Kontrowersje wokół pontyfikatu Jana Pawła II.

W ostatnim czasie o papieżu Polaku mówi się wiele, zwłaszcza w kontekście licznych skandali pedofilskich. Książka jest mocno oskarżycielska, nie tylko w stosunku do Karola Wojtyły, ale również wobec całego społeczeństwa polskiego (Jedwabne, Kielce).

Zawsze podkreślam, że każdy sprawca tego haniebnego czynu winien zostać surowo oceniony i skazany. Bez względu na to kim jest. Rzecz dotyczy również wszystkich tych, tuszują przestępstwo i chronią winowajców. Zatrważająca jest bierność i odwracanie wzroku przez wszystkich tych, od których ofiary miały prawo oczekiwać pomocy i wsparcia. Bez wątpienia przemoc, w tym seksualna pozostawia trwały ślad w psychice człowieka.

Karol Wojtyła dla niektórych autorytet moralny, dla innych obrońca pedofilów. Jaka jest prawda?

Autor analizuje młodość i karierę duchownego z Krakowa, wysuwając zdumiewające konkluzje: ''Awans z księdza na krakowskiego biskupa zawdzięczał bezpośredniej interwencji komunistów. Bez pomocy reżimu nie mógłby zajść dostatecznie wysoko, aby zostać papieżem''.

Reportaż cechuje kilka dobrych i złych elementów, tych ostatnich jest więcej. Pełna zgoda co do tolerowania ludzi skrajnie odrażających w stylu Marcinkusa czy Degollado. David Yallop jest ewidentnie uprzedzony wobec Polski i Polaków, według jego opinii jesteśmy ksenofobami. Czy Wojtyła nie zdawał sobie sprawy z kim ma do czynienia? I czy nie wiedział o szemranych interesach wielu dostojników kościelnych?

Publikacja pełna jest emocjonalnych wywodów, zażenowanie wzbudza sposób ukazywania najważniejszych wydarzeń w naszym kraju (są mocno spłycone). Ze względu na dyskusyjne, polityczne kwestie, nie przedstawia w zasadzie żadnej większej wartości. Publicysta jest stronniczy, wykazuje braki warsztatowe, posługując się terminologią: ''polski ruch oporu" czy ''polska tajna policja", nie rozróżniając podziemnych organizacji. Praktyka taka często spotykana jest u zagranicznych dziennikarzy czy historyków.

Przeczytamy, że głowa Kościoła to antysemita, faszysta, zwolennik gen. Franco. Kolaborował z Niemcami jak większość Polaków. Yallop posługuje się niezwykle modną terminologią, wręcz obraźliwą: polski nacjonalizm.

Styl prowadzenia narracji jest apodyktyczny i argumentacja w stylu: Bo tak i już.

Wykładnia dziejów brytyjskiego żurnalisty zakrawa na groteskę; odwołując się do Jedwabnego, pisze: ''Po zakończeniu wojny zabójstwa Żydów w Polsce nie ustały. Zabójcy się zmienili, ale kategoria ofiar nie. Wirus antysemityzmu w katolickiej Polsce nadal istniał. Powracający Żydzi, którzy przeżyli holocaust, przekonali się, że Niemcy rzeczywiście odeszli, ale Polacy nienawidzący Żydów pozostali''.

Kiepska, nieudolnie przeprowadzona lekcja historii. Potrzeba wyjątkowo dużo złej woli, aby zrównywać krzyż ze swastyką jako formą opresji. To nie krzyż i Polacy byli oprawcami Żydów, byli nimi Niemcy i ich mordercza ideologia. O pozytywnych świadectwach pomocy Żydom oczywiście ani słowa.

Czy warto przeczytać? Wszystkich przekonanych o przewinieniach Jana Pawła II utwierdzi w słuszności poglądów. Sceptyków może zachęcić do dalszych poszukiwań.

Kontrowersje wokół pontyfikatu Jana Pawła II.

W ostatnim czasie o papieżu Polaku mówi się wiele, zwłaszcza w kontekście licznych skandali pedofilskich. Książka jest mocno oskarżycielska, nie tylko w stosunku do Karola Wojtyły, ale również wobec całego społeczeństwa polskiego (Jedwabne, Kielce).

Zawsze podkreślam, że każdy sprawca tego haniebnego czynu winien zostać surowo...

Wikipedia:
"David Anthony Yallop (ur. 27 stycznia 1937 r w Londynie) - brytyjski autor piszący głównie o nierozwikłanych zbrodniach. W latach 70. tworzył też scenariusze do programów komediowych BBC..."

I do tych komediowych scenariuszy winien się ograniczyć, a nie ruszać ważnego dla mnie Karola Wojtyły. Bo mnie lepiej nie denerwować, a ten SZUBRAWIEC napisał wyjątkowo obrzydliwy PASZKWIL na Wojtyłę począwszy od jego młodości, a na pontyfikacie skończywszy. Ten skandaliczny śmieć wydało, o ironio!!, KRAKOWSKIE Wydawnictwo vis-a-vis-etiuda. Gratulacje!!

O "wartości" tej książki niech świadczy fakt, że nawet Agnieszka Wołk-Łaniewska z Urbana "NIE" ją zrecenzowała (grudzień 2011). Cytuję mały fragment jej recenzji:
"...w 1964, Kraków przywitał swego nowego biskupa. Stało się to, zdaniem autora, wbrew woli Kardynała Wyszyńskiego, ktory nie miał o Wojtyle zbyt wygórowanego mniemania... ...stosunki wzajemne prymasa i papieża.. ..niezbyt bliskie"

Jaki cel temu przyświeca? Należy uszanować ostatnią wolę JP II, wyrażoną w testamencie i nie szkodzić Kościołowi przez odgrzewanie konfliktu między Warszawą i Krakowem, ciągnącego się od rywalizacji między Sapiehą a Hlondem, bo to szerokiej rzeszy wiernych, do niczego nie jest potrzebne.
Yallop, wobec zorientowanych polskich czytelników ośmiesza się przytaczając opowieść o parasolu ochronnym Kliszki nad Wojtyłą, bo wizyta Wojtyły w KW nabrała wymiaru anegdotycznego, o sprycie Biskupa i tępocie Sekretarza. A chwilę póżniej mieliśmy przecież genialne zagranie Wojtyły z Kościołem w Nowej Hucie, które doprowadziło całe KC do apopleksji.
Nie jestem "kościelny" i nie uczestniczę w życiu wspólnoty, ale nigdy nie będę obojętny wobec opluwania Wielkiego Człowieka przez specjalistę od kryminałów i telewizyjnych komedyjek.

Wikipedia:
"David Anthony Yallop (ur. 27 stycznia 1937 r w Londynie) - brytyjski autor piszący głównie o nierozwikłanych zbrodniach. W latach 70. tworzył też scenariusze do programów komediowych BBC..."

I do tych komediowych scenariuszy winien się ograniczyć, a nie ruszać ważnego dla mnie Karola Wojtyły. Bo mnie lepiej nie ...

Otoż historia Wojtyły napisana nie przez jego hagiografów jeno przez kogoś innego. Niby nic szczególnego, jeżeli ktokolwiek się interesował tym pontyfikatem to w zasadzie wszelkie aspekty poruszone w książce nie są mu obce. Jednakże jeżeli ktoś jakoś pozostawał ślepy na to wszystko co się działo dookoła a zajęty był wykrzykiwaniem "Santo subito", cóż dla takich czytelników książka będzie co najmniej obrazą druzgoczącą moralność , jeżeli nie spiskiem żydo-masońsko-satanistycznym z aktywnym udziałem komunistów. Minusem w tej pozycji na pewno jest ciągłe powtarzanie tych samych fragmentów w różnych rozdziałach. Nagle człowiek myśli, że przeżywa Deja Vu, a to chyba po prostu ktoś dziwnie podchodzi do pisania książek, wystarczy napompować treść kopiując fragmenty z początku na koniec i może ktoś nie zauważy. Cóż, zauważył. Tak czy siak. Rewelacji nie ma, ale jak na prawdę ktoś myśli, że Wojtyła to święty człowiek, a tym bardziej, że cały świat tak uważał i uważa nadal. Niechaj sobie przeczyta, że tak nie było i nigdy nie będzie, ciekawym może to być dla takiej osoby doświadczeniem.

Otoż historia Wojtyły napisana nie przez jego hagiografów jeno przez kogoś innego. Niby nic szczególnego, jeżeli ktokolwiek się interesował tym pontyfikatem to w zasadzie wszelkie aspekty poruszone w książce nie są mu obce. Jednakże jeżeli ktoś jakoś pozostawał ślepy na to wszystko co się działo dookoła a zajęty był wykrzykiwaniem "Santo subito", cóż dla takich czytelników...

Książka, która wzbudziła u mnie duże emocje, burzy stereotypowy obraz wiary katolickiej. Warta przeczytania, ponieważ odsłania kulisy długo ukrywanych, choć bardzo istotnych spraw.

Książka, która wzbudziła u mnie duże emocje, burzy stereotypowy obraz wiary katolickiej. Warta przeczytania, ponieważ odsłania kulisy długo ukrywanych, choć bardzo istotnych spraw.

Przeczytałam dwukrotnie. Trudne do uwierzenia...

Przeczytałam dwukrotnie. Trudne do uwierzenia...