"Jestem Bloodshotem. Ktoś musi nim być."

Moi Drodzy
➡️Po przeczytaniu świetnego tomu 1-go "Bloodshota" i obejrzeniu średniaka filmowego z Vinem Dieslem (który miał kilka dobrych momentów),było tylko kwestią czasu, kiedy powrócę do kolejnych części tej sagi. I oto macie recenzję części drugiej - "Polowanie".
➡️Wydanie bez zmian - miękkie okładki, świetna czerwono-czarna grafika, wprowadzająca idealnie w klimat i 108 stron. Jedziemy. Krótka recenzja 🙂
➡️Na początku dostajemy krótkie wprowadzenie i streszczenie wydarzeń z tomu 1 dla tych czytających nieregularnie (doskonały pomysł). I zaczynamy akcję!
➡️Klony Bloodshota dalej szaleją. A "genuine" Bloodshot ich ściga. A agentka Festival i agent Hoyt ścigają Bloodshota. I ktoś jeszcze poluje na nanity. A Bloodshot znowu nie jest sam - jest z nim Magia. Każdy potrzebuje odrobinę miłości.
➡️W tym tomie jest mniej akcyjniaka a więcej kryminału. Więcej federalnego śledztwa, bardziej to przypomina klasyczny thriller. Poniekąd jest to też opowieść drogi, drogi, naznaczonej kolejnymi zwłokami gości, którzy mieli nieszczęście mieć w sobie nanity. Wiem, to przypomina cokolwiek powieści Ludluma! Lubicie Ludluma? Tego żywego, a nie tego, co pisze zza grobu 😉 Ja uwielbiam.
➡️Całe szczęście, że jest też rysunkowy pomocnik Bloodshota, zdradziecka świnia ale za to jaki rozkoszny i humorzasty 😉 Jest i Kay, wielka miłość Bloodshota, ale to już sami musicie obadać.
➡️Bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu i spodziewajcie się niebawem recenzji tomu trzeciego. A ten oceniam na solidne 7,5/10.

"Jestem Bloodshotem. Ktoś musi nim być."

Moi Drodzy
➡️Po przeczytaniu świetnego tomu 1-go "Bloodshota" i obejrzeniu średniaka filmowego z Vinem Dieslem (który miał kilka dobrych momentów),było tylko kwestią czasu, kiedy powrócę do kolejnych części tej sagi. I oto macie recenzję części drugiej - "Polowanie".
➡️Wydanie bez zmian - miękkie okładki, świetna czerwono-czarna...

kulturacja.pl

Bloodshot Odrodzenie. Polowanie to drugi tom serii. Stanowi on bezpośrednią kontynuację przygód Bloodshota z części pierwszej. Bohater rozpoczyna polowanie na pozostałych nosicieli nanitów, mikro maszyn, które definiują jego postać, a których bohater jakimś cudem się pozbył. Prowadzanie jednak zwyczajnego życie nie leżało w jego naturze, a zainfekowani nanitami przypadkowi nosiciele, nie za bardzo mogli je kontrolować, przez co staili się chaotycznymi maszynami do zabijania. Ray musi ich powstrzymać. Rusza więc na polowanie.

Tym razem jednak nie jest sam. Pomaga mu uratowana młoda dziewczyna, Magia. Początkowo Ray nie chce jej mieszać w swoje zadanie i ryzykować jej życia. Los jednak sprawi, że wszystko i tak toczy się swoim torem. Równolegle śledzimy losy agentów FBI, których poznaliśmy w pierwszej części. Intrygująca jest postać agentki Festival. Niestety potencjał tej postaci nie do końca jest wykorzystany, szczególnie, że wątek tego śledztwa kończy się na drugim tomie.

Śmiało można powiedzieć, że pierwszy i drugi tom to jednolita całość. Historia, która zaczyna się w pierwszym zeszycie kończy się mocnym uderzeniem w dziewiątym. To właśnie tu zbiegają się wszystkie linie fabularne. W miejscu, w którym Ray podejmuje najtrudniejszą decyzję, na początku swojej historii, musi sam ją zakończyć. Mimo częściowo szczęśliwego zakończenia, szczęście nie będzie mu dane.

Wizualnie tom drugi robi również spore wrażenie. Główne skrzypce w tej kwestii odgrywa tym razem Butch Guice, który jednak jest mniej szczegółowy od Mico Suayana, który odpowiadał za stronę wizualną pierwszych czterech zeszytów, a teraz kreował okładki do poszczególnych wydań. Mimo to wykonuje kawał dobrej roboty, a wygląd zainfekowanych ofiar zwyczajnie potrafi przerazić. Od ósmego zeszytu do akcji wkracza Tom Palmer, który odpowiada za tusze, które stają się ostre, wyraziste i jaskrawe. Finał zaś rozgrywa się w krwistych kolorach oczu Bloodshota.

Bloodshot Odrodzenie. Polowanie to historia, która traci trochę fabularnie. Nadrabia za to mnóstwem akcji, a finał rekompensuje wiele. Jako całość dwa tomy Bloodshota to kawał rewelacyjnej, bezkompromisowej rozrywki w stylu samotnego mściciela przeciwko całemu światu i samemu sobie. Czysta rozrywka dla dorosłych, jakich mało. Czekamy na więcej.

kulturacja.pl

Bloodshot Odrodzenie. Polowanie to drugi tom serii. Stanowi on bezpośrednią kontynuację przygód Bloodshota z części pierwszej. Bohater rozpoczyna polowanie na pozostałych nosicieli nanitów, mikro maszyn, które definiują jego postać, a których bohater jakimś cudem się pozbył. Prowadzanie jednak zwyczajnego życie nie leżało w jego naturze, a zainfekowani...

Całkiem przyjemny komiks, ale też wyraźnie słabszy niż pierwszy tom. Dlaczego? Wydaje mi się, że w "Polowaniu" jest mniej emocji - choć Ray Garrison wciąż próbuje walczyć z nieuchronnym przeznaczeniem, to poczynaniom bohatera zwyczajnie brakuje duszy. Nie zrozummy się źle, to dobrze opowiedziana historia, ale nie porywa tak samo jak w przypadku "Kolorado". Mniej w niej głębi, a więcej sensacji i to w dość przewidywalnym wydaniu.

Jeff Lemire jest zbyt dobrym twórcą, żeby odstawić fuszerkę, zwłaszcza w serii, w której ma względnie wolną rękę, ale tutaj zanotował akurat lekki spadek formy. Całość co prawda czyta się dość dobrze, ale mam nadzieję, że w kolejnym tomie powróci jakość widoczna w pierwszej odsłonie cyklu.

Całkiem przyjemny komiks, ale też wyraźnie słabszy niż pierwszy tom. Dlaczego? Wydaje mi się, że w "Polowaniu" jest mniej emocji - choć Ray Garrison wciąż próbuje walczyć z nieuchronnym przeznaczeniem, to poczynaniom bohatera zwyczajnie brakuje duszy. Nie zrozummy się źle, to dobrze opowiedziana historia, ale nie porywa tak samo jak w przypadku "Kolorado". Mniej w niej...

Bardzo dobra kontynuacja wątków z tomu pierwszego. Pasująca kreska i ciekawe kolory, które pasowały stylistycznie do opowieści. Jedynym minusem była długość. Pochłonąłem komiks w niecałą godzinę i czułem wielki niedosyt. Zdecydowanie czekam na kolejne odsłony komiksu z Bloodshotem.

Bardzo dobra kontynuacja wątków z tomu pierwszego. Pasująca kreska i ciekawe kolory, które pasowały stylistycznie do opowieści. Jedynym minusem była długość. Pochłonąłem komiks w niecałą godzinę i czułem wielki niedosyt. Zdecydowanie czekam na kolejne odsłony komiksu z Bloodshotem.