Zachęcam do przeczytania książki, jest znakomita! Język, opisy postaci, romans między żoną komendanta i oficerem SS, zachowania komendanta z dużą głębią wnikające w jego psychopatyczny charakter i sadystyczną osobowość. Naprawdę warto. Cieszę się, że najpierw przeczytałam książkę jednego z najlepszych brytyjskich pisarzy przełomu XX i XXI wieku, wnikliwego obserwatora systemów faszystowskich i nazistowskich, a dopiero potem dowiedziałam się , że jest już zrealizowany film. Film obejrzałam 2 tyg temu i uważam za wybitne arcydzieło sztuki filmowej, ale absolutnie nie trzeba go porównywać z książką. Sa to, oddzielne i niezależne, dwa byty . Literacki  i filmowy. Prosze więc nie skreślać ani książki , ani filmu, chociazby ze względu na aktualność tematu  w tych mocno niepewnych czasach.

Zachęcam do przeczytania książki, jest znakomita! Język, opisy postaci, romans między żoną komendanta i oficerem SS, zachowania komendanta z dużą głębią wnikające w jego psychopatyczny charakter i sadystyczną osobowość. Naprawdę warto. Cieszę się, że najpierw przeczytałam książkę jednego z najlepszych brytyjskich pisarzy przełomu XX i XXI wieku, wnikliwego obserwatora...

Potwierdzam to, co napisała @grared. Warto przeczytać książkę i obejrzeć film (najlepiej w takiej kolejności). Bo owszem, większość mających za sobą lekturę i seans pewnie się zgodzi, że film lepszy, ale tylko dlatego, że film to dzieło wybitne, a powieść jest "zaledwie" bardzo dobra.

Potwierdzam to, co napisała @grared. Warto przeczytać książkę i obejrzeć film (najlepiej w takiej kolejności). Bo owszem, większość mających za sobą lekturę i seans pewnie się zgodzi, że film lepszy, ale tylko dlatego, że film to dzieło wybitne, a powieść jest "zaledwie" bardzo dobra.

opisane tak sugestywnie że prawie skusiłem się na obejrzenie

opisane tak sugestywnie że prawie skusiłem się na obejrzenie

@Allmighty Eternally Warto, polecam

@Allmighty Eternally Warto, polecam

Dlaczego tak sądzisz? Że nie udźwignął?

Dlaczego tak sądzisz? Że nie udźwignął?

Po namyśle to szczerze nie wiem, czy sformułowanie "nie udźwignął" oddaje tu istotę rzeczy. Może rzeczywiście Amis napisał swoją książkę dokładnie tak, jak sam chciał, a mój niedosyt polega na tym, że nie znalazłem w powieści tego, czego to ja najbardziej w niej poszukiwałem. Ogólnie chodzi mi o to, cała idea "Strefy interesów" koncentruje się na skontrastowaniu ze sobą dwóch przeciwstawnych i wzajemnie wykluczających się racji. To znaczy barbarzyństwa i miłości. Wątek barbarzyństwa został w powieści ukazany perfekcyjnie i po mistrzowsku, opisując komendanta obozu koncentracyjnego jako właściciela "przedsiębiorstwa nastawionego na zysk", gdzie "towarem" i "surowcem" do "produkcji" tego "zysku", zamiast złota, węgla, gazu ziemnego czy ropy naftowej, staje się ludzkie ciało i ludzkie życie. Tymczasem miłość sama w sobie jest uczuciem pięknym, które co do zasady uszlachetnia osoby, które w tym uczuciu trwają. Wywołuje w zakochanych ludziach pokłady liryzmu, wrażliwości, ale i odwagi, żeby przeciwstawić się istniejącemu na świecie złu. Jednym słowem miłość to kontrapunkt dla mrocznej cząstki ludzkiej natury, która drzemie ukryta w każdym z nas, a którą tak wielka trauma, jak okrutna i bestialska wojna, łatwo wywleka na wierzch. No i teraz najważniejsze pytanie: Czy Golo Thomsena i Hannah Doll rzeczywiście połączyła głęboka i prawdziwa miłość, czy tylko erotyczne pożądanie, które widzi w obiekcie tego pożądania jedynie przedmiot zaspokojenia własnych żądz? Wydaje mi się, że jednak to drugie.

Po namyśle to szczerze nie wiem, czy sformułowanie "nie udźwignął" oddaje tu istotę rzeczy. Może rzeczywiście Amis napisał swoją książkę dokładnie tak, jak sam chciał, a mój niedosyt polega na tym, że nie znalazłem w powieści tego, czego to ja najbardziej w niej poszukiwałem. Ogólnie chodzi mi o to, cała idea "Strefy interesów" koncentruje się na skontrastowaniu ze sobą...

Nie zauważyłam u Hannah żadnego pożądania.

Nie zauważyłam u Hannah żadnego pożądania.

Właśnie na tym polega cały paradoks tej sytuacji. Kim jest Hannah Doll dla Golo Thomsena? "Nazistowską Beatrycze", która "wprawia w ruch słońce i gwiazdy"? Czy tylko obiektem erotycznej fascynacji i pożądania, gdzie liczą się tylko własne żądze i popędy oraz bezwzględna chęć ich zaspokojenia za wszelką cenę? Jeśli tym pierwszym, to Thomsen jest jeszcze zdolny do miłości, a co za tym idzie, dowodzi to tego, że jego wnętrze - już tylko poprzez chęć obdarzenia innej osoby miłością - nie uległa jeszcze całkowitej dewastacji i zdeprawowaniu przez zbrodniczą i ludobójczą ideologię nazistów. Jeśli jednak jest tylko tym drugim, to cały ten "miłosny" wątek obrasta w jakąś trywialność i pospolitość, która z daleka trąci kiczem i banałem. Wtedy będzie się posługiwać wyświechtanym i w mojej ocenie nieprawdziwym stereotypem, portretującym wszystkich nazistów jako osoby całkowicie wyprane z człowieczeństwa i tzw. "wyższych uczuć". A przez to jaskrawie kontrastuje z bardzo dobrze ukazanym wątkiem realnego funkcjonowania obozów koncentracyjnych jako rzeczywistych "fabryk śmierci", mordujących ludzi na skalę przemysłową, gdzie komendant takiego obozu to "nazistowski Elon Musk albo Bill Gates", który swój "sukces" mierzy nie milionami zarobionych pieniędzy, a milionami uśmierconych przez siebie ofiar. 

Właśnie na tym polega cały paradoks tej sytuacji. Kim jest Hannah Doll dla Golo Thomsena? "Nazistowską Beatrycze", która "wprawia w ruch słońce i gwiazdy"? Czy tylko obiektem erotycznej fascynacji i pożądania, gdzie liczą się tylko własne żądze i popędy oraz bezwzględna chęć ich zaspokojenia za wszelką cenę? Jeśli tym pierwszym, to Thomsen jest jeszcze zdolny do miłości, a...

A może do czego zdolny jest człowiek, który jest zakochany, "kocha" i kocha? Thomsen do czegoś w rodzaju sabotażu i jakby większej zdolności do uczuć, Doll do knowań, znęcania się i zabójstwa, Szmul do samobójstwa (odmowy wykonania rozkazu Dolla)?
 

A może do czego zdolny jest człowiek, który jest zakochany, "kocha" i kocha? Thomsen do czegoś w rodzaju sabotażu i jakby większej zdolności do uczuć, Doll do knowań, znęcania się i zabójstwa, Szmul do samobójstwa (odmowy wykonania rozkazu Dolla)?
 

[Uwaga, spoilery!]

Dla mnie ten wątek miłości nie był aż tak ważny - to uczucie między Thomsenem a Sarah nie było wcale tak czyste. Mogło się wydawać ostoją normalności w nienormalnych warunkach, ale w normalnych warunkach było jedynie przypomnieniem o obozowych wynaturzeniach, o czym mówiła potem zresztą Sarah. No i sam Thomsen również mógł się wydawać normalny jedynie w zestawieniu z Dollem - to wciąż był przecież nazista. Swoją drogą Amis świetnie te kontrasty przedstawił, bez fałszywej nuty - i nie dał ani na chwilę zapomnieć, że tematem jest nazistowskie okrucieństwo, a nie miłość ("niejasno, niezrozumiale zastanawiałem się, czy opowieść o narodowym socjalizmie można by snuć w jakimkolwiek innym języku"; "Czy straciłaś włosy i połowę wagi? Czy śmiejesz się na pogrzebach, bo wszystko to zbędne ceregiele i zresztą grzebany jest tylko jeden człowiek? Czy twoje życie zależało od stanu twoich butów? Czy zamordowano ci rodziców? Twoje córki? Boisz się mundurów, tłumów, nagich płomieni i zapachu wilgotnych odpadków? Boisz się zasnąć? Ciągle cię boli, boli i boli? Masz tatuaż na duszy?").

Będę się upierał, że kontrapunktem w powieści nie jest uczucie Thomsena i Sarah, ale postać Szmula - przekonują mnie jego postawa i przemyślenia mimo całej dwuznaczności.

[Uwaga, spoilery!]

Dla mnie ten wątek miłości nie był aż tak ważny - to uczucie między Thomsenem a Sarah nie było wcale tak czyste. Mogło się wydawać ostoją normalności w nienormalnych warunkach, ale w normalnych warunkach było jedynie przypomnieniem o obozowych wynaturzeniach, o czym mówiła potem zresztą Sarah. No i sam Thomsen również mógł się wydawać normalny jedynie w...