O tym, że wyspa Bute była miejscem odosobnienia dla "niepoprawnych politycznie" czytelnicy zapewne już wiedzą. Miałem ogromną nadzieję, że lektura "Zapisków z Rothesay" nieco poszerzy moją wiedzę o tym miejscu. Czy tak się stało... raczej nie. Wydaje się, że Małgorzata Szejnert, w swojej "Wyspie Węży", do maksimum możliwości wykorzystała fragmenty wspomnień Mękarskiego. Dlatego tak trudno ocenić mi jego wspomnienia. Dużo ważniejszą rolę w tej książce grają inne czynniki. Stefan Mękarski nie był zawodowym żołnierzem, przede wszystkim był filozofem, polonistą i działaczem politycznym. Ba... był kustoszem Biblioteki Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i redaktorem endeckiego lwowskiego "Słowa". To wszystko sprawiło, że "Zapiski", które miały poszerzyć wiedzę o Rothesay, poszły w innym kierunku. Bardzo szybko książka stała się wymagającą pozycją i lektura wspomnień wyglądała jakbym miał pod ręką artykuły omawiające ówczesną sytuację polityczną i osobiste komentarze Mękarskiego w tym temacie. To również krytyka Sikorskiego i obozu Piłsudczykowskiego, to także rozważania nad wyglądem polityczno-społecznym powojennej Polski. Można by tak wymieniać i wymieniać... To na pewno nie jest książka do poduszki. Polecam każdemu kogo interesują losy naszej emigracji, a nade wszystko miłośnikom "filozofii politycznej" ;) Dlatego oceniając "Zapiski z Rothesay" zatrzymam się nieco przekraczając połowę gwiazdek. Te puste to ten mój wewnętrzny niedosyt.

O tym, że wyspa Bute była miejscem odosobnienia dla "niepoprawnych politycznie" czytelnicy zapewne już wiedzą. Miałem ogromną nadzieję, że lektura "Zapisków z Rothesay" nieco poszerzy moją wiedzę o tym miejscu. Czy tak się stało... raczej nie. Wydaje się, że Małgorzata Szejnert, w swojej "Wyspie Węży", do maksimum możliwości wykorzystała fragmenty wspomnień Mękarskiego....