Świetna książka którą czytałem z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. Jest ona głównie pracą socjologiczną, aczkolwiek posiada też rozdział dotyczący teatru, literatury, gdzie analizowana jest ich teoria. Zdziwiło mnie to, bo sięgając po nią spodziewałem się pracy z zakresu analizy literackiej/historii literatury. Jednak poruszane zagadnienia socjologiczne są równie interesujące i wytłumaczone przystępnym językiem. Książka dotyczy austriackich pisarzy "kalających własne gniazdo", gdy podawane są przykłady, dotyczą one głównie Thomasa Bernharda, aczkolwiek inni wymienieni w opisie twórcy również są analizowani (tylko że głównie jako grupa, więcej miejsca jest im indywidualnie poświęconego w rozdziale dotyczącym bezpośrednio twórczości literackiej). A, i analizowane przewiny austriackiego społeczeństwa dotyczą głównie przeszłości: związków z nazizmem, antysemityzmu i ksenofobii. Poszczególne rozdziały to:

[- Wstęp]
1) Rozliczenie i obrachunek
2) Przeszłość w austriackim dyskursie publicznym
3) Publiczna rola artystów "kalających własne gniazdo"
4) Obrachunek poprzez teatr i literaturę
[- Zakończenie]

Poza pisarzami, analiza dotyczy też samego społeczeństwa austriackiego i jego dyskursu publicznego. Za każdym razem gdy są one omawiane, wprowadzone zostają odpowiednie teorie socjologiczne wyjaśniające dane zjawiska. Autor rozważa też czy działania "kalających własne gniazdo" okazały się skuteczne i na ile społeczeństwo austriackie przyswoiło ich sposób postrzegania danych zagadnień. Zwrócona jest uwaga na ostrość sądów i użycie skandalu - potem pojawiają się kolejne czynniki. W przypadku Bernharda analizowane są początkowo jest wystąpienia publiczne w momencie odbierania nagród literackich i skandale które wywołuje. Następnie uwaga badacza przenosiła się na sam dyskurs publiczny. Uwidaczniane są sposoby w jakie Austria radzi sobie ze swoją trudną przeszłością, między innymi przyjmując mit bycia "pierwszą ofiarą Hitlera". (podczas gdy duża część Austriaków była członkami partii nazistowskiej)

Myślę że ciekawy też był wątek na ile i po jakim czasie należy przypominać o trudnej przeszłości. Pozytywnie oceniam też analizy wpływu na dyskurs publiczny gazet i polityków, w tym, analizy zdobywania poparcia politycznego przez poszczególne partie i osoby. W rozdziale dotyczącym literatury i teatru analizowani są różni twórcy (w tym historyczni-wcześniejsi niż Bernhard),którzy krytykowali własne, austriackie społeczeństwo. Interesujące było też porównanie "kalających własne gniazdo" do dekabrystów. Jak wspomniałem na początku, ostatni rozdział dotyczy krytyki społeczeństwa austriackiego przez literaturę i teatr i tam też zjawiska wytłumaczone są poprzez sięgnięcie do teorii teatru i literatury.

Na koniec, wiem że to mogło rozmijać się z celem książki, która zwięźle analizuje pewne zjawisko, ale chętnie poczytałbym jeszcze więcej o prezentowanym zagadnieniu. Więcej na temat innych pisarzy, więcej ich zachowań, więcej na temat poszczególnych utworów i więcej kategorii krytyki społeczeństwa. Ta książka rozbudziła mój apetyt. (a samej treści jest 214 stron - ale są to strony świetnie zapełnione)

Świetna książka którą czytałem z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. Jest ona głównie pracą socjologiczną, aczkolwiek posiada też rozdział dotyczący teatru, literatury, gdzie analizowana jest ich teoria. Zdziwiło mnie to, bo sięgając po nią spodziewałem się pracy z zakresu analizy literackiej/historii literatury. Jednak poruszane zagadnienia socjologiczne są równie...