Daleką drogę przeszedł Niziurski od opisywania szkolnych perypetii wiejskich dzieci w latach 50-tych do sci-fi i kosmitów chcących opanować Ziemię. Książka jest krótka, fabuła nienajgorsza, ale samej ciekawej akcji jest mało. Nie ma tu charakterystycznego dla Niziurskiego slangowego języka i pociesznego poczucia humoru; jest za to dość ponure i poważne zakończenie. Książka nie jest jakoś zła, ale mogła być lepsza.

Daleką drogę przeszedł Niziurski od opisywania szkolnych perypetii wiejskich dzieci w latach 50-tych do sci-fi i kosmitów chcących opanować Ziemię. Książka jest krótka, fabuła nienajgorsza, ale samej ciekawej akcji jest mało. Nie ma tu charakterystycznego dla Niziurskiego slangowego języka i pociesznego poczucia humoru; jest za to dość ponure i poważne zakończenie. Książka...

Jest to taki Lem w wersji dla dzieci ;)

Jest to taki Lem w wersji dla dzieci ;)

Wprawdzie nie jest to nic specjalnego, ale miło było wrócić na moment do dzieciństwa. Niemniej, z książkowych "uroczysk" zdecydowanie bardziej lubię to Zbigniewa Nienackiego.

Wprawdzie nie jest to nic specjalnego, ale miło było wrócić na moment do dzieciństwa. Niemniej, z książkowych "uroczysk" zdecydowanie bardziej lubię to Zbigniewa Nienackiego.

Główny bohater nagle odkrywa, że w okolicy jego zamieszkania jest ufo. postanawia sprawę zbadać i tak zaczyna się jego kosmiczna przygoda. Pojawia się również malutki wątek miłosny i oczywiście razem z nim problemy bohatera.
Edmund Niziurski jak zawsze ciekawy, jednak tematyka nie do końca mi odpowiadała.

Główny bohater nagle odkrywa, że w okolicy jego zamieszkania jest ufo. postanawia sprawę zbadać i tak zaczyna się jego kosmiczna przygoda. Pojawia się również malutki wątek miłosny i oczywiście razem z nim problemy bohatera.
Edmund Niziurski jak zawsze ciekawy, jednak tematyka nie do końca mi odpowiadała.

No i tak się jakoś porobiło,że zapragnąłem wrócić do książek Niziurskiego z głębokich lat szczenięcych. Ale jako pierwsza wpadła mi w ręce pozycja, której nigdy nawet nie widziałem na oczy :) . "Tajemnica dzikiego uroczyska" to ci-fi pełną gębą ! Świetny, interesujący początek, frustrujące rozwinięcie ( bo nie w tą stronę się spodziewałem) - ale potem już miód i cymes! Oczywiście, mając na uwadze że to jednak książka dla młodzieży z dawnych, prl-owskich czasów, kiedy jeszcze młodzież przejawiała cechy typowe dla młodzieży :D
Dziś, nie ma co ukrywać- trąci myszką. Zarówno język jak i rozwiązania. ALe jeśli zachowamy odpowiedni dystans to naprawdę można poczuć specyficzny klimat , a czas przeznaczony na tą krótką w sumie lekturę , czasem zmarnowanym nie będzie. Niemniej- skonfrontuję z bardziej znanymi książkami Pana Edmunda - i to już niebawem . Czego i Wam życzę :)

No i tak się jakoś porobiło,że zapragnąłem wrócić do książek Niziurskiego z głębokich lat szczenięcych. Ale jako pierwsza wpadła mi w ręce pozycja, której nigdy nawet nie widziałem na oczy :) . "Tajemnica dzikiego uroczyska" to ci-fi pełną gębą ! Świetny, interesujący początek, frustrujące rozwinięcie ( bo nie w tą stronę się spodziewałem) - ale potem już miód i cymes!...

Po książkę sięgnąłem z racji fascynacji inną książką autora - "Sposobem na Alcybiadesa". Przed przeczytaniem pierwszego zdania nie wiedziałem o niej nic, nie wiedziałem czego się spodziewać - zatem wziąłem ją "na żywca".

Książka nadal dotyczy młodzieży licealnej, nadal jest lekka i przyjemna - i na tym kończą się jakiekolwiek podobieństwa. Niespodzianką dla mnie wątek science-fiction, przy czym jednak zdecydowanie bardziej "fiction". Rasa eechtonów, jej biologia, zwyczaje i społeczeństwo są dość zabawne, ale z poważną naukową wiedzą nie ma nic wspólnego.

Ale co tam nauka. Akcja wartka i wciągająca, czeka nas mnóstwo zwrotów akcji, niespodzianek, śmiechu, jest odrobinka wzruszenia i wszystko inne, co jest w dobrej książce - istna karuzela emocji. Tylko zakończenie lekko kuleje, chociaż raczej wszystko jest wyjaśnione i chyba jednak szczęśliwe.

Nie jest to jakaś wybitna lektura, do "Sposobu na Alcybiadesa" troszkę jej brakuje, ale i tak warto zainteresować się tą pozycją jeżeli szukacie czegoś lekkiego i przyjemnego!

Po książkę sięgnąłem z racji fascynacji inną książką autora - "Sposobem na Alcybiadesa". Przed przeczytaniem pierwszego zdania nie wiedziałem o niej nic, nie wiedziałem czego się spodziewać - zatem wziąłem ją "na żywca".

Książka nadal dotyczy młodzieży licealnej, nadal jest lekka i przyjemna - i na tym kończą się jakiekolwiek podobieństwa. Niespodzianką dla mnie wątek...

Uwielbiam książki tego autora ale tą akutat niezabardzo.
Troche jej nie rozumiem. Książka jest fantastyczna a że lubie fantazy to sięgnełam po tę książkę ale tu tego elementu fantastycznego buło za dużo
początek byl świetny śmieszny ale puźniej książka nie wywarła na mnie dużego wrażenia.
Gdyby wam też sie ta książka nie podobała to nie zrażajcie się do tego autora. Terz nie szczegulnie polecam tęksiążkę ale chętnie polece wam inne książki Edmunda Niźurskiego moją jedna z ulubionych jest Awantura w niekłaju.

Uwielbiam książki tego autora ale tą akutat niezabardzo.
Troche jej nie rozumiem. Książka jest fantastyczna a że lubie fantazy to sięgnełam po tę książkę ale tu tego elementu fantastycznego buło za dużo
początek byl świetny śmieszny ale puźniej książka nie wywarła na mnie dużego wrażenia.
Gdyby wam też sie ta książka nie podobała to nie zrażajcie się do tego autora. Terz...

szkolna przygoda plus kosmici :)

szkolna przygoda plus kosmici :)

Świetnie mi się to czytało, strasznie wciągająca książka, nieco przerażająca. I przedstawienie kosmitów jest cudowne. Może trochę końcówka szwankuje, ale było warto

Świetnie mi się to czytało, strasznie wciągająca książka, nieco przerażająca. I przedstawienie kosmitów jest cudowne. Może trochę końcówka szwankuje, ale było warto

Jak zwykle świetne, a nawet lepsze, bo tym razem autor użył całej swojej niespotykanej wyobraźni i stworzył zupełnie nową cywilizację

Jak zwykle świetne, a nawet lepsze, bo tym razem autor użył całej swojej niespotykanej wyobraźni i stworzył zupełnie nową cywilizację