Książkę można określić jednym słowem - arcydzieło.

Jan Assmann - niemiecki egiptolog i historyk starożytności - napisał znakomitą monografię na temat problemów pamięci kulturowej.

Jak pokazuje ten badacz, pamięć kulturowa służy budowaniu tożsamości grupowych. Przemienia się ona w mit, który staje się fundamentem tożsamości danej grupy.

Społeczeństwa - pisze historyk - konstruują wyobrażenia samych siebie i reprodukują określoną tożsamość, wytwarzając pewną kulturę pamięci.

Erudycja Assmanna budzi podziw, porusza się on swobodnie po wielu teoriach na temat pamięci kulturowej, zahaczając o etnologię, sociologię czy nawet teorię komunikacji. Poza tym przedstawia egzemplifikację przedstawionych tez na trzech studiach przypadków - tj. Egiptu, Grecji i Izraela (wszystko oczywiście w starożytności).

Drugie wydanie książki właśnie wyszło, więc jest okazja zdobyć egzemplarz!

Książkę można określić jednym słowem - arcydzieło.

Jan Assmann - niemiecki egiptolog i historyk starożytności - napisał znakomitą monografię na temat problemów pamięci kulturowej.

Jak pokazuje ten badacz, pamięć kulturowa służy budowaniu tożsamości grupowych. Przemienia się ona w mit, który staje się fundamentem tożsamości danej grupy.

Społeczeństwa - pisze historyk -...

Wiek XX przyniósł wzmożone zainteresowanie naukowców tematem pamięci i praca J. Assmanna jest jedną z ważniejszych powstałych w tym nurcie badawczym monografii. Niemiecki badacz zajął się w tej książce powstawaniem zbiorowej pamięci wśród ludów starożytnych i jej oddziaływaniem na wytworzenie się wśród nich politycznej (i religijnej) tożsamości. Pierwsza część pracy stanowi teoretyczne wprowadzenie do tego zagadnienia, natomiast druga zastosowanie wypracowanego modelu na kilku przykładach: Egiptu, Izraela, Mezopotamii oraz Grecji. Dużo miejsca zajmuje w tej pracy rola pisma jako formy przekazu pamięci. Ładnie wyeksponowane zostały różnice między kanonami (to ważne pojęcie w tej monografii) Żydów oraz Greków. Dla mnie dużo było w tej książce rzeczy nowych i dużo się z niej dowiedziałem, zwłaszcza o kulturze starożytnego Bliskiego Wschodu. Najbardziej jednak podobał mi się rozdział o Izraelu i Księdze Powtórzonego Prawa.

Tomasz Babnis

Wiek XX przyniósł wzmożone zainteresowanie naukowców tematem pamięci i praca J. Assmanna jest jedną z ważniejszych powstałych w tym nurcie badawczym monografii. Niemiecki badacz zajął się w tej książce powstawaniem zbiorowej pamięci wśród ludów starożytnych i jej oddziaływaniem na wytworzenie się wśród nich politycznej (i religijnej) tożsamości. Pierwsza część pracy stanowi...

Gdy ktoś zabiera się za temat związany z kulturą, do tego w czasach dawniejszych - wtedy zawsze podchodzę do takich rzeczy z dystansem. Metodologia historii - bo w tej kategorii chyba trzeba zamknąć książkę, choć jest to być może zbyt wielkie uproszczenie - nigdy nie była moją mocną stroną, choć intryguje; ale każdy z nią kontakt skutkuje mniejszym lub większym zniechęceniem.
Tutaj zniechęcenie było jak najmniejsze, nawet więcej, całkiem nieźle książkę się czyta. Assmann pisał klarownie, klarownie też zostało to przetłumaczone. Oczywiście, zdarzają się wywody z całą masą mądrych słów i stwierdzeń, w które trzeba się bardziej wczytać, jednak wszystko zmierza w zamierzonym przez Autora kierunku.
Dobrze, że ta teoretyczna część została potem podparta pewnymi historycznymi przykładami, które w jakiś sposób unaoczniają to, co zawarł Assmann w części wcześniejszej.
Choć czasem miałem wrażenie, że poszczególne rozdziały mało konkretnie mają się do siebie, ale po lekturze całej książki widać - mniej lub bardziej - do czego dążył badacz.
Można się z Assmannem zgadzać lub nie; ja się tak naprawdę na tym nie znam, ale po lekturze tej pozycji jestem bardziej skłonny uwierzyć Assmannowi o istnieniu takiej "pamięci kulturowej".

Gdy ktoś zabiera się za temat związany z kulturą, do tego w czasach dawniejszych - wtedy zawsze podchodzę do takich rzeczy z dystansem. Metodologia historii - bo w tej kategorii chyba trzeba zamknąć książkę, choć jest to być może zbyt wielkie uproszczenie - nigdy nie była moją mocną stroną, choć intryguje; ale każdy z nią kontakt skutkuje mniejszym lub większym...