doceniam pracę włożoną w tę książkę. są frazy przemyślane i poruszające, ale też są totalne mielizny, które powinny były zniknąć w redakcji. niestety, wiele z tego poematu nie wynika - wiele o ekonomii dowiedzieć się nie można, pojęcia, których się nie rozumie, trzeba by samodzielnie wyguglować, a przypisy umieszczone na końcu rozbijają wymowę całości. inna sprawa, że zakończenie jest znienacka i nie niesie żadnej puenty, a cały poemat niejako można by zawrzeć w słowach 'kapitalizm jest zuy i nas zjad'. trudno mi też nie widzieć przewijającego się miejscami cienia seksizmu.

doceniam pracę włożoną w tę książkę. są frazy przemyślane i poruszające, ale też są totalne mielizny, które powinny były zniknąć w redakcji. niestety, wiele z tego poematu nie wynika - wiele o ekonomii dowiedzieć się nie można, pojęcia, których się nie rozumie, trzeba by samodzielnie wyguglować, a przypisy umieszczone na końcu rozbijają wymowę całości. inna sprawa, że...

Ponieważ „Historia ekonomii to dywan, / pod który zamieciono stanowczo zbyt wiele”, nie do przecenienia jest operacja prześwietlenia jej języka, którą wykonuje Tomasz Bąk. Wiele już napisano o tym, jak historia ekonomii rozszczepia się w poetyckim pryzmacie „Bailoutu” na bankserskie metafory, które na co dzień decydują o naszym materialnym być/nie być, sterują procesami giełdowymi i napędzają poczciwą wiarę w dobrodziejstwa wolnego rynku.
Jednak oprócz takiej tematologicznej lektury nie można przeoczyć innych wymiarów „Bailoutu”: konsolidacyjnego, ponieważ ma być również próbą podsumowania zadłużeń w tradycji poetyckiej i innych językach, oraz wyobrażeniowego, bo jest skargą na brak alternatywnych wizji świata. „Ten poemat nie jest kolejną krytyką kapitalizmu. / Jest krytyką usmyczonej wyobraźni, / która pozwala widzieć tylko to, / co istnieje bądź istniało w przeszłości”.

Ponieważ „Historia ekonomii to dywan, / pod który zamieciono stanowczo zbyt wiele”, nie do przecenienia jest operacja prześwietlenia jej języka, którą wykonuje Tomasz Bąk. Wiele już napisano o tym, jak historia ekonomii rozszczepia się w poetyckim pryzmacie „Bailoutu” na bankserskie metafory, które na co dzień decydują o naszym materialnym być/nie być, sterują procesami...