Głównym bohaterem Dragons Rioting jest młodzieniec o imieniu Rintaro. Chłopak od wielu lat cierpi na bardzo rzadką i śmiertelną chorobę, gdzie podniecenie może oznaczać nagłą i bolesną śmierć. Z tego powodu Rintaro pod okiem ojca ciężko trenuje sztuki walki i dyscyplinę, tak by stać się niczym mistrzowie z filmów kung-fu i panować nad swoim otoczeniem. Dodatkowo chłopak poprzysiągł, ze nigdy nie dotknie żadnej kobiety i nie pozwoli się też żadnej dziewczynie dotknąć. Teraz chłopak opuszcza dom i udaje się do liceum. W wyniku nieporządnego wypadku Rintaro trafia do szkoły, gdzie 99% uczniów to dziewczyny.

https://operacjapanda.pl/2024/recenzja-mangi-dragons-rioting-tom-1-3-czyli-niezwykla-szkola

Głównym bohaterem Dragons Rioting jest młodzieniec o imieniu Rintaro. Chłopak od wielu lat cierpi na bardzo rzadką i śmiertelną chorobę, gdzie podniecenie może oznaczać nagłą i bolesną śmierć. Z tego powodu Rintaro pod okiem ojca ciężko trenuje sztuki walki i dyscyplinę, tak by stać się niczym mistrzowie z filmów kung-fu i panować nad swoim otoczeniem. Dodatkowo chłopak...

Seria zdecydowanie dla chłopców, pokazująca odrobine nagości i wiele mało wybrednych żartów. Główny bohater męczy się i lawiruje by unikać seksownych koleżanek ze szkoły, które czegoś od niego chcą, i tak nie raz wpada w ich pułapki. Nie jest to najlepszy tytuł z tego gatunku (czytałam lepsze i zabawniejsze) ale są też gorsze, więc nie ma co wieszać psów na tej serii. Na korzyść histori działa to że bohaterki są wojownicze, zwariowane i urocze. Humor w tej mandze jest dość specyficzny i raczej niedojrzały, bohaterki kadrowane tak by ukazywać ich wdzięki, a fabuła jest raczej szczątkowa, ale na pewno ta seria znajdzie wiernych czytelników.

Seria zdecydowanie dla chłopców, pokazująca odrobine nagości i wiele mało wybrednych żartów. Główny bohater męczy się i lawiruje by unikać seksownych koleżanek ze szkoły, które czegoś od niego chcą, i tak nie raz wpada w ich pułapki. Nie jest to najlepszy tytuł z tego gatunku (czytałam lepsze i zabawniejsze) ale są też gorsze, więc nie ma co wieszać psów na tej serii. Na...

Już dawno nie miałem do czynienia z tak bezgranicznie głupią i infantylną mangą, która …… która zapewniła mi ogromną masę rozrywki i przyjemności podczas czytania.

„Na prawo cyc, na lewo cyc, a w środku jędrny tyłek” – ta parafraza fragmentu popularnej piosenki, doskonale oddaje z czym ma się do czynienia w przypadku Dragons Rioting. Całe dziewięć tomów to jeden wielki pokaz fanserwisu (bez przekraczania pewnej bariery) przeplatany widowiskowymi walkami. Jeżeli ktoś liczy na coś więcej, to będzie bardzo mocno rozczarowany.

Gdyby się uprzeć, można doszukać się w tytule wartości dodanych. Przyjaźń i jej moc, pokazanie, że prawdziwi przyjaciele to osoby, które zawsze są z tobą niezależnie od sytuacji i zawsze służą pomocną dłonią. Ukazanie siły jako cechy, która wymusza na posiadaczu rozważne działanie, wielka moc to wielka odpowiedzialność i nie można jej nadmiernie wykorzystywać, a jeśli już zajdzie taka potrzebna to tylko w obronie innych.

Można się przebijać przez wierzchnie warstwy „erotyzmu” i doszukiwać się głębszego przesłania, ale najpierw należy sobie zadać jedno ważne pytanie - po co?

Manga od samego początku wyraźnie celuje w segment czysto rozrywkowy dla określonej grupy odbiorców, bez nadmiernie rozbudowanej treści fabularnej. Ma być śmiesznie, dynamicznie z domieszką erotycznego klimatu i dokładnie tak jest. Na rynku znajdziemy masę podobnych tytułów, których dodatkowym atutem jest całkiem dobra fabuła. W Dragons Rioting tego brakuje, zaprezentowana historia jest kompletnie płaska, a swoje niedociągnięcia stara się przykryć nagością i dynamicznymi walkami. W większości przypadków byłaby to negatywna cecha całkowicie pogrążająca dany tytuł, tu jednak jest zupełnie inaczej. Autor od samego początku miał zamiar stworzyć coś prostego, ale zapewniającego naprawdę masę rozrywki. Pierwsze dwa – trzy tomu, to wyraźne poszukiwanie własnej ścieżki i pomysłu na serię. Tsuyoshi Watanabe nie do końca jeszcze wiedział wtedy jak rozwinąć swoją produkcję. Dopiero później postanowił całkowicie odrzucić okowy typowego dla tego gatunku mangi i stworzyć radosny, pełny humoru shounenowy pastisz.


O ile fabularne równiny i doliny można jeszcze jakoś wybaczyć, bo tytuł broni się w inny sposób, to na temat bohaterów niestety nie można napisać zbyt wiele dobrego. Spore grono postaci (chociaż najważniejsze role odgrywa tylko garstka) jest tutaj potraktowane dość „prostolinijnie”. Postacie włącznie z Rintaro obok wyraźnej siły, są możliwe do określenia jedną cechą charakteru (wstydliwa, przebojowa, przyjacielska itp.). O ile w większości dynamicznych scen, nie zwraca się na to specjalnie, uwagi, to w spokojniejszych momentach dość mocno razi to po oczach. Wystarczyło odrobina więcej wysiłku, aby stworzyć bardziej wyrazistych bohaterów, wywierających na czytelniku jakieś określone emocje. Niestety stało się inaczej i stali się oni tylko tłem do wesołej rozwałki.

O wiele lepiej prezentuje się warstwa humorystyczna tytułu. Mamy to tutaj do czynienia z humorem zarówno sytuacyjnym, jak i słownym. Nie jest to najwyższy poziom żartów (do Monty Pythona jeszcze daleko),momentami humor wręcz przypomina rodzime komedie, jednak doskonale wpasowuje się w całościowy klimat tytułu i sprawia masę radości czytelnikowi. Bardzo duży wpływ na poziom żartów ma rodzime tłumaczenie, które wypada tutaj doskonale. Osoby odpowiedzialna za ten aspekt mangi spisały się bardzo dobrze. Znajdziemy tutaj masę odniesień do Polskiej szeroko pojętej popkultury, dzięki czemu bez problemu można zrozumieć niektóre satyryczne momenty.

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=116131

Już dawno nie miałem do czynienia z tak bezgranicznie głupią i infantylną mangą, która …… która zapewniła mi ogromną masę rozrywki i przyjemności podczas czytania.

„Na prawo cyc, na lewo cyc, a w środku jędrny tyłek” – ta parafraza fragmentu popularnej piosenki, doskonale oddaje z czym ma się do czynienia w przypadku Dragons Rioting. Całe dziewięć tomów to jeden wielki...

MĘSKI CZYŚCIEC

Co lubią nastoletni chłopcy? Erotykę, bitewniaki, erotykę, bohaterów, z którymi mogą się identyfikować, erotykę, humor, erotykę, piękne dziewczyny, erotykę i... A tak, zapomniałem o erotyce. Ale nie zapomniał o niej Tsuyoshi Watanabe, który właśnie na niej, żartach (oscylujących wokół tematu seksu) i akcji (jak wyżej) zbudował swoje "Dragons Rioting". Nastoletni miłośnicy shounenów będą więc wniebowzięci, ale nie tylko oni. Także dojrzalsi odbiorcy znajdą tu coś dla siebie, bo niniejsza manga to kawał niezłego komiksu potrafiącego poprawić humor i sympatycznej (częściowej satyry) satyry z gatunku.

Poznajcie Rintaro. Byłby nastolatkiem, jak wszyscy inni, ale niestety los chciał, że chłopak cierpi na rzadką chorobę – zespół bojaźni okołokobiecych, zwany także syndromem zboka. Czym rzecz się objawia? Jeśli krew zbierze mu się w jednym miejscu (czyt. podnieci się),znajdzie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Czeka go więc ciężkie życie spędzone na opanowywaniu się i dożywotnie dziewictwo! Ojciec podejmuje się jego treningu na odludziu, a kiedy Rintaro jest gotowy i potrafi umiejętnie unikać kontaktu z przedstawicielkami płci pięknej, wysyła go do najbardziej męskiego liceum na świecie – Męskiego Czyśćca. Niestety w tym wypadku słowo „męski” nie oznacza tego, co sądził rodzic. 99% uczniów tej szkoły stanowią dziewczyny – skąpo ubrane, seksowne, o obfitych kształtach i przy okazji bardzo waleczne do tego stopnia, że toczą między sobą wojnę domową. Na nastolatka czeka więc nie lada wyzwanie…

Całość mojej recenzji na blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/08/dragons-rioting-1-watanabe-tsuyoshi.html

MĘSKI CZYŚCIEC

Co lubią nastoletni chłopcy? Erotykę, bitewniaki, erotykę, bohaterów, z którymi mogą się identyfikować, erotykę, humor, erotykę, piękne dziewczyny, erotykę i... A tak, zapomniałem o erotyce. Ale nie zapomniał o niej Tsuyoshi Watanabe, który właśnie na niej, żartach (oscylujących wokół tematu seksu) i akcji (jak wyżej) zbudował swoje "Dragons Rioting"....

Niby cyski, harem , ecchi, ale jakoś ma sens.

Niby cyski, harem , ecchi, ale jakoś ma sens.