Krakowskie kłopoty z zabytkami

Kolejna publikacja, w której autor przybliża mało znane i raczej trudne do znalezienia w oficjalnych przewodnikach fakty, związane z krakowskimi zabytkami. Tym razem mowa między innymi o odziewaniu Adama i Ewy na jednym z wawelskich arrasów, o "łamignatach", czyli zupełnie niefunkcjonalnych i niewygodnych meblach projektu Stanisława Wyspiańskiego, o perypetiach niektórych krakowskich pomników, szczególnie Grunwaldzkiego i Adama Mickiewicza, o nie rozstrzygniętych wątpliwościach co do oryginalności Szczerbca, o fontannach, których w podwawelskim grodzie dziwnie mało, o Marszałku depczącym orła...

Ciekawa książeczka, zwłaszcza dla osób interesujących się Krakowem, ale - podobnie jak inne tego autora, wydane w tej samej oficynie - padła ofiarą oszczędności: zdjęcia ilustrujące tekst są za małe, okładka po prostu szpetna, a redakcja i korekta... To litościwie przemilczę. Do samego pana Nazara mam z kolei ogromne pretensje za publikowanie nieprawdy. Otóż trójcę naszych narodowych wieszczów zawsze tworzyli i tworzą nadal Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński. Owszem, były propozycje odebrania tego szczytnego miana autorowi "Nie-Boskiej komedii", na rzecz Cypriana Kamila Norwida, ale w końcu do tego nie doszło i Norwid wymieniany jest jako - ewentualnie - czwarty wieszcz. Natomiast zupełną już bzdurą, przepraszam za wyrażenie, jest wzmianka, że w Krakowie swą aleję mają owi trzej wieszczowie w składzie Mickiewicz-Słowacki-Norwid. Po pierwsze nie aleję, tylko aleje (Aleje Trzech Wieszczów), po drugie, w kolejności od Starego Kleparza w stronę Wisły: Aleja Juliusza Słowackiego, Aleja Adama Mickiewicza i Aleja Zygmunta Krasińskiego. Krasińskiego, nie żadnego Norwida, przy całym szacunku dla tego ostatniego.

Zdenerwowałam się! Aż mi gwiazdki z oceny poodpadały!

Kolejna publikacja, w której autor przybliża mało znane i raczej trudne do znalezienia w oficjalnych przewodnikach fakty, związane z krakowskimi zabytkami. Tym razem mowa między innymi o odziewaniu Adama i Ewy na jednym z wawelskich arrasów, o "łamignatach", czyli zupełnie niefunkcjonalnych i niewygodnych meblach projektu Stanisława Wyspiańskiego, o perypetiach niektórych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zgodnie z intencją autora była to dla mnie "lektura lekka, łatwa i przyjemna". Wędrówkę po Krakowie urozmaiciły mi kolorowe fotografie zamieszczone na końcu książki. Rzeczywiście, gdy ogląda się stare budynki, pomniki, malowidła, przedmioty, nie ma się pojęcia o różnego rodzaju problemach, jakie im towarzyszyły (lub nadal towarzyszą)... Chociaż właściwie powinnam powiedzieć: nie ma się pojęcia o problemach, jakich zabytki te przysporzyły wielu ludziom. Tak naprawdę tytuł jest prowokacją, ponieważ autor nie opisuje kłopotów z konserwacją zabytków czy trudnościami związanymi z ich finansowaniem. "Zawalasta stodoła", czyli Sukiennice, które proponowano rozebrać; meble zaprojektowane przez Stanisława Wyspiańskiego specjalnie dla Boya-Żeleńskiego i jego żony jako prezent ślubny, które były tak niewygodne i niedostosowane do codziennego użytku, że obdarowani zastanawiali się, jak z nich taktownie zrezygnować; Kurza Noga/ Kurza Stopka, która podobno wcale nie była królewskim wychodkiem, choć tak ją utrwaliła tradycja; potajemna nocna podmiana gipsowego Jagiełły na Pomniku Grunwaldzkim na figurę z brązu; Piłsudski "przydeptujący" orła; pomniki w krzakach i Wyspiański jako "Wielki Parkingowy" - wszystko to brzmi intrygująco i zabawnie.
I taka właśnie jest ta książka: podaje informacje, rozbudza ciekawość do dalszych poszukiwań (na końcu znajduje się bibliografia - cenne), rozśmiesza anegdotami, historyjkami i stylem opowiastek. W tym roku moje zwiedzanie Krakowa będzie jeszcze owocniejsze i bogatsze w odkrycia. Bardzo polecam (książkę, choć zwiedzanie Krakowa również).
Wspomnę tylko na koniec drobnym drukiem: szkoda, że korekta kompletnie do niczego...

Zgodnie z intencją autora była to dla mnie "lektura lekka, łatwa i przyjemna". Wędrówkę po Krakowie urozmaiciły mi kolorowe fotografie zamieszczone na końcu książki. Rzeczywiście, gdy ogląda się stare budynki, pomniki, malowidła, przedmioty, nie ma się pojęcia o różnego rodzaju problemach, jakie im towarzyszyły (lub nadal towarzyszą)... Chociaż właściwie powinnam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to