Soul Eater tom 1

Soul Eatera czytałem głównie dlatego, że nie chciało mi się czekać na kolejne odcinki anime, a jednak wciągnęła mnie ta historia. Niestety nie na tyle żebym potem czekał na kolejne tomy mangi ale może kiedyś z nudów się zabiorę :P

Sama historyjka całkiem spoko, chociaż typowo-mangowa z pomieszaniem różnych motywów kulturowych tak w ogólności. Oczywiście obowiązkowe ostre kontury, wielkie przedmioty, karykaturalna emocjonalność i okazjonalne szczucie cycem. Nie są to wady tylko po prostu cechy i każdy kto zna medium godzi się na nie.

Soul Eatera polecałbym w sumie jako coś dla początkujących, bo znajduje się w nim wiele motywów zarówno rysunkowych jak i chwytów fabularnych, które potem będą obecne w innych mangach więc powinien nas dobrze przygotować na nadchodzące rzeczy, a też wytestować czy na pewno jest to nasze medium.

Ocena dotyczy wszystkich przeczytanych tomów jako całość bo czytałem dawno temu i nie chce mi się teraz odświeżać każdego z osobna.

Soul Eatera czytałem głównie dlatego, że nie chciało mi się czekać na kolejne odcinki anime, a jednak wciągnęła mnie ta historia. Niestety nie na tyle żebym potem czekał na kolejne tomy mangi ale może kiedyś z nudów się zabiorę :P

Sama historyjka całkiem spoko, chociaż typowo-mangowa z pomieszaniem różnych motywów kulturowych tak w ogólności. Oczywiście obowiązkowe ostre...

Soul Eater to tytuł, który cały czas, gdzieś przeplatał się w moim myślach, polecanych mangach i rozmowach ze znajomymi. W końcu musiałam się poddać i sprawdzić, czy również mi przypadnie do gustu. To była tak siła wyższa, która wciąż szeptała, bym się nie zastanawiała, tylko skupiła na czytaniu… ach, ten mój wewnętrzny, zwodniczy głosik. Zawsze wyprowadzi mnie w jakieś pole, a później cieszy się ze mnie, w szczególności, kiedy mój parapet ugina się od stosów pozycji do czytania. Czy mój kochany głosik, miał rację? Czy Soul Eater to tytuł dla mnie?

W niecodziennej szkole, zwanej Zawodówką Śmierci, uczą się ludzie władający broniami, jak i ludzie zmieniający się w broń. Uczniowie tejże szkoły mają trudne zadanie, muszą zebrać, a dokładniej pożreć dziewięćdziesiąt dziewięć dusz, a na koniec przypieczętować to duszą wiedźmy, by stworzyć dla swojego dyrektora potężną broń zwaną Death Scythe, czyli Kosą Śmierci. Każda pożarta dusza, zwiększa moc danej broni. A gdy broń stanie się już Kosą Śmierci, może być używana przez pana dyrektora, którym jest sama Śmierć!


Pierwszy tomik Soul Eater jest wprowadzeniem do tego świata. Pełni funkcję poznawczą bohaterów, a razem ich jest siódemka, nie licząc reszty bohaterów, którzy przewijają się w pierwszej części. To trzech władających i cztery bronie, tworzą dwa duety i jedno trio, są niezłą mieszanką wybuchową charakterów. Nie zrozumcie mnie źle, część z nich posiada naprawdę skrajne osobowości, wybujałe ego, mania symetrii, cicha myszka… trudno nie oprzeć się wrażeniu, bardzo gagowego połącznia. Momentami trudno się nie zaśmiać, kiedy wkraczają do akcji, co nadaje lekturze bardzo przyjemny odbiór.

Soul Eater, który jest magiczną kosą i Maka, która nim włada. Oboje tworzą zgrany duet, który wzajemnie się uzupełnia. Kolejną postacią jest Black Star, który bardzo lubi być w centrum uwagi, ma wybujałe ego, przez co wciąż nie udało mu się zebrać ani jednej duszy. Jego broń Tsubaka, zdecydowanie jest tą spokojną osobą, nieśmiała, ale też i mądrzejszą niż jej władający. To właśnie ona jest tą wywarzoną osobowością w tej parze. Tsubaka posiada wiele możliwości transformacji i nie jest ograniczona do jednej postaci, co daje im wiele możliwości ataku. I na końcu udaje nam się poznać, samego syna pana Śmierci, który ma dziwną manię na punkcie symetrii, gdy coś nie jest symetryczne, doprowadza go to do depresji. Death the Kid włada Liz i Patty, bliźniaczymi pistoletami, które w ludzkiej postaci wcale nie są identyczne, co denerwuje Kid’a.

Dopiero pod sam koniec mangi, dostajemy pierwszy rozdział właściwej historii. Nadaje on właściwy tor dla fabuły i wszystko zaczyna się dokładnie rozjaśniać. Wtedy też bohaterowie dostają swoje zadanie, które muszą wykonać i zaczynają się pojawiać przeciwnicy, choć to może na wyrost powiedziane. Pierwszy tomik zdecydowanie jest tylko zachętą do dalszego czytania, pozostawia nas w punkcie, w którym czytelnika aż świerzbi, by sięgnąć po następny i zobaczyć, co będzie dalej, bo na ten moment nie sposób jest odpowiedzieć na pytanie, czy jednak ten tytuł przypadł nam do gustu, czy jednak lepiej sobie odpuścić.

Jest kilka drobnych minusików tego tytułu, chociażby sam Black Star ze swoim przechwalstwem, czy Kid, który zachowuje się irracjonalnie, ale to dopiero początek i ciężko oceniać, przez pryzmat wprowadzenia. Ciężko też zorientować się, dlaczego nagle okazuje się, że nasi bohaterzy nie mają ani jednej duszyczki na swoim koncie… po chwili, między wierszami, można się zorientować o co chodzi, ale jednak trochę to nielogiczne, skoro gdy ich poznawaliśmy, jeden z duetów miał już całkiem niezłą sumkę pożartych duszyczek. No cóż, nie jest to coś, co może odstraszać, ale budzi mały niepokój. Zobaczymy, jak będą się prezentować kolejne tomiki!

Soul Eater robi wrażenie całkiem fajnej parodii horroru, z którą będzie można trochę pośmieszkować i się zrelaksować. Kocham czarny humor i mam nadzieję, że w tym tytule go nie zabraknie.



Moja ocena: 6/10

Soul Eater to tytuł, który cały czas, gdzieś przeplatał się w moim myślach, polecanych mangach i rozmowach ze znajomymi. W końcu musiałam się poddać i sprawdzić, czy również mi przypadnie do gustu. To była tak siła wyższa, która wciąż szeptała, bym się nie zastanawiała, tylko skupiła na czytaniu… ach, ten mój wewnętrzny, zwodniczy głosik. Zawsze wyprowadzi mnie w jakieś...

Zanim sięgnęłam po mangę, zabrnęłam już dość daleko w anime, więc nie oczekiwałam zbyt wiele, takie tam lekkie czytanko z odświeżeniem starych wątków. Jednak tomik pozytywnie mnie zaskoczył, wydarzenia oczywiście te same, ale ukazane w inny, a również zabawny sposób. Bardzo przyjemnie mi się czytało ;)

Zanim sięgnęłam po mangę, zabrnęłam już dość daleko w anime, więc nie oczekiwałam zbyt wiele, takie tam lekkie czytanko z odświeżeniem starych wątków. Jednak tomik pozytywnie mnie zaskoczył, wydarzenia oczywiście te same, ale ukazane w inny, a również zabawny sposób. Bardzo przyjemnie mi się czytało ;)

Po prostu mistrzostwo!

Po prostu mistrzostwo!

Moja opinia: http://palacwiedzmy.wordpress.com/2014/10/12/kosiarze-dusz-w-poszukiwaniu-broni-idealnej-tak-jakby-soul-eater-1/

Moja opinia: http://palacwiedzmy.wordpress.com/2014/10/12/kosiarze-dusz-w-poszukiwaniu-broni-idealnej-tak-jakby-soul-eater-1/

Ocena dla całej serii

Ocena dla całej serii

Tytuł pełny humoru, postacie interesujące. Seria zapowiada sie dobrze.

Tytuł pełny humoru, postacie interesujące. Seria zapowiada sie dobrze.

Moje ulubione klimaty :D

Moje ulubione klimaty :D

Po obejrzeniu stwierdziłem, że sięgnę do mangi, by sprawdzić chociażby różnice. Znów zakochałem się w tym świecie <3

Po obejrzeniu stwierdziłem, że sięgnę do mangi, by sprawdzić chociażby różnice. Znów zakochałem się w tym świecie <3

Nie dałam rady zmęczyć pierwszego tomiku w całości. Żenująco słaba manga, która chyba miała być śmieszna w założeniu, ale coś nie wyszło.

Nie dałam rady zmęczyć pierwszego tomiku w całości. Żenująco słaba manga, która chyba miała być śmieszna w założeniu, ale coś nie wyszło.