Histamina i jej wpływ, to temat, który interesuje mnie szczególnie, więc gdy tylko w wypatrzyłam tę książkę, rzuciłam się na nią niczym lew, by następnie pożreć całą w jeden wieczór.

Chyba moje oczekiwania były zbyt wygórowane, bo z żalem muszę stwierdzić, że kolacja nie smakowała, tak jak się tego spodziewałam...

Miałam nadzieje, że książka pomoże usystematyzować, to co już wiem na ten temat, niestety stało się odwrotnie, wszystko teraz pływa swobodnie w mojej głowie, w jeszcze większym akwenie niewiedzy.
Jedynym konkretnym wnioskiem, do jakiego doszłam, to to, że 99% populacji nieświadomie zmaga się z nietolerancją histaminy… Czy tak jest? Nie wydaje mi się. ;-)

Z drugiej strony, książka bardzo prawdziwie opisuje historie osób zmagających się z różnymi dolegliwościami, które latami kręcą się w kółko nie wiedząc, co tak naprawdę im dolega.
Przez wiele lat byłam taka właśnie osobą i dopiero trop z histaminą, rozwiązał moje problemy zdrowotne.

Histamina i jej wpływ, to temat, który interesuje mnie szczególnie, więc gdy tylko w wypatrzyłam tę książkę, rzuciłam się na nią niczym lew, by następnie pożreć całą w jeden wieczór.

Chyba moje oczekiwania były zbyt wygórowane, bo z żalem muszę stwierdzić, że kolacja nie smakowała, tak jak się tego spodziewałam...

Miałam nadzieje, że książka pomoże usystematyzować, to co...

Jestem jedną z osób, które dość bezkrytycznie podchodzą do zaleceń lekarskich, nie mam większych problemów ze zdrowiem, a przy zwykłym przeziębieniu nie zastanawiam się, jakie leki przyjmuję. Jednak kiedy usłyszałam od alergologa, że powinnam przyjmować leki antyhistaminowe, postanowiłam zgłębić trochę wiedzę o tym, czym właściwe jest histamina, jaką rolę odgrywa w moim organizmie, a przede wszystkim jak ograniczenie jej występowania może wpłynąć na złagodzenie objawów alergicznych. Tym sposobem dotarłam do książki Sigrid Nesterenko „Histamina a niebezpieczne alergeny. Samodzielna diagnostyka i skuteczne zapobieganie ukrytej nietolerancji”.
Niepokojące są dla mnie dwa słowa z tego tytułu – samodzielna diagnostyka. Mimo niepokojących opowieści z gabinetów lekarskich jestem zdania, że należy liczyć się z ich opinią, a przede wszystkim nie korzystać z pomocy internetu, kiedy pojawiają się jakieś problemy zdrowotne. Internetowe porady zawsze prowadzą do wniosku, że mamy raka, choćbyśmy sprawdzali, czego objawem może być chrypka. Autorka książki borykała się z problemami, których żaden lekarz nie potrafił zdiagnozować, dopóki nie stwierdzono u niej nietolerancji histaminy. Nie jest zatem żadnym specjalistą, nie opiera swoich wniosków na badaniach, nie podaje źródeł wiedzy, z jakich korzystała pisząc swoją książkę, przez co nie wzbudza mojego zaufania. Podkreśla, że nietolerancja histaminy może dawać różne objawy ze strony układu oddechowego, pokarmowego, krwionośnego, a także wywoływać problemy skórne, bóle głowy i migreny, zmęczenie, zaburzenia snu. Szczegółowa lista tych objawów zajmuje dwie strony!
Czym jest histamina? To hormon wytwarzany w naszym organizmie i pełniący ważne funkcje: jest odpowiedzialna za wydzielanie soku żołądkowego, reguluje perystaltykę jelit czy też rozszerza naczynia krwionośne. Przede wszystkim jednak pełni funkcję neuroprzekaźnika, który uczestniczy w wytworzeniu reakcji alergicznej. Trzeba pamiętać, że w dużym stężeniu może występować w wielu produktach żywnościowych, a im mnie ono świeże, tym więcej w nim histaminy.
Jak na tak kłopotliwe schorzenie do wykrycia okazuje się, że istnieje wiele sposobów diagnozy nietolerancji tego hormonu. Odpowiednie badanie krwi, moczu, badanie genetyczne wystarczy, aby stwierdzić, co nam dolega. Można też próbować diety eliminacyjnej, diety ziemniaczano-ryżowej, czy też próby prowokacyjnej, tą ostatnią zawsze pod kontrolą lekarza. Kiedy już ktoś przekona się, ze cierpi na nietolerancję histaminy, powinien wystrzegać się produktów spożywczych, które zawierają znaczne jej ilości (sery, wina, mięso, pomidory, banany, kiszona kapusta) oraz innych amin biogennych, które autorka wymieniła w obszernej tabeli. Jeszcze szersza lista obejmuje produkty, które przyczyniają się do zwiększonego wydzielania naszego szkodliwego hormonu. Znajdziemy również listę substancji farmaceutycznych, które również mogą na nas źle wpływać. Kolejna lista to produkty zawierające kwas salicylowy, także przyczyniający się do wzrostu produkcji histaminy.
Autorka dużo miejsca poświęca przyczynom nietolerancji histaminy, które nie musza wcale być wrodzone. Ciekawie omawia powiązania, jakie występują pomiędzy kandydozą i innymi schorzeniami, w tym niektórymi rodzajami nowotworów a histaminą. Omawia też sposoby radzenia sobie z problemami wywołanymi przez histaminę oraz radzi, co jeść, a czego unikać, gdy stwierdzono u nas nietolerancję tego hormonu. Podpowiada też, jak, pomimo choroby, organizować sobie życie rodzinne i osobiste tak, aby jak najbardziej zminimalizować jej wpływ.
Książka mnie nie przekonała. Jest bardzo szczegółowa, jednak nie ma żadnej podbudowy naukowej, nie przytacza wyników badań czy opinii lekarzy. Brakuje bibliografii, źródeł. Nie mogę więc jej polecić jako rzetelnego źródła wiedzy. Można przeczytać, bo nie zawiera przesadnie trudnego, medycznego słownictwa, jest przystępna, lecz w mojej opinii pozostaje w jednej linii z wszelkimi diagnozami doktora Google’a.

Jestem jedną z osób, które dość bezkrytycznie podchodzą do zaleceń lekarskich, nie mam większych problemów ze zdrowiem, a przy zwykłym przeziębieniu nie zastanawiam się, jakie leki przyjmuję. Jednak kiedy usłyszałam od alergologa, że powinnam przyjmować leki antyhistaminowe, postanowiłam zgłębić trochę wiedzę o tym, czym właściwe jest histamina, jaką rolę odgrywa w moim...