Zawiść i wdzięczność oraz inne prace z lat 1946-1963

Melanie Klein (1882-1960) jest znana jako wybitna psychoanalityczka, twórczyni kierunku w psychoanalizie kładącego nacisk na relację z obiektem. Jej technika pracy z dziećmi, koncepcje nieświadomych fantazji, pozycji paranoidalno-schizoidalnej i depresyjnej przyczyniły się do nowego rozumienia wczesnych faz rozwoju dziecka. Miały również wpływ na rozumienie psychopatologii dorosłych i na analityczną technikę leczenia. Klein od początku pozostawała pod wrażeniem tego, jak bogaty jest świat nieświadomych fantazji dziecka i jego świat wewnętrzny. Już dziecko dwuipółletnie ma za sobą złożoną historię rozwoju, ujawnianą w przeniesieniu, którą Klein potrafiła odczytać… Dostrzegała pragnienia i fantazje dzieci oraz ciągłe interakcje z rzeczywistością zewnętrzną. Te wczesne związki zostają uwewnętrznione i tworzą zrąb jego osobowości. Freud odkrył, że w osobie dorosłej dziecko wciąż jest żywe, Klein zaś odkryła w dziecku i dorosłym niemowlę.