Bardzo ciekawa pozycja, aczkolwiek przydałoby się ją dopracować...

Bardzo ciekawa pozycja, aczkolwiek przydałoby się ją dopracować...

Kulturę Liberalną trzeba cenić za ciekawe inicjatywy i ważne głosy w debacie publicznej. Ta książka jest takim głosem. Problem poruszony przez autorkę jest pierwszorzędnej wagi. Tak, potrzebujemy humanistyki we wszelkich aspektach życia. Tak, potrzebujemy poważnej reformy edukacji i wychowania, aby budować społeczeństwo obywatelskie oraz wyzwolić się od presji komercjalizacji i utylitaryzmu. Żeby było śmiesznie, właśnie domykamy w Polsce neoliberalne przekształcenie naszej edukacji tzw. reformą nauki! Autorka nazywa taki system "starym", dla nas jest nowy i niedobry i wiemy, jaką wartość miał jeszcze "starszy". W książce jednak szwankuje ujmowanie zjawisk w ciągach przyczynowo-skutkowych i w "długim trwaniu". W moim odczuciu jest ona nawet jak na esej-manifest niestety słabo udokumentowana, jednostronna, powierzchowna i zaślepiona w swoim liberalnym przekonaniu o posiadaniu recepty dla świata... Zawsze jest to samo. Znika (albo jest nader podejrzliwie traktowana) rodzina jako podstawowe środowisko miłości, więzi i wprowadzenia w świat. Tradycja jest zawsze obiektem odniesienia krytycznego, a nie broń Boże nośnikiem wzorów i afirmacji. Znika zakorzenienie w małych ojczyznach (przepraszam, o lokalności jest coś w posłowiu!). O wychowaniu we wspólnocie obywatelskiej własnego narodu i państwa (model republikański) cisza - celem jest wychowanie obywatela świata. Humanistyka zawiera mnóstwo ciekawych i twórczych dyscyplin, tylko na klasyczne wykształcenie miejsca brak. Jesteśmy otwarci i dyskutujemy, tylko że mamy się obyć bez pojęcia prawdy. I oczywiście ani słowa o katastrofalnej kondycji zideologizowanej postmodernistycznej humanistyki. Itd. itp. Ale dość złośliwości. Przeczytajcie, bo warto się pospierać w słusznej sprawie.

Kulturę Liberalną trzeba cenić za ciekawe inicjatywy i ważne głosy w debacie publicznej. Ta książka jest takim głosem. Problem poruszony przez autorkę jest pierwszorzędnej wagi. Tak, potrzebujemy humanistyki we wszelkich aspektach życia. Tak, potrzebujemy poważnej reformy edukacji i wychowania, aby budować społeczeństwo obywatelskie oraz wyzwolić się od presji...

Bardzo ciekawa książka, słuszna diagnoza współczesnej edukacji humanistycznej. Nussbaum opiera się co prawda na przykładach sobie znanych (USA i Indie),ale wskazuje na problemy, które można odnieść bez problemu do polskiej szkoły i polskich uczelni (brak nauki krytycznego myślenia, brak nacisku na edukację obywatelską, stygmatyzowanie tematyki politycznej, błędne postrzeganie kultury wysokiej jako przeznaczonej jedynie dla "elit"). Każdy polonista, historyk, wykładowca nauk humanistycznych powinien zajrzeć do tej książki. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że jest to manifest, przyczynek do refleksji, nie pełnoprawna praca naukowa.

Bardzo ciekawa książka, słuszna diagnoza współczesnej edukacji humanistycznej. Nussbaum opiera się co prawda na przykładach sobie znanych (USA i Indie),ale wskazuje na problemy, które można odnieść bez problemu do polskiej szkoły i polskich uczelni (brak nauki krytycznego myślenia, brak nacisku na edukację obywatelską, stygmatyzowanie tematyki politycznej, błędne...

Dobra rzecz, skierowana głownie do tych, którzy mają wątpliwości co do potrzeby kształcenia humanistycznego i artystycznego (albo do tych, co muszą kogoś o tej potrzebie przekonywać i poszukują dobrych argumentów). Nussbaum pokazuje wieloaspektowy wpływ tychże nauk na kształtowanie człowieka jako obywatela, członka wspólnoty, świadomego współtwórcy współczesnej kultury.
Ten manifest wzbudził na świecie spore zainteresowanie. Szkoda, że w Polsce nie odbił się szerszym echem.

Dobra rzecz, skierowana głownie do tych, którzy mają wątpliwości co do potrzeby kształcenia humanistycznego i artystycznego (albo do tych, co muszą kogoś o tej potrzebie przekonywać i poszukują dobrych argumentów). Nussbaum pokazuje wieloaspektowy wpływ tychże nauk na kształtowanie człowieka jako obywatela, członka wspólnoty, świadomego współtwórcy współczesnej kultury.
Ten...

Kryzys to słowo klucz w rozważaniach Marthy Nussbaum. Poważny kryzys dotyka w świecie zachodnim (a także w Polsce, czego wyrazem jest m.in. powstanie Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej) kształcenie humanistyczne, będące niezbędnym elementem formowania obywateli współczesnych państw demokratycznych. Dlaczego jest ono niezbędne? Ponieważ bez humanistyki nie będzie możliwe budowanie społeczeństwa obywatelskiego. Bez humanistyki nie będzie możliwe pielęgnowanie różnego rodzaju wartości, które czynią nas świadomymi obywatelami, członkami społeczności, ludźmi wreszcie, podmiotowymi osobami, a nie przedmiotami w technokratycznym świecie. Bez nauk humanistycznych nie będzie możliwe zrozumienie coraz bardziej komplikującej się, płynnej rzeczywistości, komplikującego się świata, zwłaszcza świata istot ludzkich. Bez nich nie będziemy potrafili rozwiązać najpoważniejszych kryzysów XXI wieku. Z najbardziej palących współcześnie wymieńmy: odwrót społeczeństw od demokracji w kierunku rządów autorytarnych, terroryzm, kryzys klimatyczny, wojny i fale migracji. Czy humanistyka ma cokolwiek wspólnego, przykładowo, z ekologią? Otóż ma. Wystarczy przypomnieć, że według wielu obserwatorów i komentatorów bez wydanej przez papieża Franciszka encykliki „Laudato Si” szczyt klimatyczny w Paryżu nie odniósłby sukcesu. Bez humanistyki nie da się budować kultury dialogu. Bez niej pogrążać się będziemy w kolejnych, coraz ostrzejszych konfliktach, lokalnych i globalnych, politycznych, wyznaniowych, rasowych. Troska o sferę humanistyki jest jednym z kluczowych czynników warunkujących naszą przyszłość.

http://ohistorii.blogspot.com/2016/06/nie-dla-zysku.html

Kryzys to słowo klucz w rozważaniach Marthy Nussbaum. Poważny kryzys dotyka w świecie zachodnim (a także w Polsce, czego wyrazem jest m.in. powstanie Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej) kształcenie humanistyczne, będące niezbędnym elementem formowania obywateli współczesnych państw demokratycznych. Dlaczego jest ono niezbędne? Ponieważ bez humanistyki nie będzie...