„W pomrokach wiary” to kolejny ze zbiorów opowiadań Stefana Grabińskiego wznowiony przez wydawnictwo CM w serii Polska Fantastyka. W ubiegłych latach wznowiono również inne tomy opowiadań jednego z najwybitniejszych twórców polskiej noweli fantastycznej: „Demon ruchu”, „Księga ognia”, „Niesamowita opowieść”, „Szalony pątnik” i „Na wzgórzu róż”. Czytelnicy mogli sobie również przypomnieć, lub przeczytać po raz pierwszy, powieści Grabińskiego: „Wyspa Itongo”, Salamandra” a także „Klasztor i morze”…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2023/03/w-pomrokach-wiary_4.html

„W pomrokach wiary” to kolejny ze zbiorów opowiadań Stefana Grabińskiego wznowiony przez wydawnictwo CM w serii Polska Fantastyka. W ubiegłych latach wznowiono również inne tomy opowiadań jednego z najwybitniejszych twórców polskiej noweli fantastycznej: „Demon ruchu”, „Księga ognia”, „Niesamowita opowieść”, „Szalony pątnik” i „Na wzgórzu róż”. Czytelnicy mogli sobie...

Zbiór opowiadań, jak dla mnie, o nijakiej tematyce. Żadne z tych opowiadań nie wywarło na mnie większego wrażenia. Raczej wywoływały irytację, bo temat nie zachęcał do czytania. Być może po prostu nie dostrzegam tego "głębszego przekazu" autora. Za to to, co wyróżnia te opowiadania to bogate słownictwo, z którym na co dzień mało kto ma dziś do czynienia. Może ono być zarówno plusem, jak i minusem tych opowiadań. Plusem, bo można poznać nieznane nam dotychczas słowa, a minusem, bo tekst naszpikowany tak wyszukanym słownictwem jest bardzo trudny w odbiorze.

Zbiór opowiadań, jak dla mnie, o nijakiej tematyce. Żadne z tych opowiadań nie wywarło na mnie większego wrażenia. Raczej wywoływały irytację, bo temat nie zachęcał do czytania. Być może po prostu nie dostrzegam tego "głębszego przekazu" autora. Za to to, co wyróżnia te opowiadania to bogate słownictwo, z którym na co dzień mało kto ma dziś do czynienia. Może ono być...

Wbrew temu, co niektórzy mówią o Grabińskim, jest to autor wyjątkowy, zapomniany ojciec polskiej grozy. Dobrze, że powoli odkopujemy jego twórczość. Już jako debiutant miał swój charakterystyczny styl.

Wbrew temu, co niektórzy mówią o Grabińskim, jest to autor wyjątkowy, zapomniany ojciec polskiej grozy. Dobrze, że powoli odkopujemy jego twórczość. Już jako debiutant miał swój charakterystyczny styl.

Albo to jest faktycznie słabe albo jeszcze nie dorosłam do pewnego typu literatury. Na tle pozostałych dokonań autora niestety przeraźliwie męcząca i nijaka pozycja.

Albo to jest faktycznie słabe albo jeszcze nie dorosłam do pewnego typu literatury. Na tle pozostałych dokonań autora niestety przeraźliwie męcząca i nijaka pozycja.

"W pomrokach wiary" to zbiór sześciu opowiadań, stosunkowo krótkich, więc teoretycznie czyta się szybko. Teoretycznie, bo Grabiński żył na przełomie XIX i XX wieku, w dodatku pisał horrory, więc nie dość, że mamy piękną polszczyznę z przed stu lat, to jeszcze okraszoną dzikim mnóstwem skomplikowanych opisów, które mają budować atmosferę. Poetycko, że głowa boli. I faktycznie - budują. Ale przy tym skutecznie komplikują mi czytanie, bo przy co trzecim słowie się zatrzymywałam. Żeby zrozumieć, albo pomyśleć nad urokiem jakiegoś nieistniejącego już zwrotu.

Właściwie wszystkie kolejne opowiadania są do siebie bardzo podobne. O ile więc pierwsze dwa ("Puszczyk" i "Wampir") przeczytałam ze szczerym zainteresowaniem, tak przy kolejnych nastąpiło jakieś zmęczenie materiału i brnęłam przez kolejne strony z ewidentnym wysiłkiem. Właściwie dopiero ostatnie opowiadanie ("Podzwonne") znowu mnie zaciekawiło i wciągnęło.

"W pomrokach wiary" to zbiór sześciu opowiadań, stosunkowo krótkich, więc teoretycznie czyta się szybko. Teoretycznie, bo Grabiński żył na przełomie XIX i XX wieku, w dodatku pisał horrory, więc nie dość, że mamy piękną polszczyznę z przed stu lat, to jeszcze okraszoną dzikim mnóstwem skomplikowanych opisów, które mają budować atmosferę. Poetycko, że głowa boli. I...