Książkę Bartosza T. Wojciechowskiego uważam za ważne dokonanie, prezentowane przy tym w sposób wielce satysfakcjonujący poznawczo. Prezentacja zagadnienia, jego głębokie ujęcie i umieszczenie go w szerokim kontekście zjawisk językowych i innych komunikacyjnych zjawisk społecznych daje nawet laikowi jasny, czytelny obraz i przyczynia się do wzrostu poczucia znajomości ważnych faktów społeczno-kulturowych. To, co uważam za wyjątkowo cenne w tej książce, zwłaszcza dla niejaponisty, to bardzo interesujące, jasne i - jak się zdaje - wyczerpujące ukazanie stref i relacji komunikacyjnych w kulturze japońskiej, dające poczucie ogromu uwarunkowań, ale jednocześnie poczucie, że jest to możliwe do usystematyzowania i ogarnięcia. Niemała w tym zasługa wielkiej umiejętności autora w zakresie kategoryzacji zjawisk wewnętrzne- i zewnętrznojęzykowych, którą to umiejętność wielu (wśród nich i ja) uważa za podstawową dla badacza. Widać tu zarówno twórcze stosowanie istniejących typologii, jak też znaczną zdolność wprowadzania własnych. Inspirujące jest pokazywanie specyfiki zjawisk językowych japońszczyzny, zwłaszcza w aspekcie ich aksjologizacji: zawsze dziwi, nie tylko prostych użytkowników języka, że to, co ważne i wysoko oceniane u nas, tam bywa świadectwem gorszego społecznego przystosowania.
Z recenzji prof. dr. hab. Jerzy Bralczyka