Niestety beznadzieja.
Tytuł bardzo mi się spodobał i biegiem leciałam żeby zacząć. Okazało się że nie ma ani jednego słowa o Bogu, o samym jedzeniu też nie za wiele.
Natomiast cała książka opiera się na tym że wszystkie kobiety mają problemy psychiczne i nasza waga nie zmieni się póki nie rzucimy wszelkich diet.

Niestety beznadzieja.
Tytuł bardzo mi się spodobał i biegiem leciałam żeby zacząć. Okazało się że nie ma ani jednego słowa o Bogu, o samym jedzeniu też nie za wiele.
Natomiast cała książka opiera się na tym że wszystkie kobiety mają problemy psychiczne i nasza waga nie zmieni się póki nie rzucimy wszelkich diet.

Uważam, że książka jest bardzo dobra. Oczywiście, że po przeczytaniu osoba chora na zaburzenia odżywiania magicznie się ich nie pozbędzie, ale nie sądzę żeby ktoś tego oczekiwał.
Autorka w psychologiczny sposób podchodzi do tematu objadania się i stara się w przystępny sposób wyjaśnić niektóre ze źródeł tego zachowania. Uświadamia czytelnika.
Polecam !

Uważam, że książka jest bardzo dobra. Oczywiście, że po przeczytaniu osoba chora na zaburzenia odżywiania magicznie się ich nie pozbędzie, ale nie sądzę żeby ktoś tego oczekiwał.
Autorka w psychologiczny sposób podchodzi do tematu objadania się i stara się w przystępny sposób wyjaśnić niektóre ze źródeł tego zachowania. Uświadamia czytelnika.
Polecam !

Autorka zwraca uwagę na korelacje pomiędzy naszymi problemami z poczuciem własnej wartości, poczuciem bezpieczeństwa a kompulsywnym objadaniem się, uciekaniem w uzależnienie żywieniowe i uśmierzaniem w ten sposób problemów, bólu. Ważne jest moim zdaniem uświadomienie sobie, że nałóg jedzenia ma podłoże psychologiczne a nie tylko fizyczne. Autorka wręcz twierdzi,że problemem jest kwestia psychologiczna. Za nasze problemy dotyczące żywienia odpowiada nasz umysł a nie ciało! Wiele trafnych spostrzeżeń, wiele fajnych zdań - które sobie zapisałam. Autorka zwraca uwagę na problem niedowartościowania, na mechanizm kierujący nami tzn wewnętrzny głos, którym się sami krytykujemy bez przerwy stwarzając bariery, zwraca uwagę właśnie na te bariery emocjonalne, jak się uwolnić i poczuć wolność, jak wyjść z obsesji tutaj jedzeniowej.Jednak wiele w książce znajduje się wytartych frazesów, dygresji nie na temat, osobistych wspomnień, które czytelniczkom raczej do niczego nie są potrzebne, a to tez nie pomaga ocenić tej książki jako bardzo dobrą, mimo cennych uwag jakie w niej znalazłam. Ciesze się, że przypadkiem trafiłam na tę książkę, jednak wiele fragmentów autorka mogłaby zwyczajnie pominąć...

Autorka zwraca uwagę na korelacje pomiędzy naszymi problemami z poczuciem własnej wartości, poczuciem bezpieczeństwa a kompulsywnym objadaniem się, uciekaniem w uzależnienie żywieniowe i uśmierzaniem w ten sposób problemów, bólu. Ważne jest moim zdaniem uświadomienie sobie, że nałóg jedzenia ma podłoże psychologiczne a nie tylko fizyczne. Autorka wręcz twierdzi,że problemem...

Przeczytałam i nie żałuję, bo otrzymałam pomoc w uświadomieniu sobie, że "wegetuję" zamiast być i czuć - tu i teraz... Niby nic, a daje kopa. POLECAM

Przeczytałam i nie żałuję, bo otrzymałam pomoc w uświadomieniu sobie, że "wegetuję" zamiast być i czuć - tu i teraz... Niby nic, a daje kopa. POLECAM

Nie zgadzam się w poprzednimi opiniami. Jeżeli ktoś czyta i liczy na cud za samo przeczytanie to ok, albo jeśli twierdzi ,że jeden slogan na okładce ma go powalić. Proszę zatem polecić mi dobry poradnik, który od samego czytania zdziała cuda, no cóż... Ziarno musi trafić na żyzną glebę, frazesem jest "jedz pięć razy dziennie, ćwicz, jedz warzywa każdy to wie ale kto tak robi, wielkie tyłki siedzą i jedzą te chipsy, w dodatku narzekają,że poradniki do nich nie trafiają. Do roboty.

Nie zgadzam się w poprzednimi opiniami. Jeżeli ktoś czyta i liczy na cud za samo przeczytanie to ok, albo jeśli twierdzi ,że jeden slogan na okładce ma go powalić. Proszę zatem polecić mi dobry poradnik, który od samego czytania zdziała cuda, no cóż... Ziarno musi trafić na żyzną glebę, frazesem jest "jedz pięć razy dziennie, ćwicz, jedz warzywa każdy to wie ale kto tak...

Na okładce autorka zawarła obietnicę "Kiedy przeczytasz tę książkę, nabierzesz apetytu na życie"... no cóż, nie nabrałam. Jest to typowy amerykański poradni, jak ich wiele w księgarniach trudniący o tym, jak tu się nie objadać, jak wyjść z obsesji jedzenia, w jaki sposób bronić się przed zajadaniem stresu, samotności, bólu, rozczarowania z życia. Są pewne fragmenty, które są ciekawe, wyjaśnienia funkcjonowania naszego mózgu, sposobu podstępnego myślenia, aby skusić się na całą paczkę batoników a nie tylko na jeden. Dobrze jest wiedzieć w jaki sposób sami siebie oszukujemy. Większość książki to jednak biadolenie o tym samym używając jak największej liczby zupełnie innych zwrotów - Bóg cię kocha, pokochaj się sama, bądź dla siebie dobra, odkryj wewnętrzny głos, który ci nakazuje jeść i sprawdź co on naprawę mówi i takie tam bla bla bla. Czasem się zastanawiam, po co ja sięgam po takie książki. W każdej jest to samo i żadna nas nie uzdrowi. Autorka też cały czas nawiązuje do tajemniczych Zaleceń Żywienia, które opracowała. Nie podzieliła się nimi jednak. No cóż. Pewnie są w jej poprzednich albo kolejnych książkach... no trzeba kupić! :) Żart oczywiście
Powiem tak, jeśli nie czytaliście poradników związanych z panowaniem nad jedzeniem, to może być dla was odkrywcze i ciekawe. Jeśli już przerobiliście parę książek, nie powali was ta pozycja.

Na okładce autorka zawarła obietnicę "Kiedy przeczytasz tę książkę, nabierzesz apetytu na życie"... no cóż, nie nabrałam. Jest to typowy amerykański poradni, jak ich wiele w księgarniach trudniący o tym, jak tu się nie objadać, jak wyjść z obsesji jedzenia, w jaki sposób bronić się przed zajadaniem stresu, samotności, bólu, rozczarowania z życia. Są pewne fragmenty, które...

Autorka poradnika od zawsze ma problem z jedzeniem. Chorowała na anoreksję, miała nadwagę, przeszła przez szereg diet, dotknął ją efekt jo-jo. Poza tym jest psychologiem i się zna. Uważa, że nasz stosunek do pożywienia jest odbiciem naszego życia, relacji z innymi ludźmi i Bogiem. Jeśli, tak jak ja potrafisz zjeść całą czekoladę to nie jesteś żarłokiem, tylko szukasz Boga. Ja szukam, bo mam nadwagę i widać mój problem, ale mój tata, chudzielec jedzący trzy razy więcej nie ma kłopotu z nadmiernym jedzeniem bo nie widać ;-)
To typowy poradnik pełen banałów, jakich wiele.
http://czyje.blogspot.com/2013/05/kobiety-jedzenie-i-bog-geneen-roth.html

Autorka poradnika od zawsze ma problem z jedzeniem. Chorowała na anoreksję, miała nadwagę, przeszła przez szereg diet, dotknął ją efekt jo-jo. Poza tym jest psychologiem i się zna. Uważa, że nasz stosunek do pożywienia jest odbiciem naszego życia, relacji z innymi ludźmi i Bogiem. Jeśli, tak jak ja potrafisz zjeść całą czekoladę to nie jesteś żarłokiem, tylko szukasz Boga....

Nawet za bardzo rozpisywać się nie będę po prostu ja tej książki nie przeczytałam, a zamęczyłam siebie jej przeczytaniem. Przeczytałam tylko dlatego, że nie lubię zostawiać książki niedokończonej. Czyli nie trafi na moją półkę w domu, a oddam do biblioteki.

Nawet za bardzo rozpisywać się nie będę po prostu ja tej książki nie przeczytałam, a zamęczyłam siebie jej przeczytaniem. Przeczytałam tylko dlatego, że nie lubię zostawiać książki niedokończonej. Czyli nie trafi na moją półkę w domu, a oddam do biblioteki.

czytając tą książkę mam wrażenie, że czytam cały czas to samo zdanie .

czytając tą książkę mam wrażenie, że czytam cały czas to samo zdanie .

Po przeczytaniu, jedzenie nigdy już nie będzie takie samo. Daje do myślenia. Istotna pozycja, która psychologicznie pozwala na zrzucenie kilku kilogramów.

Po przeczytaniu, jedzenie nigdy już nie będzie takie samo. Daje do myślenia. Istotna pozycja, która psychologicznie pozwala na zrzucenie kilku kilogramów.