Ilekroć czytałam o "ekstrawaganckich" strojach Sereny, przed oczami widziałam Classi z South Park..... Hah. A Jonas jawił mi się jako gagatek z boysbandu, możliwe, że to wina grupy Jonasów.

Romansidło miało na siebie dobry pomysł - przypadkowe spotkanie, małżeństwo i trwanie w nim aż do chwili, kiedy obie strony zauważą, że są w sobie zakochane.

Jak to wyszło? Nijak. Żadnego zagłębienia w fabułę nie ma (i chyba to wina objętości harlekinów, krótkie są, a więc nie ma jak się rozpisać),wszystko idzie gładko, a jak pojawiają się jakieś wyboje (jak choćby rodzice Sereny),to są to jedynie niewiele wnoszące wstawki, pokazujące, iż "nikt nas nie rozumie, Jonas, a taki dobry interes ubiliśmy".

No i jeszcze denerwuje mnie taka, hm, jak to nazwać, seksowna pruderyjność? On by chciał i ona też, prawie już są w łóżku/na szafie/ sofie, ale nie, nie, to tylko małżeństwo na papierze, więc nie wolno nam, bla, bla... Przed ślubem można, ale po ślubie już nie? Takie... meh.

Ilekroć czytałam o "ekstrawaganckich" strojach Sereny, przed oczami widziałam Classi z South Park..... Hah. A Jonas jawił mi się jako gagatek z boysbandu, możliwe, że to wina grupy Jonasów.

Romansidło miało na siebie dobry pomysł - przypadkowe spotkanie, małżeństwo i trwanie w nim aż do chwili, kiedy obie strony zauważą, że są w sobie zakochane.

Jak to wyszło? Nijak....