Byłem w Niebie. Prawdziwa historia śmierci i powrotu do życia

Nie wiem czy to nie wymysł, bo to chyba protestant jednak napisał :(

Nie wiem czy to nie wymysł, bo to chyba protestant jednak napisał :(

Pokaż mimo to

Nie jest to pierwsza książka traktująca o powrocie z zaświatów, którą miałam okazję przeczytać i, niestety, nie porwała mnie. Niesie oczywiście jasne przesłanie, ale przekaz jest –jak dla mnie-zbyt natarczywy, groteskowy i szczegółowy. Autor zbyt mocno skupia się na budowlach, ich kształcie czy materiale, na dokładnych opisach elementów strojów aniołów czy innych istot za swoich widzeń. Zdaję sobie sprawę, że pragnie wszystko przekazać jak najdokładniej- nie o to tu jednak chodzi. Na szczęście sam autor pisze już na wstępie, że opis jest jak najbardziej subiektywny i doświadczenia innych ludzi będą się różnic. Może dlatego wszystkie spotkane przez niego osoby są pochodzenia amerykańskiego. Na pewno trudno jest naszymi ludzkimi słowami opisać takie przeżycie. Mimo tego -dla mnie to jednak niewystarczające, zwłaszcza w porównaniu z innymi pozycjami. Jednym słowem: dość przeciętna ksiązka.
Jeśli ktoś jednak chciałby skupić się na samym przesłaniu prawd Bożych, a nie na opisach ociekającego złotem miasteczka zwanego Niebem, to polecam. Dobrze wiedzieć, że każdy ma tam na górze księgę codziennie zapisywaną naszymi dobrymi i gorszymi uczynkami.

Nie jest to pierwsza książka traktująca o powrocie z zaświatów, którą miałam okazję przeczytać i, niestety, nie porwała mnie. Niesie oczywiście jasne przesłanie, ale przekaz jest –jak dla mnie-zbyt natarczywy, groteskowy i szczegółowy. Autor zbyt mocno skupia się na budowlach, ich kształcie czy materiale, na dokładnych opisach elementów strojów aniołów czy innych istot za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wieki temu czytałam i dziś sobie o niej przypomniałam. Jedna gwiazdka tylko dlatego, że zero nie obniżyłoby należycie oceny ogólnej.

Autor kompletnie niewiarygodny. Pisząc tę książkę, zapewne miał przed sobą Biblię, czytał fragment i natychmiast dopasowywał siebie do niego.
Najmniejszy problem złapać go na tym, jeśli ktoś wie jak szukać.

Wydawałoby się pastor, osoba wiarygodna a okazuje się...wstyd.

Wieki temu czytałam i dziś sobie o niej przypomniałam. Jedna gwiazdka tylko dlatego, że zero nie obniżyłoby należycie oceny ogólnej.

Autor kompletnie niewiarygodny. Pisząc tę książkę, zapewne miał przed sobą Biblię, czytał fragment i natychmiast dopasowywał siebie do niego.
Najmniejszy problem złapać go na tym, jeśli ktoś wie jak szukać.

Wydawałoby się pastor, osoba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja !!polecam wszystkim

Rewelacja !!polecam wszystkim

Pokaż mimo to

Zacznę może od tego, że przez tę książkę przepłynęłam bardzo szybko i przeczytałam ją prawie na jednym tchu.

Zupełnie inna, niż "90 minut w niebie", które czytałam wcześniej.
Książka skupia się nie tyle na opisie wypadku, rekonwalescencji i wpływie śmierci klinicznej na dalsze życie bohatera, a na opisie miejsca - czyli nieba.

Piękne. Jedyne słowo jakie może określić to co przeczytałam. A czy będziecie w to wierzyć czy nie pozostaje do przemyślenia każdego z nas.

Książkę jak najbardziej polecam.

Zacznę może od tego, że przez tę książkę przepłynęłam bardzo szybko i przeczytałam ją prawie na jednym tchu.

Zupełnie inna, niż "90 minut w niebie", które czytałam wcześniej.
Książka skupia się nie tyle na opisie wypadku, rekonwalescencji i wpływie śmierci klinicznej na dalsze życie bohatera, a na opisie miejsca - czyli nieba.

Piękne. Jedyne słowo jakie może określić to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Daję 8 gwiazdek ,ale polecam do przeczytania!!!

Daję 8 gwiazdek ,ale polecam do przeczytania!!!

Pokaż mimo to

Takich książek chyba nie powinno się oceniać, ale ja muszę napisać kilka słów o niej.
Książka początkowo bardzo ciekawa i wciągająca, ale jednak po paru rozdziałach powtarzające się słowa strasznie mnie denerwowały, co sprawiło, że po prostu zaczęła mnie nudzić ta pozycja.

Takich książek chyba nie powinno się oceniać, ale ja muszę napisać kilka słów o niej.
Książka początkowo bardzo ciekawa i wciągająca, ale jednak po paru rozdziałach powtarzające się słowa strasznie mnie denerwowały, co sprawiło, że po prostu zaczęła mnie nudzić ta pozycja.

Pokaż mimo to

Co się dzieje z duszą ludzką po śmierci i czy w ogóle coś się z nią dzieje to odwieczna pytania, na które próbują odpowiedzieć różnorakie systemy religijno-filozoficzne. Wszystko w tym temacie opiera się na wierze i przekonaniach, choć oliwy do ognia dolewają opowieści osób, które doświadczyły śmierci klinicznej lub mają bardzo żywe wspomnienia z poprzednich wcieleń. Historie te bywają kontrowersyjne, a i naukowcy wrzucają swój kamyczek do ogródka, tłumacząc pewne ogólne doświadczenia procesami fizjologicznymi i mechaniką kwantową. Faktem jest, że w sprawie życia po śmierci, stąpamy po kruchym lodzie naszych wierzeń i wartości. W tej materii trudno o pewność.

Mnie historie typu „życie po życiu” ciekawią. W niektóre opowieści chciałabym uwierzyć, część budzi mój głęboki sceptycyzm, inne spływają jak woda po kaczce. „Byłem w Niebie” zalicza się do opowieści, które kompletnie mnie nie przekonują. Myślę, że ma to głównie związek z osobą autora tej książki. Richard Sigmund to pastor kościoła metodystów, który swą kaznodziejską działalność rozpoczął w wieku 7 lat. Był to człowiek bardzo blisko związany ze środowiskiem ewangelizatorów i głoszeniem Dobrej Nowiny. Podobno w czasie swoich kazań wielokrotnie spływał na niego Duch Święty, a jako czterolatek został z ciałem przeniesiony na kilka chwil do Nieba. Za przyczyną jego modlitwy i błogosławieństwa wielu ludzi doświadczyło uzdrowień, a ich świadectwa są zawarte w tej książce. Sama książka to opowieść Sigmunda, który w 1974 roku uległ poważnemu wypadkowi samochodowemu. Lekarze stwierdzili zgon, jednak pastor po ośmiu godzinach ożył. Przez te osiem godzin Richard przebywał w Niebie, spotykał Jezusa, widział Zastępy Aniołów, ludzi, którzy już wcześniej przybyli do Domu Ojca i został dopuszczony przed oblicze Boga.

„Byłem w Niebie” to zaskakująco dokładna relacja, jak wygląda Niebo i jakie porządki w nim panują. Książka zawiera także napomnienia i przesłania Boga, które za pośrednictwem Sigmunda mają trafić do ludzi. Myślę, że dla osób znających Pismo Święte ogólne fundamenty Nieba według pastora nie będą zaskoczeniem. Powiedziałabym, że to jego Niebo jest bardzo protestanckie, takie „na bogato”: ulice brukowane złotem i drogimi kamieniami, ogromne gmachy budowane dla sług bożych, wszechmocni aniołowie, których widok napawa strachem, meble z litego złota, wszystko gigantycznych rozmiarów i niewysłowionej cudowności. Jednocześnie brak w tym Niebie Matki Bożej i zastępu Świętych. O, są oczywiście starotestamentalni prorocy i wszyscy wielcy kaznodzieje, których znał Sigmund. Ba, jego dziadkowie też tam są. No i cholera, od razu przypomina mi się „Boska komedia” Dantego, i nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ta opowieść jest jakąś formą manipulacji.

Co do prawd wiary przekazanych przez autora, nie odbiegają one zupełnie od nauki kościoła katolickiego. Wszechobecny Jezus, wszechpotężny Bóg i losy świata, które były mu znane zanim świat się stał. Pod tym względem nie ma w tej książce nic rewolucyjnego, ale mnie odpycha wizja autora. W zasadzie jest tylko jedna rzecz, która mi się w tym świadectwie spodobała. Richard stwierdza, że w Niebie istnieją ogromne biblioteki, w których znajdują się wszystkie książki, które już powstały i które dopiero mają powstać, i że każdy ma do nich dostęp. Myślę, że dla takiej opcji mogłabym przeboleć wszechobecne złoto ;)

Co się dzieje z duszą ludzką po śmierci i czy w ogóle coś się z nią dzieje to odwieczna pytania, na które próbują odpowiedzieć różnorakie systemy religijno-filozoficzne. Wszystko w tym temacie opiera się na wierze i przekonaniach, choć oliwy do ognia dolewają opowieści osób, które doświadczyły śmierci klinicznej lub mają bardzo żywe wspomnienia z poprzednich wcieleń....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwaga protestanckie!!! Dwie gwiazdki za ładny język.

Uwaga protestanckie!!! Dwie gwiazdki za ładny język.

Pokaż mimo to

Przyznam szczerze, że książki tego typu budzą we mnie zarówno spore zaciekawienie poruszanym w nich tematem, jak i równie dużą dawkę sceptycyzmu wynikającą w gruncie rzeczy z podobnych pobudek.

Autorem niniejszej publikacji jest Richard Sigmund, który jak dowiadujemy się z jego noty biograficznej od najmłodszych lat miał wyjątkową relację z Bogiem. Wyżej wymienione źródło informuje nas również o tym, że inicjatorem (przynajmniej w pewnym sensie) takiego stanu rzeczy był dziadek autora, który modlił się gorąco jeszcze przed narodzeniem wnuka o to, aby ten odkrył swe powołanie.

Jego modlitwy zostały wysłuchane i Richard od małego na różne dostępne dla siebie w danym momencie życia sposoby głosił dobrą nowinę, a gdy był już dorosły wszedł w stan duchowny i kontynuował swoją misję we współpracy z innymi.

Pewnego dnia podczas jazdy samochodem autor uległ ciężkiemu wypadkowi na skutek, którego przez 8 godzin uznawano go za martwego. On sam opisuje jednak, iż w tym czasie przebywał w Niebie, gdzie spotkał się z Jezusem. Podczas pobytu tam widział wielu ludzi, którzy odeszli, odwiedził miejsca zapierające dech w piersiach i doświadczył sytuacji, które są dla nas właściwie nie do ogarnięcia.

Aby chociaż trochę przybliżyć czytelnikowi to, co zobaczył oraz czego doświadczył stara się objaśniać wszystko jak najbardziej po ludzku posługując się także tekstami znajdującymi się w Biblii jako swego rodzaju odnośnikami.
Zaznaczyć należy, iż opisy przedstawione przez R. Sigmunda są bardzo plastyczne i przemawiające do wyobraźni.

Myślę jednak, że nie sposób oceniać czy książka jest autentyczna czy też nie, gdyż jej tematyka należy do najdelikatniejszych, z jakimi miewamy do czynienia. Jakie bowiem mamy podstawy, by rozstrzygać w kwestiach wiary czy ewentualnych realiów życia pozagrobowego…

Niemniej jednak „Byłem w niebie…” czyta się szybko i bardzo dobrze. Dla osób wierzących z całą pewnością lektura ta może być tchnieniem nadziei i wynikającego z pokładanego w życiu pozagrobowym swego rodzaju duchowego optymizmu.

Dodam jeszcze, iż na końcu książki umieszczone są świadectwa różnych osób, które odzyskały zdrowie w wyniku udziału w nabożeństwach odprawianych przez R. Sigmunda po powrocie z zaświatów, gdyż jak mówią karty książki otrzymał on dar uzdrawiania.

Decyzję czy zapoznać się z tą książka pozostawiam Wam, gdyż każdy musi dokonać tego wyboru w oparciu o własną wewnętrzną wrażliwość – tylko wtedy będzie on w pełni uczciwy.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2017/02/ku-osobistej-refleksji.html

Przyznam szczerze, że książki tego typu budzą we mnie zarówno spore zaciekawienie poruszanym w nich tematem, jak i równie dużą dawkę sceptycyzmu wynikającą w gruncie rzeczy z podobnych pobudek.

Autorem niniejszej publikacji jest Richard Sigmund, który jak dowiadujemy się z jego noty biograficznej od najmłodszych lat miał wyjątkową relację z Bogiem. Wyżej wymienione źródło...

więcej

mniej

Pokaż mimo to