Oj, jak ciężko być namiestnikiem. Na dodatek przestraszonym. I objawiającym się. Może Tilda czai się tuż za rogiem i zaraz ponownie udowodni wyższość kobiety nad mężczyzną. A tu na spacery namawiają. A tu rządzić każą. Trudne decyzje podejmować. I jeszcze problem naniebieszczonych do ogarnięcia został. I co z królem. Dlaczego kłamie i mataczy? Nasz dzielny Wybraniec ma ewidentny kryzys. I nawet wypad na wieś nie na wiele się zdaje. Co zrobi? Porzuci stanowisko? Postara się uporządkować sytuację w kraju? Jesteście ciekawi? Poczytajcie. Komiks czyta się zacnie, jednakże warto mieć na uwadze, iż jest to dziewiąty tom i przygody są kontynuacją poprzednich części. Kreska charakterystyczna, nie pieści oka, lecz też specjalnie nie odrzuca. Polecam.

Oj, jak ciężko być namiestnikiem. Na dodatek przestraszonym. I objawiającym się. Może Tilda czai się tuż za rogiem i zaraz ponownie udowodni wyższość kobiety nad mężczyzną. A tu na spacery namawiają. A tu rządzić każą. Trudne decyzje podejmować. I jeszcze problem naniebieszczonych do ogarnięcia został. I co z królem. Dlaczego kłamie i mataczy? Nasz dzielny Wybraniec ma...

(Zbiorczo 6-12)
Niezmiennie bawi, niezmiennie oryginalne, ale fabuła poszła w stronę, której się nie spodziewałem i która nie do końca mi pasuje. To znaczy jest dojrzała, przekonująca i prawdopodobna, a przy tym dość miejscami przygnębiająca. W sztafażu fantastycznej przygody autor opowiada historię o władzy, rywalizacji i granicach poświęcenia.
A do tego moce bohaterów, artefakty, walki - choć czasem zbyt liczne to w całości spójne i wcale nie uniemożliwiajace porażki (mimo pewnej inflacji mocy).
Rysunkowo niezmiennie super.
Bardzo polecam. Warto przeczytać i mieć w kolekcji.
Gdyby tylko był ten omnibus...

(Zbiorczo 6-12)
Niezmiennie bawi, niezmiennie oryginalne, ale fabuła poszła w stronę, której się nie spodziewałem i która nie do końca mi pasuje. To znaczy jest dojrzała, przekonująca i prawdopodobna, a przy tym dość miejscami przygnębiająca. W sztafażu fantastycznej przygody autor opowiada historię o władzy, rywalizacji i granicach poświęcenia.
A do tego moce bohaterów,...

Recenzja 12 tomow.
Niezwykle barwna, wielowatkowa historia o Ralphie, naniebieszczonym osobniku o wielu talentach. Bardzo ciekawy komiks, pelny humoru, ktory z przyjemnoscia sie czyta. Fabula nie jest idealna, ma wiele luk, niemniej czytalo sie z duzym zainteresowaniem.
Bardzo przyjemna, prosta kreska, sugerujaca, ze jest to komiks dla mlodszego czytelnika. Nic bardziej mylnego, dla starszego odbiorcy.
Wszystkie czesci bardzo serdecznie polecam. Warto.

Recenzja 12 tomow.
Niezwykle barwna, wielowatkowa historia o Ralphie, naniebieszczonym osobniku o wielu talentach. Bardzo ciekawy komiks, pelny humoru, ktory z przyjemnoscia sie czyta. Fabula nie jest idealna, ma wiele luk, niemniej czytalo sie z duzym zainteresowaniem.
Bardzo przyjemna, prosta kreska, sugerujaca, ze jest to komiks dla mlodszego czytelnika. Nic bardziej...

(...) Nie będę niczego ukrywał: jestem wielbicielem serii od pierwszej odsłony, zresztą nie tylko ja. Z zapartym tchem śledzę kolejne przygody naniebieszczonego wybrańca. Ralph po pokonaniu Vom Syrusa aktualnie rezyduje w Astolii, gdzie pełni rolę królewskiego namiestnika. Czyli mówiąc wprost: jest niekoronowanym przywódcą całej krainy. Jednak bieżąca rola nie bardzo mu służy. Powoli popada w coraz większą paranoję. Odpowiedzialność i władza rzuca mu się na mózg. Wszędzie widzi szpiegów, dysydentów i spiskowców, którzy albo nie uznają jego panowania, albo planują go zabić. Album rozpoczyna się drastyczną sceną, w której, na rozkaz Ralpha, zostaje zabity Bogu ducha winien kieszonkowiec.

Protagonista jest święcie przekonany, że postąpił właściwie. Jednakże nie podoba mu się, że sprawowanie władzy wiąże się z koniecznością bycia bezwzględnym i bezdusznym. Zaczyna głośno zastanawiać się nad zrezygnowaniem. Radzi się swojej ukochanej. Nim jednak podejmie ostateczną decyzję, udaje się fortecy Malene, aby uwolnić naniebieszczonych.

(...) Estetyka ilustracji może sugerować, że cykl przeznaczony jest dla dzieci. Nic bardziej mylnego. Jeśli już to dla młodzieży, która doceni absurdalne poczucie humoru autora.

Lewis Trondheim kolejny raz udowadnia, że nawet najbardziej szalone pomysły mogą być pożywką dla zbudowania interesującego scenariusza. Nie jestem pewien czy autor lubi swojego bohatera, ponieważ wciąż pakuje go w niedorzeczne sytuacje, z których musi się jakoś wykaraskać. Czytelnik ma wątpliwości czy obdarzyć Ralpha sympatią, czy może cicho potępiać postępowanie bohatera. Powiedzmy sobie wprost: zachowanie i motywacja postaci ma charakter moralnie ambiwalentny. Nic sobie z tego nie robię, bo uwielbiam serię Ralph Azham.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/01/03/ralph-azham-9-punkt-zwrotny/

(...) Nie będę niczego ukrywał: jestem wielbicielem serii od pierwszej odsłony, zresztą nie tylko ja. Z zapartym tchem śledzę kolejne przygody naniebieszczonego wybrańca. Ralph po pokonaniu Vom Syrusa aktualnie rezyduje w Astolii, gdzie pełni rolę królewskiego namiestnika. Czyli mówiąc wprost: jest niekoronowanym przywódcą całej krainy. Jednak bieżąca rola nie bardzo mu...

Okej, po tym albumie odzyskałem wiarę w to, że Trondheim wie, co robi. Autor podejmuje wątki z poprzedniego cyklu i wstępnie zarysowuje większą intrygę; do tego konsekwentnie rozwija bohaterów i rozbudowuje świat przedstawiony. Jestem już spokojny o przyszłość tej serii. Polecam bardzo, jeśli jakimś cudem jeszcze nie czytaliście. Jedna z najlepszych serii wydawanych na naszym rynku.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Okej, po tym albumie odzyskałem wiarę w to, że Trondheim wie, co robi. Autor podejmuje wątki z poprzedniego cyklu i wstępnie zarysowuje większą intrygę; do tego konsekwentnie rozwija bohaterów i rozbudowuje świat przedstawiony. Jestem już spokojny o przyszłość tej serii. Polecam bardzo, jeśli jakimś cudem jeszcze nie czytaliście. Jedna z najlepszych serii wydawanych na...

Nic już nie wydaje się takie samo. No i zrobiło się zamieszanie: kto wróg, kto przyjaciel?

Trondheim genialnie wraca do wątków z wydawałoby się domkniętej już historii. No nieźle, złapał moją atencję!

Nic już nie wydaje się takie samo. No i zrobiło się zamieszanie: kto wróg, kto przyjaciel?

Trondheim genialnie wraca do wątków z wydawałoby się domkniętej już historii. No nieźle, złapał moją atencję!