"47 Days of Siege" (47 dni oblężenia) to znakomity przykład na to, że kompilacja kilku różnych źródeł w jeden zbiór może być udanym projektem literackim. A. Hoehling nie pretenduje do miana pisarza-historyka - jednak udaje mu się przenieść czytelnika w lato 1863 (w Polsce trwało właśnie powstanie styczniowe) na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie małe, ale strategicznie ważne miasteczko Vicksburg stało się areną najdłuższego oblężenia w historii tego państwa.

Z perspektywy czytelnika znającego jako-tako historię XX-go wieku ma się naturalną tendencję do lekceważenia wydarzeń wojny secesyjnej. Przecież takie miasta jak Leningrad, Sewastopol, Stalingrad czy Wrocław doznały podobnego, lecz o ileż okrutniejszego losu! A w porównaniu z II. wojną światową walka Północy z Południem była kawalerską potyczką na dżentelmeńskich zasadach.

Otóż, nie całkiem. "47 Days of Siege" to wojenna mikrohistoria: do głosu dochodzą nie tyle głównodowodzący obu sił, a raczej prości żołnierze i przede wszystkim cywile - pani domu, lekarz, inżynier, dziennikarz, pastor, starszy pan, farmer a nawet (oczywiście z perspektywy kilku lat od oblężenia) dzieci.

Polecam tą książkę tym, którzy chcą wiedzieć, jak naprawdę wyglądało życie Scarlett O'Hary.

"47 Days of Siege" (47 dni oblężenia) to znakomity przykład na to, że kompilacja kilku różnych źródeł w jeden zbiór może być udanym projektem literackim. A. Hoehling nie pretenduje do miana pisarza-historyka - jednak udaje mu się przenieść czytelnika w lato 1863 (w Polsce trwało właśnie powstanie styczniowe) na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie małe, ale strategicznie...