7⭐

Bardzo mroczna historia. Nie jest długa, ale dosadnie opowiada przerażające losy tej dziewczyny i daje do myślenia. Warta uwagi książka szczególnie dla młodszych.

To takie troszkę "Dzieci z dworca Zoo" tylko w łagodniejszej wersji 🫣

7⭐

Bardzo mroczna historia. Nie jest długa, ale dosadnie opowiada przerażające losy tej dziewczyny i daje do myślenia. Warta uwagi książka szczególnie dla młodszych.

To takie troszkę "Dzieci z dworca Zoo" tylko w łagodniejszej wersji 🫣

Bardzo polecam. Pożyteczna lektura.

Bardzo polecam. Pożyteczna lektura.

Fajna i mroczna książka dla młodzieży, którą warto przeczytać.

Fajna i mroczna książka dla młodzieży, którą warto przeczytać.

Bardzo wartościowa powieść. Uważam że powinna być to lektura obowiązkowa dla młodzieży, której w znacznym stopniu dotyczy problem narkotyków i innych używek dokładnie opisany w tej książce.

Bardzo wartościowa powieść. Uważam że powinna być to lektura obowiązkowa dla młodzieży, której w znacznym stopniu dotyczy problem narkotyków i innych używek dokładnie opisany w tej książce.

„𝑪𝒉𝒄𝒊𝒂ł𝒂𝒎 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒐𝒅𝒍𝒆𝒄𝒊𝒆𝒄́, 𝒛𝒂𝒑𝒐𝒎𝒏𝒊𝒆𝒄́. 𝒁𝒂𝒌𝒓𝒚𝒄́ 𝒔𝒏𝒚 𝒊𝒏𝒏𝒚𝒎𝒊 𝒔𝒏𝒂𝒎𝒊. 𝑻𝒚𝒎𝒊 𝒐𝒔𝒊𝒂̨𝒈𝒂𝒍𝒏𝒚𝒎𝒊. 𝑻𝒓𝒖𝒅𝒏𝒐 𝒑𝒐𝒘𝒊𝒆𝒅𝒛𝒊𝒆𝒄́, 𝒌𝒕𝒐́𝒓𝒆 𝒃𝒚ł𝒚 𝒓𝒆𝒂𝒍𝒏𝒊𝒆𝒋𝒔𝒛𝒆.”

Dawno dawno temu, kiedy byłam w szkole podstawowej, pamiętam swoje częste wizyty w bibliotece. Prócz lektur czy książek typowych dla podlotków, najbardziej rozchwytywany i wiecznie wypożyczony był Pamiętnik Narkomanki. Kiedy w końcu udało mi się go przeczytać, pamiętam swój zachwyt. Tylko wtedy nie zdawałam sobie sprawy o czym tak naprawdę czytam. Jakie realne niebezpieczeństwo istnieje nawet po jednej głupiej próbie.

Gdy zobaczyłam ten tytuł u @kochajac_ksiazki od razu przypomniały mi się tamte dni. Wiedziałam, że nie przejdę obojętnie. Z tą różnicą, że teraz czytam podobną książkę jako dorosła osoba. To krótka historia, ale naszpikowana smutną życiową prawdą, wyborami, cierpieniem i miłością. Ukazująca jak często niespełnione ambicje rodziców mają przełożenie na czas dorastania ich dzieci. Niecałe 200 stron, a potrafi przypomnieć Ci, że wcale nie obrałeś złej drogi w życiu. Uzależnienie to uzależnienie, śmiało mogę przyznać, że i mnie dopadło jeśli chodzi na przykład o social media. Po historii Alicji stwierdzam jednak, że zdecydowanie nie jest ono aż tak złe. Nie balansuję na granicy życia i śmierci.

Przeczytajcie tę historię. Nie zajmie ona dużo czasu, a wypełni Was dziwnym wrażeniem. Wrażeniem, że mamy dobre życie, beż żadnej łatki i obawą… że cokolwiek wróci. Ta książka stała na półce „Nastolatka”, ale jak dla mnie to lektura dla każdego. W każdym wieku i... nie tykajcie narkotyków, bo zmiotą Was z planszy.

„𝑪𝒉𝒄𝒊𝒂ł𝒂𝒎 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒐𝒅𝒍𝒆𝒄𝒊𝒆𝒄́, 𝒛𝒂𝒑𝒐𝒎𝒏𝒊𝒆𝒄́. 𝒁𝒂𝒌𝒓𝒚𝒄́ 𝒔𝒏𝒚 𝒊𝒏𝒏𝒚𝒎𝒊 𝒔𝒏𝒂𝒎𝒊. 𝑻𝒚𝒎𝒊 𝒐𝒔𝒊𝒂̨𝒈𝒂𝒍𝒏𝒚𝒎𝒊. 𝑻𝒓𝒖𝒅𝒏𝒐 𝒑𝒐𝒘𝒊𝒆𝒅𝒛𝒊𝒆𝒄́, 𝒌𝒕𝒐́𝒓𝒆 𝒃𝒚ł𝒚 𝒓𝒆𝒂𝒍𝒏𝒊𝒆𝒋𝒔𝒛𝒆.”

Dawno dawno temu, kiedy byłam w szkole podstawowej, pamiętam swoje częste wizyty w bibliotece. Prócz lektur czy książek typowych dla podlotków, najbardziej rozchwytywany i wiecznie wypożyczony był Pamiętnik Narkomanki. Kiedy w końcu udało mi się...

Opowieść o nastoletniej dziewczynie, córce nauczycielki i przedsiębiorcy. Jako idealna nastolatka nie stwarzająca problemów i wzorowa uczennica dostaje się do liceum i nic nie wskazuje na to co niebawem miało się wydarzyć.
Pierwsze wyjście do klubu, nowo poznany chłopak i "kości zostają rzucone". Pierwszy zapalony joint i karuzela ruszyła.
Alicja wpadła w wir imprezowania co pociągnęło za sobą, braki w nauce, opuszczanie zajęć szkolnych i problemy z rodziną. Miękkie narkotyki z czasem nie wystarczały i dziewczyna zaczęła sięgać po twarde, co z kolei również miało swoje konsekwencje.
Jaki może być skutek zapalenia pierwszego skręta i jakie pociągnie to za sobą konsekwencje?? Sami przeczytajcie bo musiałbym zdradzić całą resztę a coś przecież musi zostać dla was😉 więc miłej lektury.
Cześć i czołem 😜

Opowieść o nastoletniej dziewczynie, córce nauczycielki i przedsiębiorcy. Jako idealna nastolatka nie stwarzająca problemów i wzorowa uczennica dostaje się do liceum i nic nie wskazuje na to co niebawem miało się wydarzyć.
Pierwsze wyjście do klubu, nowo poznany chłopak i "kości zostają rzucone". Pierwszy zapalony joint i karuzela ruszyła.
Alicja wpadła w wir imprezowania...

Książka, którą można by było nazwać raczej opowiadaniem. Akcja jest szybka i spłycona do granic możliwość. Ciekawy format podzielony na przeszłość i teraźniejszość, które zderzają się na końcu. Nic poza tym.

Książka, którą można by było nazwać raczej opowiadaniem. Akcja jest szybka i spłycona do granic możliwość. Ciekawy format podzielony na przeszłość i teraźniejszość, które zderzają się na końcu. Nic poza tym.

Nie mam porównania z innymi książkami o uzależnieniach, więc trudno mi obiektywnie ocenić akurat tę. Niestety odnoszę wrażenie, że temat można by opisać głębiej niż zrobiła to Brezinova.

Nie mam porównania z innymi książkami o uzależnieniach, więc trudno mi obiektywnie ocenić akurat tę. Niestety odnoszę wrażenie, że temat można by opisać głębiej niż zrobiła to Brezinova.

Bardzo dobra . Prawdziwa bez upiększeń polecam

Bardzo dobra . Prawdziwa bez upiększeń polecam

Ivonę Březinovą znałam już z poruszającej książki "Krzycz po cichu braciszku". W "Mam na imię Alicja. Jestem narkomanką" fabuła zawiera się w tytule. 16-letnia bohaterka, ma zostać lekarką. Taką przyszłość obmyślili jej rodzice. Matka jest znerwicowaną nauczycielką, ojciec nałogowym palaczem i pracoholikiem. Oboje nałogowo łykają proszki na różne bóle.
Matka dostrzega córkę, kiedy ta się garbi, ale tego, że dzieje się z nią coś niedobrego, długo nie zauważa...
Brak zainteresowania problemami nastolatki, wygórowane ambicje rodziców, liczne zakazy i nakazy sprawiają, że w pierwszym sprzyjającym momencie Alicja postanowi zaszaleć. Zacznie się niewinnie: dyskoteka, nowo poznany chłopak, skręt, który sprawi, że następnego dnia nastolatka obudzi się na ławce w parku. Ale wcześniej jeszcze pigułki, które pomogą w nauce. Potem już jak na równi pochyłej. Kolejni znajomi, eksperymenty, narkotyki bez których już nie można się obyć. A między kolejnymi odjazdami: tęsknota za miłością, złudzenie szczęścia, nadzieja na inne życie. I upadek, upodlenie, przesuwanie granic...

Wspomnienia tytułowej bohaterki przeplatane są opisem pobytu w ośrodku, w którym pełno podobnych do Alicji wykolejeńców.

Już sam tytuł przypomniał mi o innej książce "Idź, zapytaj Alice", w której opisano nastoletnią narkomankę. Z tym, że Březinova nie epatuje brutalnymi opisami i językiem. Co nie znaczy, że ucieka od przerażających scen, w których bohaterowie upodlają się fizycznie i moralnie.
Książka Březinovej wpisuje się w nurt próz poświęconych narkomanii, nie odkrywa przed czytelnikiem niczego nowego, to kolejna opowieść o upadku młodego człowieka, któremu wydaje się, że najlepszą ucieczką przed problemami, przed sobą będą narkotyki. Tam, gdzie szuka wolności znajdzie zniewolenie. I może to jest najbardziej uniwersalną prawda płynącą z tych wszystkich książek, że zwykle wszystko zaczyna się niewinnie, że te opowieści są tak bardzo podobne a my do teraz nie potrafimy uchronić bliskich przed tym zagrożeniem.
Bo to nie tylko opowieść dla młodych, ale również dla ich rodziców, którym wydaje się, że karmiąc i zapewniając dach nad głową robią dla swoich dzieci wystarczająco dużo.

Czytając to, z perspektywy dorosłego człowieka chyba dopiero teraz rozumiem jak trudne i bolesne było bycie nastolatką. I jak czasami niewiele brakowało, by zniszczyć sobie życie.

Ivonę Březinovą znałam już z poruszającej książki "Krzycz po cichu braciszku". W "Mam na imię Alicja. Jestem narkomanką" fabuła zawiera się w tytule. 16-letnia bohaterka, ma zostać lekarką. Taką przyszłość obmyślili jej rodzice. Matka jest znerwicowaną nauczycielką, ojciec nałogowym palaczem i pracoholikiem. Oboje nałogowo łykają proszki na różne bóle.
Matka dostrzega...