Z tym tomem Monstressy aż tak źle jeszcze nie jest. Wydaje mi się, że ponuractwo, w którym często gęsto się nurza dark fantasy, Monstressie nie wychodzi ze względu na całkiem nudne, sztampowe dialogi - jakkolwiek grafika jest niebiańska, to jednak nie przykryje ona miernoty niektórych dialogów. Inna sprawa to przesycenie opowieści bohaterami pobocznymi - znowu coś, co dobrze skonstruowaną opowieść może uczynić niesamowitą, a źle - pogrążyć. No i Monstressa niestety jak dla mnie ma ten problem - jest to estetyczna opowieść, różnorodna, z queernorm światem, ale jednocześnie - jakość dialogów jest do bani, nie mówiąc o męczącej strukturze.

Z tym tomem Monstressy aż tak źle jeszcze nie jest. Wydaje mi się, że ponuractwo, w którym często gęsto się nurza dark fantasy, Monstressie nie wychodzi ze względu na całkiem nudne, sztampowe dialogi - jakkolwiek grafika jest niebiańska, to jednak nie przykryje ona miernoty niektórych dialogów. Inna sprawa to przesycenie opowieści bohaterami pobocznymi - znowu coś, co...

Dotychczas w serii pierwsze skrzypce odgrywały przede wszystkim kobiety. Jednakże również w tym matriarchalnym świecie mężczyźni też mają swoje plany i ambicje. Jak w tym tomie prezentuje się pierwszy bardzo wpływowy mężczyzna?

Drużyna Maiki została rozbita. Kippa zostaje porwana, aby odstawić ją do tajemniczego doktora; a Renn musi tłumaczyć się Vinh ze swoich kontrowersyjnych działań. W tym czasie Maika razem z Corvinem usiłują opuścić ogarnięty szaleństwem Pontus.

Nowa męska postać jest bardzo intrygująca. Nie jest jednoznaczny moralnie. Stara się pomóc innym i przywrócić cywilizację do jej legendarnej postaci. Przy tym jednak wierzy, że cel uświęca środki i manipuluje innymi. Być może nie mówi całej prawdy i pewne jego działania służą tak naprawdę wyłącznie jemu samemu. Robi jednak wrażenie potęga jaką udało mu się stworzyć. Poza nim samym przedstawieni są również jego najbardziej zaufani podwładni, którzy też mają swoje motywacje i charaktery. Nie spodziewałem się, że na tym etapie serii na scenę wejdzie kolejny potężny gracz.

Kippa staje się tu jeszcze bardziej rozbudowaną postacią niż wcześniej. Jest bardziej zaradna i sprytniejsza. Okazuje się mieć umiejętności wcześniej nieznane i liczą się z nią nawet bardzo potężne istoty. Szkoda trochę, że wyjaśnienie pewnych zdarzeń pokazuje, że o wszystkim zadecydował przede wszystkim przypadek. Interesująca jest wprowadzona w tym wątku postać młodej łowczyni nagród – mam nadzieję, że postać ta jeszcze powróci.

Wątek Renna to bardzo typowa historia o odkupieniu zdrajcy. Nie ma tutaj niczego odkrywczego. Na dodatek finał tomu bardzo łopatologicznie wyjaśnia jego motywację – trochę świadczy to moim zdaniem o braku wiary w czytelnika. Warto jednak wspomnieć, że to właśnie w tym wątku bardzo zostaje rozbudowana Vinh, która w poprzednim tomie wydawała mi się jedynie cwaniarą, a tutaj okazuje się istotniejsza niż można się było spodziewać.

W tym tomie powracają przeciwnicy z poprzednich tomów. Odgrywają jednak inne role niż do tej pory. Okazuje się, że wcale nie są fanatykami i potrafią okazać wdzięczność czy zmienić zdanie. Pokazuje to, że nie są tak jednowymiarowe jak mogłoby się wydawać.

Bardzo ciekawie rozwija się też wątek Tuyo i Miecza Wschodu. Tuyo okazuje się nie być wcale bierna i słaba. Obie panie muszą walczyć między sobą o przewagę w unii, jaką uformowały.

Rysunki Sany Takedy zachwycają swoim przepychem. Pomysły na kostiumy i istoty rodem z koszmarów są bardzo spektakularne. Czasami widać, ze gdzieś niektóre postacie są gorzej narysowane, ale to naprawdę mały mankament.

Warto wspomnieć, że pośród tradycyjnych już w tej serii wyjątków z wykładów profesor Tam Tam wprowadzono coś nowego. Pojawiają się dokumenty drugiej strony, które pozwalają na spojrzeć na koty z innej perspektywy. Można to uznać jedynie za propagandę, ale być może koty są bardziej groźnie niż można się było spodziewać.

Tom ten pokazuje, że mężczyźni w tej serii również są silni i mogą stanowić zagrożenie. Finał jest tu prawdziwą petardą i sugeruje eskalację konfliktu w następnym tomie. Polecam.

Dotychczas w serii pierwsze skrzypce odgrywały przede wszystkim kobiety. Jednakże również w tym matriarchalnym świecie mężczyźni też mają swoje plany i ambicje. Jak w tym tomie prezentuje się pierwszy bardzo wpływowy mężczyzna?

Drużyna Maiki została rozbita. Kippa zostaje porwana, aby odstawić ją do tajemniczego doktora; a Renn musi tłumaczyć się Vinh ze swoich...

Zapraszam do kolejnej, czwartej już, wizyty w świecie ,,Monstressy” Marjorie Liu i Sany Takedy, w tomie zatytułowanym ,,Wybranka”.

Niebezpieczeństwo zawisło nie tylko nad bohaterami, ale nad całym światem. Wojna wisi na włosku, a Maika Półwilk musi zdecydować po czyjej stronie się opowie. Jest to również czas ujawnienia pewnych sekretów, ale jak wiadomo prawda zawsze ma swoją cenę…

,,Monstressa” została nagrodzona całym szeregiem nagród (z czego chyba najważniejsze jest pięć nagród Eisnera) i wyróżniona wieloma nominacjami. Osobiście uważam, że owe zachwyty nad serią, są jak najbardziej uzasadnione. Być może fabule można zarzucić, iż mogłaby być bardziej oryginalna, nie zmienia to jednak faktu, że ,,Monstressa” to kawał porządnego fantasy, przy którym można się świetnie bawić, a które przy okazji zachwyca pod względem graficznym. A zapewniam, że ten tom, tak jak i poprzednie, stanowi prawdziwą ucztę dla oczu.

Kolejny tom ,,Monstressy” ponownie wprawił mnie w zachwyt i nie pozostaje mi nic innego jak z utęsknieniem wypatrywać ciągu dalszego historii. I rzecz jasna zachęcić Was abyście, jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście, także sięgnęli po tę serię. To naprawdę dobre i piękne fantasy.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.
https://koszzksiazkami.pl/monstressa-tom-4-recenzja/

Zapraszam do kolejnej, czwartej już, wizyty w świecie ,,Monstressy” Marjorie Liu i Sany Takedy, w tomie zatytułowanym ,,Wybranka”.

Niebezpieczeństwo zawisło nie tylko nad bohaterami, ale nad całym światem. Wojna wisi na włosku, a Maika Półwilk musi zdecydować po czyjej stronie się opowie. Jest to również czas ujawnienia pewnych sekretów, ale jak wiadomo prawda zawsze ma...

Jestem bardzo zadowolony z tego, że czwarty tom Monstressy, aka jednej z moich ulubionych serii, nie zawiódł mnie ani trochę. Powiem więcej, to chyba mój ulubiony tom zaraz po pierwszym. Jest tu wszystko za co uwielbiam ten komiks i nie ma wielu rzeczy, które wcześniej mnie drażniły jak np. world building w niezdrowych ilościach czy nierówne tempo akcji na zasadzie - raz za długa sekwencja akcji, raz za długa sekwencja pełna dialogów. Nie to, że world buildingu nie ma, co to to nie. Po prostu teraz dostajemy nowy koncept co pięć stron, a nie co dwie. Podoba mi się również to co scenarzystka robi z Kippą i Renem. Chociaż tutaj średnio podeszło mi się pewne rozwiązanie fabularne związane właśnie Lisiczka. Chcę pozostać bez spojlerów, więc powiem tyle, że Kippa pojawiła sie w historii trochę zbyt randomowo w porównaniu do tego jak istotną się okazuje. Z fabularnych słabości to trochę boli, że główna oś fabuły dalej idzie w tym "erpegowym" kierunku polegającym na szukaniu czegoś. Aha no i tom jest trochę przegada ale ta seria zawsze tak miała, więc jakoś mocno to nie razi.

Jeśli chodzi o ilustracje to Takeda przerosła samą siebie. To najlepsze obrazki w całej serii. Odważniejsze kompozycje i trochę świeżych kolorków (poprzednie trzy tomy były trochę monotonne pod tym względem co zaczynało nudzić) robią robotę. Jak ktoś jeszcze nie sprawdzał to naprawdę warto. Monstressa totalnie spełnia moją potrzebę obcowania z jakimś dopakowanym, przerośniętym światem fantasy.

Jestem bardzo zadowolony z tego, że czwarty tom Monstressy, aka jednej z moich ulubionych serii, nie zawiódł mnie ani trochę. Powiem więcej, to chyba mój ulubiony tom zaraz po pierwszym. Jest tu wszystko za co uwielbiam ten komiks i nie ma wielu rzeczy, które wcześniej mnie drażniły jak np. world building w niezdrowych ilościach czy nierówne tempo akcji na zasadzie - raz za...

Sentencja, którą możemy znaleźć w czwartym tomie – zawsze jest jakaś wojna – stanowi w dużym stopniu podsumowanie tego, czego doświadczamy razem z bohaterami przez cztery kolejne tomy i w równym stopniu ich zaletą jak i fabularną pułapką. Można szanować skomplikowanie świata przedstawionego na tle wszystkich jego konfliktów, rozbudowaną intrygę i kreację mocnej, kobiecej bohaterki, ale przy braku nie tylko przejrzystości, ale po prostu płynności fabularnej “Monstressa” coraz mocniej wystawia cierpliwość czytelnika na dużą próbę. Oby w kolejnym tomie wrażenie, że w zasadzie nie działo się nic (pomimo, że działo się naprawdę wiele),definitywnie nas opuściło.

Sentencja, którą możemy znaleźć w czwartym tomie – zawsze jest jakaś wojna – stanowi w dużym stopniu podsumowanie tego, czego doświadczamy razem z bohaterami przez cztery kolejne tomy i w równym stopniu ich zaletą jak i fabularną pułapką. Można szanować skomplikowanie świata przedstawionego na tle wszystkich jego konfliktów, rozbudowaną intrygę i kreację mocnej, kobiecej...

SPISEK, WOJNA I FANTASY

Pięć nagród Eisnera, komiksowego odpowiednika Oskara, trzy nagrody Hugo, dwie British Fantasy Award i nagroda Harveya plus całe mnóstwo nominacji. Tym nie może pochwalić się wiele serii. I po czymś takim można oczekiwać dzieła absolutnie genialnego. „Monstressa” jednak genialna nie jest. Graficznie to rewelacyjna seria, do podziwiania i zachwycania się, jednak fabularnie jest jedynie dość prostą, niezobowiązującą fantastyką. Ale choć nie jest to cykl wybitny, wciąż należy do bardzo dobrych osiągnięć współczesnego komiksu i absolutnie warto jest przyjrzeć mu się bliżej.

Zagrażający światu spisek, nadchodząca wojna i bohaterowie wmieszani w śmiertelnie niebezpieczne wydarzenia. Jak poradzą sobie z tym, co nadciąga? Po której stronie konfliktu stanie Maika? I co jeszcze na nich wszystkich czeka?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/04/monstressa-tom-4-wybranka-marjorie-liu.html

SPISEK, WOJNA I FANTASY

Pięć nagród Eisnera, komiksowego odpowiednika Oskara, trzy nagrody Hugo, dwie British Fantasy Award i nagroda Harveya plus całe mnóstwo nominacji. Tym nie może pochwalić się wiele serii. I po czymś takim można oczekiwać dzieła absolutnie genialnego. „Monstressa” jednak genialna nie jest. Graficznie to rewelacyjna seria, do podziwiania i zachwycania...

Zdaję sobie sprawę z tego, że się powtarzam ale w sprawie Monstressy nie może być inaczej ......... to po prostu fenomenalny komiks pod każdym względem. Zaczynając od przepięknej kreski która jest ucztą dla oka poprzez niesamowitą fabułę i cudownych intrygujących bohaterów a kończąc na nieprzeciętnych dodatkach kociej profesor Tam Tam ♥ no cudo po prostu cudo ♥

Zdaję sobie sprawę z tego, że się powtarzam ale w sprawie Monstressy nie może być inaczej ......... to po prostu fenomenalny komiks pod każdym względem. Zaczynając od przepięknej kreski która jest ucztą dla oka poprzez niesamowitą fabułę i cudownych intrygujących bohaterów a kończąc na nieprzeciętnych dodatkach kociej profesor Tam Tam ♥ no cudo po prostu cudo ♥

Świetny komiks. Czekam na finał.

Świetny komiks. Czekam na finał.