Dinah Jefferies zapisała się w mojej świadomości jako autorka pasjonujących obyczajówek rozgrywających się na egzotycznym tle Azji z początku zeszłego wieku. Miejscem gdzie najchętniej lokuje swoje powieści są Indie i dokładnie tam powracamy razem z główną bohaterką.

Lata 30-te XX wieku. Eliza niedawno straciła męża. Młoda wdowa szukając nowego miejsca dla siebie podejmuje się zlecenia wykonania kolekcji fotografii dokumentujących życie jednej z rodzin książęcych w Radżputanie. Wyrusza w podróż do kraju swojego dzieciństwa by odkryć tajemnice z przeszłości, zmierzyć się ze swoją teraźniejszością oraz zawalczyć o przyszłość. Już na wstępie zderzy się z nieufnością i podejrzeniami, zobaczy ogromne kontrasty jakimi usiany jest kraj, zostanie wplątana w sieć intryg istniejącą pomiędzy Brytyjczykami i Hindusami oraz spotka miłość, która nigdy nie może się ziścić.

Jefferies nie tylko snuje bajkowy romans na tle egzotycznych Indii ale także pokazuje z zachwytem tamtejszy świat. Nie ukrywa jego mrocznych stron ani nie koloryzuje kolonializmu. Jej opowieść jest stonowana ale nie unika trudnych tematów. Robi to jednak w sposób bardzo przystępny dla przeciętnego czytelnika. Niczym w baśni jest magicznie ale czuć czające się w zakamarkach zło i chowający się w cieniu czarny charakter. Bohaterowie muszą pokonać wiele przeciwności losu, wykazać się hartem ducha, poświęceniem, empatią oraz przedłożyć dobro innych na swoje ale tutaj, jak w każdej baśni, mamy nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Bo przecież nie może być inaczej.

,,Zanim nadejdzie monsun" to powieść przy której się odpoczywa. Pozornie lekki historyczny romans, który zupełnie niezauważenie pokazuje nowy świat. Pokazuje bogactwo kultury Indii, fascynujące lecz mroczne zwyczaje oraz ludzi. To opowieść, z którą przyjemnie spędza się urlop.

Dinah Jefferies zapisała się w mojej świadomości jako autorka pasjonujących obyczajówek rozgrywających się na egzotycznym tle Azji z początku zeszłego wieku. Miejscem gdzie najchętniej lokuje swoje powieści są Indie i dokładnie tam powracamy razem z główną bohaterką.

Lata 30-te XX wieku. Eliza niedawno straciła męża. Młoda wdowa szukając nowego miejsca dla siebie...

Świetna historia z doskonałym tłem historycznym.
Przecudna książka.

Świetna historia z doskonałym tłem historycznym.
Przecudna książka.

Miła, lekka i przyjemna, ciekawie ukazuje tło historyczne.

Miła, lekka i przyjemna, ciekawie ukazuje tło historyczne.

Lekka powieść obyczajowa z wątkiem miłosnym. Zakazana miłość ukazana na tle XX-wiecznych Indii. Ciekawe opisy przyrody i hinduskiej kultury. Można poczuć wyjątkowy klimat oraz odurzającą woń kolorowego Radżputanu. Książkę czytało się bardzo przyjemnie, od połowy wciągnęła mnie bardziej, akcja przybrała tempa. Powieść dobra na letni relaks, jeśli szukacie czegoś niezobowiązującego to polecam.

Lekka powieść obyczajowa z wątkiem miłosnym. Zakazana miłość ukazana na tle XX-wiecznych Indii. Ciekawe opisy przyrody i hinduskiej kultury. Można poczuć wyjątkowy klimat oraz odurzającą woń kolorowego Radżputanu. Książkę czytało się bardzo przyjemnie, od połowy wciągnęła mnie bardziej, akcja przybrała tempa. Powieść dobra na letni relaks, jeśli szukacie czegoś...

Jeśli ktoś lubi orientalne klimaty, to to jest książka jak najbardziej ukazująca piękno dalekich, barwnych, tajemniczych Indii. Ja uwielbiam takie opowieści i cieszę się,że rzecz dzieje się w Indiach, które są dla mnie podróżniczm marzeniem:) Ale do rzeczy. Dlaczego taka wysoka ocena? Bo jest to naprawdę wciągająca dobrze napisana historia, z dobrze nakreślonymi postaciami. I co najważniejsze w tej opowieści pełno jest pasji,emocji i namiętności. Są też intrygi a jakże:) a przede wszystkim główni bohaterowie Eliza i Jay. Nie da się im nie kibicować. Nie chce za wiele zdradzać bo myślę że warto sięgnąć po tę książkę. Przybliża klimat Indii pokazuje różnice kulturowe, które mogą szokować i szokują ale są też pięknie zobrazowane krajobrazy indyjskiej przyrody. Jest magia jest miłość myślę że jest wszystko co musi być w romantycznej powieści. A za co odjęłam trzy gwiazdki?:) Bo niestety ta historia jest piękna ale aż nieprawdopodobna. Mimo to warto po nią sięgnąć by choć na chwilę oderwać się od rzeczywistości i zanurzyć się w pięknym tajemniczym świecie orientu, pełnego zapachu jaśminu i drzewa sandałowego:)

Jeśli ktoś lubi orientalne klimaty, to to jest książka jak najbardziej ukazująca piękno dalekich, barwnych, tajemniczych Indii. Ja uwielbiam takie opowieści i cieszę się,że rzecz dzieje się w Indiach, które są dla mnie podróżniczm marzeniem:) Ale do rzeczy. Dlaczego taka wysoka ocena? Bo jest to naprawdę wciągająca dobrze napisana historia, z dobrze nakreślonymi postaciami....

Świetna!
Książka jest dobra gdy wciąga i nie można doczekać się co jest na kolejnych stronach opowieści... taka jest "Zanim nadejdzie monsun "

Świetna!
Książka jest dobra gdy wciąga i nie można doczekać się co jest na kolejnych stronach opowieści... taka jest "Zanim nadejdzie monsun "

To czwarta przeczytana powieść która bardzo mi się podobała i wciągnęła mnie ta urzekająca historia miłości pomiędzy dwojgiem ludzi ,która nie miała racji bytu z powodu różnic kulturowych ,religijnych oraz czasów w których żyją bohaterowie powieści gdyż wówczas panowało mnóstwo zakazów które były hańbą dla rodziny.Autorka ukazała rzeczywistość Indii z początku dwudziestego wieku ale również opisała kulturę ,wierzenia ,tradycje egzotycznych Indii które pobudzają wyobrażnię czytającego i chęć zwiedzenia tego kraju Polecam.

To czwarta przeczytana powieść która bardzo mi się podobała i wciągnęła mnie ta urzekająca historia miłości pomiędzy dwojgiem ludzi ,która nie miała racji bytu z powodu różnic kulturowych ,religijnych oraz czasów w których żyją bohaterowie powieści gdyż wówczas panowało mnóstwo zakazów które były hańbą dla rodziny.Autorka ukazała rzeczywistość Indii z początku dwudziestego...

Lekki romansik z podłożem historycznym...

Lekki romansik z podłożem historycznym...

Dwa odrębne światy, miłość, która nigdy nie powinna mieć miejsca, inne poglądy, obyczaje, tradycje. Piękne Indie, które zapierają dech w piersi wspaniałym krajobrazem, egzotyzmem, smakiem, zapachem. Do tego lekka, przyjemna, ciepła, pokrzepiająca, dająca nadzieję na lepsze jutro opowieść idealna na zimowe wieczory.

Autorka coraz bardziej zachwyca mnie pomysłowością swoich kolejnych historii. Za każdym razem zaskakuje swoją bogatą wiedzą i rozeznaniem na różne tematy, niesamowitą wyobraźnią. Trzeba się wiele natrudzić, by z taką precyzją i dokładnością przedstawić czytelnikowi świat do którego nie ma zbyt łatwego dostępu. Potrafi świetnie zarysować fabułę, zaciekawić, utrzymać uwagę osoby czytającej na swojej historii, oczarować, zachwycić. Jednak w tym krajobrazie można również dostrzec brutalność, biedę, problemy społeczne i polityczne, głód, a także nie do przyjęcia obyczaje, tradycje, wierzenia, które szokują, doprowadzają do łez.

Angielka i Radżputan. Fotografka, która pragnie osiągnąć sukces po zrobieniu zdjęć królewskiej rodzinie i pięknym krajobrazom, oraz brat władzy, który woli czuć wiatr we włosach, wolność niż przesiadywać na dworze. Pewnego dnia ich drogi się krzyżują. Ich serca zaczynają równo bić, jednak ich miłość nigdy nie powinna mieć miejsca. Ona jest wdówką, które w Indiach palą żywcem za przeżycie męża, a on kiedyś może zasiąść na tronie i potrzebuje kobiety szlachetnie urodzonej. Co z tego wyjdzie?

Książkę czułam całą sobą, smak, zapach, dotyk- wszystkimi zmysłami. Otula, oczarowuje, przepełnia swoją magią. Opowieść porusza również tematy dość trudne, które wywołują sprzeczne emocje. Wydarzenia obserwuje się z wypiekami na twarzy i szybko bijącym sercem w piersi. Towarzyszy się bohaterom na każdym kroku, możemy poznać ich myśli, przeżycia, doznania, co czują i jak radzą sobie w sytuacjach, gdy cały świat jest przeciwko ich miłości i szczęściu. Postacie są bardzo żywe, prawdziwe, łatwo się z nimi utożsamić. Eliza stała się moją bratnią duszą, powierniczką, osobą, która zupełnie jak ja boi się odtrącenia, nękają ją obawy przed powiedzeniem za dużo, przed zranieniem.

Czy możemy zmienić swoje przeznaczenie? Czy jest tego jakaś reguła? O czym świadczy? Czy ma się nad nim jakąkolwiek kontrolę, tak jak nad losem? Długo zastanawiałam się nad tym stwierdzeniem, a jak to wynikło w powieści musicie przekonać się sami. Od początku do końca opowieść porywa nas w niesamowity świat Indii. Intryg, szokujących wierzeń, walki o szczęście. Autorka z precyzją przeplata wydarzenia, że do samego końca nie jesteśmy pewni jak historia dobiegnie końca. Do tego jest bardzo ciepła, przyjemna, podnosząca na duchu, mądra, wzruszająca aż łezka zakręci się w oku. Do tego niesamowicie przedstawiona historia Indii to istna wisienka na torcie. Za to uwielbiam autorkę. Książka idealna na zimowe wieczory przy lampce wina. Gorąco polecam.

Dwa odrębne światy, miłość, która nigdy nie powinna mieć miejsca, inne poglądy, obyczaje, tradycje. Piękne Indie, które zapierają dech w piersi wspaniałym krajobrazem, egzotyzmem, smakiem, zapachem. Do tego lekka, przyjemna, ciepła, pokrzepiająca, dająca nadzieję na lepsze jutro opowieść idealna na zimowe wieczory.

Autorka coraz bardziej zachwyca mnie pomysłowością swoich...

Zacznę od tego, że książka podzielona jest na kilka części i każda z nich zawiera rewelacyjny cytat.
Od zawsze Indie fascynowały mnie swoim klimatem, zapachami i kolorami. Już sam widok okładki oraz tytuł sprawiły, że poczułam powiew orientu.

Mamy Indie i rok 1930.
Nasza bohaterka Eliza spędziła dzieciństwo w Indiach. Po tragicznej śmierci ojca razem z matką wracają do Anglii. Los jednak cały czas ją doświadcza. Najpierw jej mama popada w chorobę i uzależnienie, a na koniec traci również męża Olivera. Zostaje młodą wdową.
Niespodziewanie dostaje propozycję pracy w Radżputanie i jedzie tam z radością. Ma dwadzieścia dziewięć lat i to jest jej największe zlecenie, odkąd zaczęła pracować jako zawodowy fotograf. Przyjęła tę propozycję i wyjazd do Indii, by jej życie ruszyło z miejsca, jednak ciągle wraca myślami do przeszłości, i to nie tylko do swojej matki. Myśli o ojcu i mężu. Czy kiedykolwiek będzie gotowa wybaczyć sobie to, co się stało? Wydaje się, że musi, jeśli chce wykorzystać tę życiową szansę. Nie może wrócić do matki z podkulonym ogonem, musi udowodnić sobie oraz innym, że poradzi sobie i na nowo zacznie żyć. Czy pasja fotografowania pozwoli oderwać się od wspomnień? Czy to będzie jej lekarstwem na smutek?
Eliza bardzo ambitnie podchodzi do zleconego jej zadania i fotografuje nie tylko królewską rodzinę, ale również miejscową ludność, gdzie bunt przeciwko brytyjskiej dominacji zatacza coraz szersze koła. Na domiar złego, wychodzi na jaw, że nasza bohaterka jest wdową, a tutaj kobieta nie ma prawa żyć dłużej od swego męża.

W pałacu poznaje Jaya, brata władcy Radżputany. Zauważają jak wiele ich łączy i zaczyna się wzajemna fascynacja. Rodzina jest oczywiście przeciwna temu związkowi a zafascynowana sobą para będzie musiała zdecydować, co jest ważniejsze - rodzina i ich reguły czy ich wzajemna miłość. Jak myślicie, co wybiorą? Czy w życiu Elizy będzie już tylko słońce?
Jest to cudowna historia o miłości, która nie powinna była się zdarzyć. Ponieważ różnice kulturowe, statusowe czy nawet religijne, które ich dzielą, w tamtych czasach uważane były za hańbiące. Niestety, najtrudniej zawsze miały kobiety. Zafascynowały mnie również zwyczaje czy święta panujące w Indiach.
http://przystanekszczescia.blogspot.com/2017/11/zanim-nadejdzie-monsun-dinah-jefferies.html

Zacznę od tego, że książka podzielona jest na kilka części i każda z nich zawiera rewelacyjny cytat.
Od zawsze Indie fascynowały mnie swoim klimatem, zapachami i kolorami. Już sam widok okładki oraz tytuł sprawiły, że poczułam powiew orientu.

Mamy Indie i rok 1930.
Nasza bohaterka Eliza spędziła dzieciństwo w Indiach. Po tragicznej śmierci ojca razem z matką wracają do...