CAWPILE rating: 6.93/10*

To jednak z moich ulubionych serii z dzieciństwa. Nie zachwyca tak jak kiedyś, ale to całkiem solidna powieść detektywistyczna. Bardzo lubię naszych głównych bohaterów i fakt, że akcja nie dzieje się w czasach współczesnych, tylko kilkadziesiąt lat temu. Sama historia też nie jest płytka, a wiąże się z prawdziwymi niebezpieczeństwami i groźnymi bandytami. Nie mam też wielkich zastrzeżeń do przebiegu akcji i tajemnicy. Wszystko całkiem fajnie przemyślane. Styl pisania może już lekko skrzypiący, ale mi nie przeszkadzał.

Mam jednak kilka zastrzeżeń do samego wydania książki. Kiedy czytałam tę serię w dzieciństwie, to reżyserem opowiadającym historię chłopaków był Alfred Hitchcock, natomiast teraz jest to Andy Chandler, też reżyser, ale i wnuk Sherlocka Holmesa. Niby pasuje, ale nie wiem skąd taka zmiana. Wolę chyba wersję, którą znam z dzieciństwa, ale to raczej z sentymentu.
To konkretne wydanie jest z 2011 roku i moim zdaniem książka wydana jest strasznie. Biały papier, bardzo dziwnie sklejona, przez co kartki są jakby pofalowane i bardzo sztywne, aż ciężko się ją otwiera. Do tego wiele razy brakowało spacji. No, ale dało się przeczytać.

CAWPILE rating: 6.93/10*

To jednak z moich ulubionych serii z dzieciństwa. Nie zachwyca tak jak kiedyś, ale to całkiem solidna powieść detektywistyczna. Bardzo lubię naszych głównych bohaterów i fakt, że akcja nie dzieje się w czasach współczesnych, tylko kilkadziesiąt lat temu. Sama historia też nie jest płytka, a wiąże się z prawdziwymi niebezpieczeństwami i groźnymi...

Czwarta sprawa do rozwikłania. W wielu momentach zaskakująco mocno trzyma w napięciu, nie pozwalając się oderwać. 6+

Czwarta sprawa do rozwikłania. W wielu momentach zaskakująco mocno trzyma w napięciu, nie pozwalając się oderwać. 6+

Opróżniając starą szafę, przypadkiem znalazłem kilka tomów "Przygód Trzech Detektywów". Radość, jaką wywołały te kolorowe okładki jest po prostu nie do opisania! Jestem pewien, że ci, którzy również zaczytywali się w tej serii mając trzy razy mniej lat niż dzisiaj, doskonale wiedzą o czym mówię :) Jestem skłonny stwierdzić, że dzięki niesamowitym przygodom Pete'a, Boba i Jupe byłem regularnym gościem w szkolnej bibliotece. Do tego czytanie Hitchcocka w wieku 11-12 lat, wydawało się być bardzo "dorosłą" rzeczą.

Tajemnica Zielonego Ducha, obok Tajemnicy Zamku Grozy, była moją ulubioną częścią cyklu. I wiecie co? Z chęcią ruszę w sentymentalną podróż do czasów dzieciństwa, czytając ją znów. Polecam każdemu!

Opróżniając starą szafę, przypadkiem znalazłem kilka tomów "Przygód Trzech Detektywów". Radość, jaką wywołały te kolorowe okładki jest po prostu nie do opisania! Jestem pewien, że ci, którzy również zaczytywali się w tej serii mając trzy razy mniej lat niż dzisiaj, doskonale wiedzą o czym mówię :) Jestem skłonny stwierdzić, że dzięki niesamowitym przygodom Pete'a, Boba i...

Oto kolejna przygoda trzech młodych detektywów: Jupitera, Boba i Pete’a.
Oto stary, zniszczony dom i związana z nim historia ducha jego właściciela, nieszczęsnego Mathiasa Greena.
Swoją drogą: czy duch nawiedzający jakieś zapuszczone domostwo nie mógłby być czasami duchem kogoś szczęśliwego i dowcipnego? Czy duchy prawie zawsze muszą być związane z nieszczęśnikami i ponurakami?
Po latach zastoju i spokoju, gdy aktualna właścicielka domu, pani Green sprzedaje go, a rudera ma zostać wyburzona, pojawia się ów zielony duch. Kolor nie oznacza wcale, że jego właściciel był ekologicznie uświadomiony. Może zaś oznaczać, że moda na białe damy i porażająco białe zjawy zwyczajnie przeminęła. Co ciekawe, o zielonym zjawisku nie tyle krążą przerażające opowieści, co świadectwa dość wiarygodnych świadków, osób w większości dorosłych. Wśród nich znajdują się również Pete i Bob. Mieli oni wątpliwą przyjemność być świadkami pojawienia się zjawy w opuszczonym budynki. Nawet miejscowy komendant policji Reynolds spotkał ją na cmentarzu w okolicy grobu Mathiasa. Czyżby rzeczywiście duch zmarłego straszył bliskich i obcych?
Czy kolejne, szybko po sobie następujące wydarzenia, nie są mocno podejrzane?
Komu może zależeć na kłopotach rodziny Green, na tym, by nie sprzedali rudery?
Jaką rolę w tym wszystkim odgrywają sławne Perły Duchów?
Akcja książki od początku toczy się bardzo dynamicznie, choć z czasem jeszcze nabiera tempa i nie zwalnia aż do końca. Młodzi bohaterowie próbują zmierzyć się z niewiarygodnymi zdarzeniami, wziąć je pod lupę, znaleźć dla nich logiczne wytłumaczenie. Jupe próbuje rozgryźć zagadkę przy pomocy dedukcji. Większa część akcji ma miejsce w innym niż zwykle otoczeniu, co stanowi miłą odmianę po dotychczasowych książkach z serii.
Tajemnica zielonego ducha, to czwarty tom cyklu Przygody Trzech Detektywów.
Moim zdaniem jest wyjątkowo udany. Ciekawa intryga, dużo akcji, dość złożona fabuła, intrygujące zagadki, interesujące postaci - to nie jedyne zalety tej książki. Pojawiają się wątki orientalne, legendy o cudownych lekach przedłużających ludzkie życie, a nawet seanse hipnozy. Wszystko jest podane jako zgrabny, literacki kąsek dla młodych czytelników. Mogę śmiało polecić Tajemnicę zielonego ducha wszystkim, którzy lubią książki z zagadkami detektywistycznymi połączone z nutką dreszczyku grozy. Polecam i zachęcam do przeczytania, a tym wszystkim, którzy się zdecydują na przygody trzech detektywów życzę przyjemnej lektury.

Oto kolejna przygoda trzech młodych detektywów: Jupitera, Boba i Pete’a.
Oto stary, zniszczony dom i związana z nim historia ducha jego właściciela, nieszczęsnego Mathiasa Greena.
Swoją drogą: czy duch nawiedzający jakieś zapuszczone domostwo nie mógłby być czasami duchem kogoś szczęśliwego i dowcipnego? Czy duchy prawie zawsze muszą być związane z nieszczęśnikami i...

W Przygodach Trzech Detektywów zaczytywałam się już lata temu. Postanowiłam ponownie wrócić do tych książek. ,,Tajemnica zielonego ducha" to czwarty tom nowej serii o Jupiterze, Pete i Bobie.

Pete i Bob wybrali się na miejsce, gdzie miał zostać zburzony dom. Jeden z chłopców chciał wspomnieć o tym w gazetce szkolnej. Na miejscu usłyszeli krzyk. Ujrzeli mężczyzn, którzy także szli w tamtym kierunku. Po wejściu do domu ich oczom ukazał się zielony duch, który przemieszczał się po domu.

Książka nie jest zbyt obszerna, jednak tekstem jest wypełniona niemal cała strona. Jest to niewątpliwą zaletą, gdyż opisywaną historię czyta się kilka godzin. Język jest po części młodzieżowy, choć starszym czytelnikom także powinien się spodobać. Osobiście bardzo lubię takie kryminały dla nastolatków i nigdy do końca nie wiem, jak zakończy się dana sprawa. Tym razem także nie było wyjątku. Dopiero na ostatnich stronach razem z bohaterami odkryłam to, co już dawno udało się dowiedzieć Jupiterowi.

,,Tajemnica zielonego ducha" to czwarty tom serii, ale można go czytać jako oddzielną powieść. Zagadka detektywistyczna jest bardzo dobrze wymyślona i choć mamy różne stropy, to do końca nie wiadomo, jak to się skończy. Z chęcią sięgnę po inne części tego cyklu.

Moja ocena: 4,5/6

W Przygodach Trzech Detektywów zaczytywałam się już lata temu. Postanowiłam ponownie wrócić do tych książek. ,,Tajemnica zielonego ducha" to czwarty tom nowej serii o Jupiterze, Pete i Bobie.

Pete i Bob wybrali się na miejsce, gdzie miał zostać zburzony dom. Jeden z chłopców chciał wspomnieć o tym w gazetce szkolnej. Na miejscu usłyszeli krzyk. Ujrzeli mężczyzn, którzy...

Yeah! Genialna ksiazka! Seria Przygody Trzech Detektywow nigdy mnie nie zawiedzie :P

Yeah! Genialna ksiazka! Seria Przygody Trzech Detektywow nigdy mnie nie zawiedzie :P

Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.