Chociaż tyle... Zawsze coś... Znak, że jeszcze "baśka" im pracuje...

Chociaż tyle... Zawsze coś... Znak, że jeszcze "baśka" im pracuje...

W pierwszej części dominuje jednak bardzo długi opis życia sanatoryjnego, a jakiekolwiek refleksje – raczej drobne – pojawiają się tak mniej więcej co kilkanaście poprzedzających je opisów właśnie leżakowania. I mierzenia sobie temperatury.
Bardzo rozbudowane zdania nie stanowią żadnej nadrzędnej wartości książki, jako że równie łatwo mogą stać się przyczyną tego, co zwą przerostem formy nad treścią, czy też wodolejstwem, czyli ogromną dysproporcją pomiędzy właściwym sensem, a samym sposobem jego ujęcia. Można napisać krótkie opowiadanie przesycone treścią. Można też zapisać tysiące stron zdaniami bez znaczenia.
W pierwszym tomie ,,Czarodziejskiej Góry’’ dysproporcja ta zdaje się być szczególnie odczuwalna i nawet jeśli – powiedzmy – pojawią się akapity wręcz genialne, to nie zmienia faktu, że  książkę ocenia się raczej za całość, a nie za najlepsze fragmenty.
Oczywiście, kwestia występowania dysproporcji pomiędzy treścią a formą w danym dziele może być sporna i właśnie wtedy obie strony mogą wymienić się swoimi spostrzeżeniami… Gorzej jednak, jeśli mamy do czynienia z tytułem, który ,,wielkim tytułem jest’’, a ludzie nie tyko uciekają przed dyskusją, co wręcz przed jakąkolwiek próbą kwestionowania danego dzieła, broniąc jednocześnie swojego ego inwektywami wobec oponentów.

PS Jeśli ktoś ustawi sobie ,,pościgi, strzelaniny i mdlące romanse’’ jako jakąś linię graniczną oddzielającą ambitną literaturę od chłamu, to faktycznie dowolna książka bez strzelaniny będzie jawić się mu jako ambitna. Dla mnie na przykład jednak jest to zdecydowanie za niski próg, jeśli już mamy poruszać wątek wartości danego tytułu.

W pierwszej części dominuje jednak bardzo długi opis życia sanatoryjnego, a jakiekolwiek refleksje – raczej drobne – pojawiają się tak mniej więcej co kilkanaście poprzedzających je opisów właśnie leżakowania. I mierzenia sobie temperatury.
Bardzo rozbudowane zdania nie stanowią żadnej nadrzędnej wartości książki, jako że równie łatwo mogą stać się przyczyną tego, co zwą...

Może zastosowałam zbyt wiele skrótów myślowych, bo jak widzę moje myśli nie do końca zostały odebrane tak jak chciałam. Od początku:
Leżakowanie i mierzenie temperatury - tutaj akurat to moje subiektywne odczucia. Dla jednych mogło wiać nudą, a mi pozwoliło na bardzo mocne "wczucie się" w tamtą atmosferę. Gdyby to miejsce określono mianem "sanatorium w górach" informacja ta wleciałaby mi jednym uchem a wyleciała drugim. Dominujące opisy sanatoryjnego życia pozwoliły mi wczuć się w położenie pacjentów (i ich wybory).
Oczywiście, że rozbudowane zdania nie stanowią nadrzędnej wartości książki. Jednak nie pisałam o pierwszej lepszej książce, żeby zaznaczać, że akurat tutaj to jednak wartość. Zresztą chodziło mi bardziej o to, że teraz wielu czytelników męczą rozbudowane zdania i może w tym tkwi problem znudzenia i zmęczenia. Dygresja - opowiadanie może się składać i z samych zdań krótkich i z samych rozbudowanych, a nadal zostanie opowiadaniem.
Również argument o pościgach, strzelaninach i mdłych romansach miał się tyczyć oczekiwań czytelnika wynikających z preferowanego gatunku, a nie jego poziomu (*nie dotyczy mdłych romansów, ale to znowu subiektywne odczucia). Ktoś zaczytany w książkach akcji ma prawo być znużony lub znudzony "Czarodziejską górą" co nie znaczy, że książka jest zła, bo akurat on się przy niej wynudził i nie doczytał. 
A co do kwestionowania jakiegoś dzieła... Dla mnie to tak jak ktoś kto nie lubi muzyki poważnej twierdzi, że Mozart jest kiepski, nudny i przereklamowany. Może zamiast kwestionować uznane dzieło (nie piszę tu o politycznych wyborach ostatnich lat) lepiej najpierw poznać powody powstania, czasy w których została napisana, życie autora i być może jeszcze kilka innych wypadkowych, które spowodowały, że powieść, utwór czy inna rzeźba stało się sławne i uznane.

Może zastosowałam zbyt wiele skrótów myślowych, bo jak widzę moje myśli nie do końca zostały odebrane tak jak chciałam. Od początku:
Leżakowanie i mierzenie temperatury - tutaj akurat to moje subiektywne odczucia. Dla jednych mogło wiać nudą, a mi pozwoliło na bardzo mocne "wczucie się" w tamtą atmosferę. Gdyby to miejsce określono mianem "sanatorium w górach" informacja ta...

Jasne, niewątpliwie owe fragmenty spełniają swoją rolę podkreślenia atmosfery panującej w sanatorium, jednak jest ich na tyle wiele, że – no właśnie – u jednych może ułatwić wczucie się w klimat powieści i ułatwić przyswojenie jej treści (czemu teoretycznie zazwyczaj służy forma), innych jednak wręcz przytłoczy i zdominuje treść w ich oczach, zepchnie sens na dalszy plan. Dlatego wiele zależy tu od talentu samego pisarza i jego umiejętności adekwatnego zastosowania danego środka. I w tym przypadku uważam, że Mann balansował na bardzo cienkiej granicy pomiędzy wyczuciem a przesadą, gdzie jednocześnie mój bardzo osobisty odbiór skłania się bardziej ku opcji przesady – fragmenty te zwyczajnie nie musiały być tak długie. W moich oczach zostały więc rozdęte niepotrzebnie, choć jednocześnie rozumiem, że dla innych mogły być one źródłem czystej rozkoszy. Jedyne, czemu się sprzeciwiam kategorycznie, to podnoszeniu ich do rangi intelektualnego geniuszu. Jeśli nic takiego nie miałaś na myśli, to błędnie zrozumiałam skrót myślowy, choć przyznam, że moja odpowiedź odnosiła się też trochę do ogółu – tj. również do ludzi, którzy akurat tak myślą, a nie wątpię, że tacy są.
Długie zdania mogą oczywiście męczyć, choć z drugiej strony bardzo krótkie i proste też mają swoją specyfikę. Myślę, że wiele zależy też od samego warsztatu autora. Akurat Mann pisać ładnie potrafił, a zdania, choć długie, czyta się szybko, mnie jednak przeszkadza przede wszystkim wyżej wspomniana dysproporcja, czyli zbyt duża ilość tych zdań poświęcona na rysowanie tych samych obrazków przed moimi oczami.

Oczywiście, oczekiwania czytelnika mają ogromne znaczenie przy odbiorze danego dzieła. Zresztą, mógłby to być temat na osobną dyskusję, bo cóż jest winna książka za czyjeś wyobrażenia o niej, ale z drugiej strony, czy podejście świadomej jednostki bez jakichkolwiek podejrzeń i wstępnych skojarzeń jest w ogóle możliwy? Czy pierwsze zdania już nie nasuwają takich czy innych przewidywań? W każdym razie lekko mnie zdziwiło, dlaczego akurat właśnie gatunek akcji przyszedł Ci do głowy jako czyjeś potencjalne oczekiwanie wobec ,,Czarodziejskiej Góry’’? Czy nie sądzisz, że osoby sięgające po ten tytuł jednak będą mieć inne oczekiwania z nim związane niż właśnie akcja albo schematyczny romans? I zupełny brak jakiejkolwiek akcji był jedynie ostatecznym dobiciem do ogólnego rozczarowania, był rozczarowujący ze względu na nie służenie żadnemu innemu celowi, którego być może dany odbiorca oczekiwał?

Jasne, że tak, ja nie miałam na myśli kontestowania czegoś wyłącznie dla samego stawiania oporu, a raczej inną rzecz – nie uznawania czyjejś wielkości bezrefleksyjnie, z samego tylko faktu, że coś uchodzi za wielką rzecz. A przecież nie oszukujmy się, z całą pewnością niemało ludzi tak właśnie robi – potakują czyjejś wybitności, nie potrafiąc jednocześnie jej wytłumaczyć lub też wskazując na cechy, za które akurat dane dzieło wcale nie było wyróżniane. I paradoksalnie poznawanie tego właśnie kontekstu, o którym mówisz, może zasiać ziarno wątpliwości, bo czasem okazuje się, że wybitność danego dzieła została ogłoszona ze względu na cechy, które wysoko cenione były w określonym czasie przez różne tła historyczne, obyczajowe, czy popularne poglądy w odpowiednich gronach, czyli w sposób mocno relatywny z dodatkowym niuansem, że autor miał to proste szczęście tworzyć w odpowiednim miejscu i czasie. I niewielkie przesunięcia okresu czyjejś twórczości mogłyby spowodować, że dany tytuł zostałby bardzo łatwo zapomniany. Problem jest taki, że tutaj możemy co najwyżej snuć domysły, bo nigdy nie poznamy alternatywnych biegów historii.

W każdym razie dziękuję za rozwinięcie swoich myśli. : )

Jasne, niewątpliwie owe fragmenty spełniają swoją rolę podkreślenia atmosfery panującej w sanatorium, jednak jest ich na tyle wiele, że – no właśnie – u jednych może ułatwić wczucie się w klimat powieści i ułatwić przyswojenie jej treści (czemu teoretycznie zazwyczaj służy forma), innych jednak wręcz przytłoczy i zdominuje treść w ich oczach, zepchnie sens na dalszy plan....

To była bardzo ciekawa wymiana myśli. Jeszcze tylko na koniec mały dodatek o "sensacji-akcji", który padł w przykładzie. Chyba trochę wybrałam to na podstawie moich wyborów, bo dość często sięgam po ten gatunek. Przypomniałam sobie jak sama sięgnęłam po książkę z gatunku w którym nie gustuję. Może nie było to wybitne, szanowane dzieło, ale miała bardzo wysokie oceny na LC. No i... byłam zawiedziona. Nawet przyznam się, zniechęcona i znudzona. Chyba właśnie dokładnie to miałam na myśli pisząc o oczekiwaniach. Wiem, że to zupełnie inny świat, a jednak mam nadzieję, że wpisze  się w ten mój. 

To była bardzo ciekawa wymiana myśli. Jeszcze tylko na koniec mały dodatek o "sensacji-akcji", który padł w przykładzie. Chyba trochę wybrałam to na podstawie moich wyborów, bo dość często sięgam po ten gatunek. Przypomniałam sobie jak sama sięgnęłam po książkę z gatunku w którym nie gustuję. Może nie było to wybitne, szanowane dzieło, ale miała bardzo wysokie oceny na LC....

Na szczęście nie trzeba niczego podobnego od nikogo oczekiwać, skoro istnieją osoby, które w sposób bezdyskusyjny docenić potrafią wszystkich autorów, których doceniać wypada w odpowiednich kręgach, dzięki czemu później mogą olśnić ciemny lud swą erudycją, kulturą dyskusji oraz niespotykaną wręcz zdolnością trafnej argumentacji. Dzięki nim świat od razu staje się piękniejszy. ^^ 

Na szczęście nie trzeba niczego podobnego od nikogo oczekiwać, skoro istnieją osoby, które w sposób bezdyskusyjny docenić potrafią wszystkich autorów, których doceniać wypada w odpowiednich kręgach, dzięki czemu później mogą olśnić ciemny lud swą erudycją, kulturą dyskusji oraz niespotykaną wręcz zdolnością trafnej argumentacji. Dzięki nim świat od razu staje się...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Ja "Czarodziejską górę" przeczytałem i to nawet z przyjemnością, ale ja po prostu lubię taki styl narracji. Natomiast "Empuzjonu" czytać nie zamierzam, bo moja przygoda z Panią Olgą skończyła się na dobre, już po trzech powieściach. Ba! W przeciwieństwie do Stanisława Lema nawet byłem w stanie je doczytać do końca. Wnioski wyciągnij już sobie sama, dobrze Ci idzie. Sam nie będę oceniał ludzi po ich guście czytelniczym.

Ja "Czarodziejską górę" przeczytałem i to nawet z przyjemnością, ale ja po prostu lubię taki styl narracji. Natomiast "Empuzjonu" czytać nie zamierzam, bo moja przygoda z Panią Olgą skończyła się na dobre, już po trzech powieściach. Ba! W przeciwieństwie do Stanisława Lema nawet byłem w stanie je doczytać do końca. Wnioski wyciągnij już sobie sama, dobrze Ci idzie. Sam nie...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@Karolina Profaska Nie obraź się, ale w pierwszej chwili trochę brechłam (przy tym pierwszym Twoim komentarzu), bo chyba nie do końca zrozumiałaś sarkazm i sveach i Almary, ale w sumie to dobrze, bo swoim komentarzem pokazałaś, że i jedna i druga strona trochę przesadzają. Po prostu nie każda książka, nie każdy styl jest dla każdego. Niektórzy lubią taki styl, niektórzy nie. I nie ma w tym nic złego. Do niektórych trafia, do niektórych nie. Mnie mierzi bardzo jedna rzecz – udowadnianie na siłę i przekonanie niektórych ludzi, że jak coś jest klasyką albo jak coś napisane jest trudniejszym językiem, to na pewno ktoś kto się tym zachwyca, to udaje, bo chce być lepszym, chce wyjść na mądrzejszego (lub inne snobistyczne powody). No nie jest tak, niektórzy po prostu to lubią bo przyjemność z czytania takich rzeczy jest po prostu uzależniająca. Ale przecież nie każdy tak ma i dobrze. 

@Karolina Profaska Nie obraź się, ale w pierwszej chwili trochę brechłam (przy tym pierwszym Twoim komentarzu), bo chyba nie do końca zrozumiałaś sarkazm i sveach i Almary, ale w sumie to dobrze, bo swoim komentarzem pokazałaś, że i jedna i druga strona trochę przesadzają. Po prostu nie każda książka, nie każdy styl jest dla każdego. Niektórzy lubią taki styl, niektórzy...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@vandenesse @Karolina Profaska Yup, moja odpowiedź była mocno ironiczna. Snobizm ma w sobie ten problem, że jest pustą deklaracją, rodzajem próżnej przechwałki, mającej podłechtać czyjeś ego, która jednak zazwyczaj nie ma pokrycia z rzeczywistością. Jest wygodny, bo stosunkowo łatwo podbija czyjąś wartość w oczach publiki bez potrzeby udowadniania tej wartości. Wystarczy hasło i nie trzeba już się trudzić z argumentacją, z przedstawianiem swojej perspektywy, z – nie daj boże! – próbą zrozumienia perspektyw odmiennej. Co gorsze, zawsze istnieje wtedy ryzyko, że ktoś mógłby zauważyć braki w naszym rozumowaniu lub ocenić nasze powody lubienia czegoś za błahe i płytkie. A to przecież miłe nie jest. Już nie mówiąc o tym, że stanowi to pułapkę dla samego snoba. Ktoś czuje się dowartościowany, bo lubi klasykę i literaturę piękną? Można mu więc wytknąć, że pewnie nigdy nie czytał oryginalnych dzieł wielkich filozofów, dlatego też tak upodobał sobie kontakt z trudnymi tematami w wersji fabularnej, czyli mówiąc wprost – taką filozofię light, filozofię dla ubogich. I tak można się wzajemnie przepychać. Tylko po co?

@vandenesse @Karolina Profaska Yup, moja odpowiedź była mocno ironiczna. Snobizm ma w sobie ten problem, że jest pustą deklaracją, rodzajem próżnej przechwałki, mającej podłechtać czyjeś ego, która jednak zazwyczaj nie ma pokrycia z rzeczywistością. Jest wygodny, bo stosunkowo łatwo podbija czyjąś wartość w oczach publiki bez potrzeby udowadniania tej wartości. Wystarczy...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Nie czytam Grocholi, jakiejś Lipińskiej czy owego Wiśniewskiego (kto zacz??)... Mroza też nie :) Zdałem więc jaśnieegzamin z nadętości? Czy muszę jeszcze czytać Tokarczuk i podniecać się sponsorowanym tekstem reklamowym wydawnictwa Muza? ;)

Nie czytam Grocholi, jakiejś Lipińskiej czy owego Wiśniewskiego (kto zacz??)... Mroza też nie :) Zdałem więc jaśnieegzamin z nadętości? Czy muszę jeszcze czytać Tokarczuk i podniecać się sponsorowanym tekstem reklamowym wydawnictwa Muza? ;)

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Doczytałem Manna dawno temu , teraz ostatnie dzieło "Pani Olgi" i właśnie z perspektywy znajomości "Czarodziejskiej Góry" brzmi mi ono szczególnie fałszywie - zupełnie tak, jakby autorka podpierała się autorytetem ww. klasyki dla promowania  genderyzmu. Nota bene mam też na koncie "365 dni" inkryminowanej Lipińskiej i  przynajmniej czuć w tej grafomanii jakąś szczerość.

Doczytałem Manna dawno temu , teraz ostatnie dzieło "Pani Olgi" i właśnie z perspektywy znajomości "Czarodziejskiej Góry" brzmi mi ono szczególnie fałszywie - zupełnie tak, jakby autorka podpierała się autorytetem ww. klasyki dla promowania  genderyzmu. Nota bene mam też na koncie "365 dni" inkryminowanej Lipińskiej i  przynajmniej czuć w tej grafomanii jakąś szczerość.

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Każdy pisarz posiada zapewne masę inspiracji, ale tutaj zachodzi przypadek otwartego powoływania się na nią i dość ostentacyjnych nawiązań w fabule typu: sanatorium gruźliczne, nazwiska obu adwersarzy, tu i tam studenci wydziałów "wodnych" itd.itp. A czemu to wszystko służy? Puszczeniu w świat historyjki o hermafrodycie, który na koniec dokonał właściwego wyboru...

Każdy pisarz posiada zapewne masę inspiracji, ale tutaj zachodzi przypadek otwartego powoływania się na nią i dość ostentacyjnych nawiązań w fabule typu: sanatorium gruźliczne, nazwiska obu adwersarzy, tu i tam studenci wydziałów "wodnych" itd.itp. A czemu to wszystko służy? Puszczeniu w świat historyjki o hermafrodycie, który na koniec dokonał właściwego wyboru...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Georgos, to ze cię bito w dzieciństwie albo że wypadłeś z wózka na główkę, to naprawdę nie jest wina pani Olgi , premier Szwecji a nawet nie Szymborskiej. A jak się będziesz tak napinać, to ci żyłka pęknie

Georgos, to ze cię bito w dzieciństwie albo że wypadłeś z wózka na główkę, to naprawdę nie jest wina pani Olgi , premier Szwecji a nawet nie Szymborskiej. A jak się będziesz tak napinać, to ci żyłka pęknie

@Marek Szymborską i Tokarczuk też chyba bito po głowie: pierwsza była fanką Lenina i Stalina, poparła karę śmierci dla kilku duchownych (proces krakowski z 1953 r.), zaś ta druga uważa Polaków za morderców i lansuje się na temacie LGBT i aborcji.

@Marek Szymborską i Tokarczuk też chyba bito po głowie: pierwsza była fanką Lenina i Stalina, poparła karę śmierci dla kilku duchownych (proces krakowski z 1953 r.), zaś ta druga uważa Polaków za morderców i lansuje się na temacie LGBT i aborcji.

Myślę, że ważniejsze od ich poglądów jest to jak i co piszą, czy da się to czytać, a z noblistami, to różnie bywa.

Myślę, że ważniejsze od ich poglądów jest to jak i co piszą, czy da się to czytać, a z noblistami, to różnie bywa.

Z pewnością warto, ale zalecałbym mieć do "Czarodziejskiej Góry" jakąś solidniejszą motywację niż obecnie omawiana parodia tego dzieła. 

Z pewnością warto, ale zalecałbym mieć do "Czarodziejskiej Góry" jakąś solidniejszą motywację niż obecnie omawiana parodia tego dzieła. 

Książek pani Tokarczuk nie czytam, więc jej opinia nie ma dla mnie znaczenia. Motywacją jest zazwyczaj jakiś wewnętrzny impuls, czasem opinie na forum. Pozdrawia serdecznie.

Książek pani Tokarczuk nie czytam, więc jej opinia nie ma dla mnie znaczenia. Motywacją jest zazwyczaj jakiś wewnętrzny impuls, czasem opinie na forum. Pozdrawia serdecznie.

Koniecznie!

Koniecznie!

Ciężko doradzić, ciężko odradzić. Zależy, co lubisz i od nastroju w danej chwili. Bo ta "góra" to taka wiesz, intelektualna książka o życiu lecącym przez palce.

Ja bardzo chciałem i miałem motywację, a jak zacząłem, to powietrze zaczęło ze mnie schodzić. Takie bla, bla, bla, pitu, pitu.... i w końcu - PAC! Dużo filozofowania, zero konkretów, lanie wody. Zamknąłem książkę, przeczytałem streszczenie fabuły w Internecie i pożegnałem się na zawsze. Nie uważam, żebym stracił. Zyskałem czas. Właściwie z mojej czytaniny wynikło, że koleś-naciągacz prowadzi sanatorium dla zdrowych, którym wmawia choroby, aż w końcu zamieniają się w hipochondryków.

Chyba jak nie spróbujesz, to nie będzie wiedziała, czy to dla Ciebie. Musisz odżałować parę godzin. Nieraz nie da się inaczej. Język jest spoko, to przynajmniej trzyma. Ale moim zdaniem nie jest warta uporu, żeby tak za wszelką cenę, na przekór wszystkiemu. Aż tak to się nie broni. Moim zdaniem. 

Ciężko doradzić, ciężko odradzić. Zależy, co lubisz i od nastroju w danej chwili. Bo ta "góra" to taka wiesz, intelektualna książka o życiu lecącym przez palce.

Ja bardzo chciałem i miałem motywację, a jak zacząłem, to powietrze zaczęło ze mnie schodzić. Takie bla, bla, bla, pitu, pitu.... i w końcu - PAC! Dużo filozofowania, zero konkretów, lanie wody. Zamknąłem książkę,...

Widzę, że opinie na temat książki są podzielone. Ja już mam tak, że jak zacznę coś czytać to brnę w to do samego końca, nawet jeśli się meczę okrutnie. Cóż, trzeba po prostu spróbować i zobaczyć. Ale dziękuję za wyrażenie swojego zdania w tej kwestii.

Widzę, że opinie na temat książki są podzielone. Ja już mam tak, że jak zacznę coś czytać to brnę w to do samego końca, nawet jeśli się meczę okrutnie. Cóż, trzeba po prostu spróbować i zobaczyć. Ale dziękuję za wyrażenie swojego zdania w tej kwestii.

Zawsze zostaje pociecha, że "Góra" i tak stanowi stosunkowo lekką pozycję wśród "dużych" dzieł Manna. Cięższą oczywiscie od "Buddenbrooków", ale ledwo rozgrzewkę przed "Józefem" i "Faustusem" (skądinąd moim literackim no.1).

Zawsze zostaje pociecha, że "Góra" i tak stanowi stosunkowo lekką pozycję wśród "dużych" dzieł Manna. Cięższą oczywiscie od "Buddenbrooków", ale ledwo rozgrzewkę przed "Józefem" i "Faustusem" (skądinąd moim literackim no.1).

@Telemasz ja czytałam Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny[bookLink]289666|Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny[/bookLink] dawno temu i już nie bardzo pamietam treść. Wiem tylko, że byłam zachwycona i to jako nastolatka. Nawet planuje znowu przeczytać i będzie to pierwsza książka po która sięgnę drugi raz. Czy Czarodziejska góra[bookLink]49699|Czarodziejska góra[/bookLink] jest równie dobra, czy jednak zupełnie inna?

@Telemasz ja czytałam Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny[bookLink]289666|Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny[/bookLink] dawno temu i już nie bardzo pamietam treść. Wiem tylko, że byłam zachwycona i to jako nastolatka. Nawet planuje znowu przeczytać i będzie to pierwsza książka po która sięgnę drugi raz. Czy Czarodziejska góra[bookLink]49699|Czarodziejska...

Warto sobie wyrobić własne zdanie, bo ile ludzi, tyle opinii :)

Warto sobie wyrobić własne zdanie, bo ile ludzi, tyle opinii :)

"Czarodziejska góra" zrobiła na mnie wielkie wrażenie, więc każde zainteresowanie tą książką bardzo  mnie cieszy. 

"Czarodziejska góra" zrobiła na mnie wielkie wrażenie, więc każde zainteresowanie tą książką bardzo  mnie cieszy.