoną, synami, baronami, kościołem).

Z drugiej strony, jeżeli ktoś zaczyna swoją przygodę z historią Anglii i Francji XII wieku to myślę, że jest to dobry tytuł popularnonaukowy. Autor operując żywym językiem bardzo zgrabnie opisuje spór o koronę Anglii (Stefana Blois i Andegawenów) i całe rządy Henryka II i jego synów (Henryka Młodego króla, Gotfryda bretońskiego, Ryszarda Lwie Serce i Jana bez Ziemi). Barratt dokładnie opisuje zatem II poł. XII wieku.

Nie wydaje się w swojej pracy bezstronny. Wyczuwa się jego fascynacje i sympatie dla Henryka II i dla Ryszarda Lwie Serce. Bardzo mocno (trochę na siłę) stara się zrehabilitować Jana Bez Ziemi. Inne postacie rodu Henryka II i Kapetyngowie są bardziej skrótowo opisywani, można też czasem wyczuć, że autor jest dla nich mniej przychylny (dziwnie częsta przypadłość biografów). Widać po ilości książek zalecanych przez autora, że nie jest to tytuł naukowy, a raczej popularyzujący temat i czasy Henryka II.

Książka niestety zmyliła mnie swoim tytułem. Spodziewałem się ściślejszego opisu tytułowej rebelii synów Henryka II. Zwłaszcza wydarzeń z lat 1173-1174 (zakupiłem ją mając w głowie tytuł "Utrata Normandii 1189-1204. Studia na historią Imperium Andegaweńskiego" jako pewien niedościgły wzór do naśladowania dla autorów książek polityczno-militarnych tego okresu). Niestety...