Potrzeba odwagi. Tak, potrzeba wręcz męstwa i uczciwości, żeby się przyznać (i to publicznie!),że "się nie ogarnia". Wyobrażam sobie, że musi to być podwójnie trudne w przypadku mężczyzny, który z samej definicji ogarniać powinien. Szczególnie kiedy jest mężem i ojcem. Tymczasem on szczerze wyznaje:

"Poza tym, że nie ogarniam kosmosu, nieba pełnego gwiazd i pytań filozoficznych, nie ogarniam też zwykłego tempa życia, tej ulotności codziennych chwil... Tak błyskawicznie dzieje się każde teraz, że czasami nie nadążam. Dlatego póki jeszcze jest czas, pragnę częściej mówić żonie, jak bardzo jest mi bliska, oraz dzieciom, ile dla mnie znaczą".

Ujęła mnie pokora i prawda tych wyznań Jerzego Jarzębskiego, który w swojej książce "Życie...nie ogarniam" nie pozuje na specjalistę i znawcę wszystkich wymiarów życia. Stara się raczej dzielić swoim doświadczeniami w byciu mężem, ojcem, nauczycielem religii i... pasjonatem piłki nożnej. Przy czym nie są to jakieś spektakularne i niezwykłe doświadczenia. Są często banalne i powszechne. I dlatego można się w nich przejrzeć jak w lustrze, pochylając nad głębią refleksji, którymi je autor opatruje.

Dla mnie lektura tej małej książeczki była jak ożywcze spotkanie z dobrym przyjacielem, który dzieli się ze mną swoimi obawami, troskami, radościami i sukcesami. Dzieli się swoją wrażliwością i życiową mądrością. Naturalnie, prostym językiem i bez patosu mówi o sprawach najważniejszych: o Bogu, miłości, małżeństwie, pracy, rodzinie i pasjach...

Dlatego polecam Wam tę (liczącą zaledwie 130 stron) lekturę. Wierzę, że tak jak ja zachwycicie się szczerością i naturalnością jej przekazu. Że tak jak mnie utwierdzi Was ona w przekonaniu, że można nie ogarniać wszystkiego. Bo jest Ktoś, kto robi to za nas!

Potrzeba odwagi. Tak, potrzeba wręcz męstwa i uczciwości, żeby się przyznać (i to publicznie!),że "się nie ogarnia". Wyobrażam sobie, że musi to być podwójnie trudne w przypadku mężczyzny, który z samej definicji ogarniać powinien. Szczególnie kiedy jest mężem i ojcem. Tymczasem on szczerze wyznaje:

"Poza tym, że nie ogarniam kosmosu, nieba pełnego gwiazd i pytań...

Luźne rozważania o życiu, przyjemnie się czyta. Podoba mi się, że choć z autorem mamy odmienne poglądy dotyczące wiary, to to jak o niej pisze jest nienachalne i uniwersalnie.

Luźne rozważania o życiu, przyjemnie się czyta. Podoba mi się, że choć z autorem mamy odmienne poglądy dotyczące wiary, to to jak o niej pisze jest nienachalne i uniwersalnie.

Życie :) szeroki temat, autor jednak ma się czym podzielić z czytelnikiem :) Lekkie pióro, bardzo ciekawe wskazówki oparte na własnym doswiadczeniu i spora dawka optymizum dla wszystkich którzy mogą wyolbrzymiać swoje codzienne troski. :) polecam

Życie :) szeroki temat, autor jednak ma się czym podzielić z czytelnikiem :) Lekkie pióro, bardzo ciekawe wskazówki oparte na własnym doswiadczeniu i spora dawka optymizum dla wszystkich którzy mogą wyolbrzymiać swoje codzienne troski. :) polecam

Jerzy Jabłoński w "Życie nie ogarniam..." zaprasza nas czytelników do swego świata, wypełnionego miłością do Boga, do drugiego człowieka, do codzienności. Szczerze i otwarcie opisuje jak wbrew tytułowi ogania swoje życie codzienne i zawodowe. Krótkie i urozmaicone rozdziały sprawiają , że chętnie się ją czyta przy porannej kawie. Wyjątkową wartością są wstępy, motta wprowadzające do każdego rozdziału. Ponadto przytoczone w książce fragmenty wierszy samego autora, sprawiają ze chciałoby się więcej... zapoznać z poezja Jerzego Jabłońskiego.
Podsumowując inspirująca książka z której płynie prosta życiowa mądrość.

Jerzy Jabłoński w "Życie nie ogarniam..." zaprasza nas czytelników do swego świata, wypełnionego miłością do Boga, do drugiego człowieka, do codzienności. Szczerze i otwarcie opisuje jak wbrew tytułowi ogania swoje życie codzienne i zawodowe. Krótkie i urozmaicone rozdziały sprawiają , że chętnie się ją czyta przy porannej kawie. Wyjątkową wartością są wstępy, motta...

Bóg zapłać za ponowne spotkanie!
Jerzy Jabłoński w swojej duchowości i poglądach stał się bliskim mi. Swoim poetyckim językiem literackim tym bardziej trafia na moją żyzną glebę...zasiał sporo ziarna...wdzięczna jestem!
Z ogarnianiem życia różnie bywa ale treść książki jest genialnie ogarnięta. Wszystko przemyślane i umiejętnie zaprezentowane.Poszczególne wielotematyczne rozdziały idealnie się zazębiają prowadząc do meritum.Zachęcam do czytania!
P.S.
Podoba mi się kolorystyka okładki;czarny z zielonym i malutki akcent bieli.Prostota i spokój.

Bóg zapłać za ponowne spotkanie!
Jerzy Jabłoński w swojej duchowości i poglądach stał się bliskim mi. Swoim poetyckim językiem literackim tym bardziej trafia na moją żyzną glebę...zasiał sporo ziarna...wdzięczna jestem!
Z ogarnianiem życia różnie bywa ale treść książki jest genialnie ogarnięta. Wszystko przemyślane i umiejętnie zaprezentowane.Poszczególne wielotematyczne...