Ja normalnie kocham tę mangę. Jest świetna. Ma w sobie wiele humoru, dawkę romantyzmu i świetnych bohaterów. Kyoko jest po prostu genialna, żałuję tylko, że akcja rozwija się tak wolno. Ren Tsuruga, menadżer Yoshiro, Lory (prezes LME) każdy z tych bohaterów zdobył moją sympatię, oprócz oczywiście Fuwy Shotaro. To była pierwsza manga, którą miałam okazję przeczytać. Przez wiele dni, po przeczytaniu, nie mogłam przestać o niej myśleć. Do tej pory należy do kanonu moich ulubionych historii. Nie wiem ile razy przeczytałam ją do tej pory, ale wiem, że jeszcze nie raz spotkam się z Mogami i Renem. Przyznam, że czasem kreska irytowała mnie bardzo (ze względu na długie twarze),ale mogę śmiało powiedzieć, że im dalej tym kreska jest lepsza. Oczywiście manga dalej wychodzi, a ja z niecierpliwością czekam na kolejne tomy (obecnie jest chyba 36, czy 37 -ale nie jestem pewna, wiem że niedługo wyjdzie ch. 220 <: ).
Jeżeli chcecie się pośmiać, przejąć, pozłościć się (szczególnie na Fuwę) oraz dopingować rozwijającemu się między głównymi bohaterami uczuciu, to naprawdę polecam.
P.S. Ja osobiście czytałam ją po angielsku. Naprawdę język nie jest skomplikowany i łatwo się ją czyta. :)

Ja normalnie kocham tę mangę. Jest świetna. Ma w sobie wiele humoru, dawkę romantyzmu i świetnych bohaterów. Kyoko jest po prostu genialna, żałuję tylko, że akcja rozwija się tak wolno. Ren Tsuruga, menadżer Yoshiro, Lory (prezes LME) każdy z tych bohaterów zdobył moją sympatię, oprócz oczywiście Fuwy Shotaro. To była pierwsza manga, którą miałam okazję przeczytać. Przez...