Czytam/słucham po trochu  Po piśmie[bookLink]4883598|Po piśmie[/bookLink] Jacka Dukaja i mam złą wiadomość. Te dzieci (w większości) nie będą czytać książek, a ich dzieci to w ogóle... Ogólnie Dukaj postuluje schyłek kultury pisma, nie kiedyś, w przyszłości, już się to dzieje.

Polecam, wiele ciekawych spostrzeżeń i tez, chociaż radzę zacząć od samego "Po pśmie", wcześniejsze przystawki były dla mnie niestrawne, może poza przemyśleniami na temat Conrada.

Czytam/słucham po trochu  Po piśmie[bookLink]4883598|Po piśmie[/bookLink] Jacka Dukaja i mam złą wiadomość. Te dzieci (w większości) nie będą czytać książek, a ich dzieci to w ogóle... Ogólnie Dukaj postuluje schyłek kultury pisma, nie kiedyś, w przyszłości, już się to dzieje.

Polecam, wiele ciekawych spostrzeżeń i tez, chociaż radzę zacząć od samego "Po pśmie",...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z perspektywy dzieci czytanie to zajęcie stateczne, spokojne. Wymaga siedzenia nad książką i skupienia się na literkach przez dłuższy czas. Dzieci są energiczne, szybko się nudzą, ciągle są w ruchu. Pewnie dlatego wolą się bawić zabawkami. Niestety teraz zmorą stały się smartfony i tiktoki (nie pochwalam, jak widzę przedszkolaka, który śmiga na hułałeju to mi cierpnie skóra, a nie jestem wcale aż tak stara), a one dostarczają dzieciom więcej bodźców niż książka :-(

Z perspektywy dzieci czytanie to zajęcie stateczne, spokojne. Wymaga siedzenia nad książką i skupienia się na literkach przez dłuższy czas. Dzieci są energiczne, szybko się nudzą, ciągle są w ruchu. Pewnie dlatego wolą się bawić zabawkami. Niestety teraz zmorą stały się smartfony i tiktoki (nie pochwalam, jak widzę przedszkolaka, który śmiga na hułałeju to mi cierpnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Heh. Ich strata

Heh. Ich strata

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czytanie na zasadzie "byle czytali" jest kompletnie nic nie wnoszące, no chyba że ruch w bibliotece i wynik finansowy wydawnictw. Jaka nauka płynie z takiego czytania? O jakim rozwoju intelektualnym możemy mówić? Szkoła ma kształtować umysły i rozwijać światopogląd, uczyć rozumieć literaturę, a przez nią Świat. Lektury mają te zadania spełniać. Oczywiście polityczność ustanawia swoje priorytety i próbuje zaczepiać jedyną słuszną prawomyślność. Co już na starcie nie daje wyboru młodemu odbiorcy, który nie ma jeszcze rozwiniętego krytycznego myślenia. Wybór literatury powinien rozwijać, powinien stawiać zadanie intelektualne, a nie czynić z nas zjadaczy liter, na takiej samej zasadzie jak "to co jesz, to tym srasz" I oczywiście, że czytanie jest dla każdego, mimo, że nie każdy rozumie to co czyta. Pytanie moje jest: o jakiej radości czytania mówimy - poznawczej, odkrywczej, takiej która jest błyskiem intelektu? Jak się wyraża ta "radość"?

Czytanie na zasadzie "byle czytali" jest kompletnie nic nie wnoszące, no chyba że ruch w bibliotece i wynik finansowy wydawnictw. Jaka nauka płynie z takiego czytania? O jakim rozwoju intelektualnym możemy mówić? Szkoła ma kształtować umysły i rozwijać światopogląd, uczyć rozumieć literaturę, a przez nią Świat. Lektury mają te zadania spełniać. Oczywiście polityczność...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ale co to właściwie zmienia, skoro tytuł takiego artykułu brzmi "Czy dzieci mają przyjemność z czytania?"?  

Ale co to właściwie zmienia, skoro tytuł takiego artykułu brzmi "Czy dzieci mają przyjemność z czytania?"?  

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dzieciaki nie będą czytały, jeśli kultura czytania i sposób jej zakorzeniania będą dalej tkwiły w XIX wieku. Mam parę przemyśleń w związku z tematem:

1. Szkoły i lektury, czyli jak skutecznie zniechęcić dziecko do czytania. Zmuszanie dzieciaków do czytania klasyki literatury nie ma sensu. Nie zliczę ile godzin spędziłam czytając rzeczy, które nic nie wniosły do mojego życia, a które musiałam wepchnąć sobie w głowę, bo mają status literatury światowej. W liceum był czas, że miałam dwie lektury tygodniowo (rozszerzenie z polskiego) -- wszystko czytałam, większość jedynie zniechęcała mnie do czytania staroci. I chociaż część lektur uważam za złoto, tak myślę, że są one (co do jednej) zabytkami przeszłości i nadają się na lekcje historii literatury, a nie na język polski.

2. Nie uczymy dzieci obracania się w popkulturze. Moim zdaniem rodzice i szkoła powinny pokazywać dzieciom, że książka, film i gra video to świetny sposób na spędzenie czasu. Nie chcę być starą narzekającą babą, ale odnoszę wrażenie, że youtube i tiktok przeważają nad jakimikolwiek dziełami kultury w życiu dzieci.

3. Spójrzmy na czytelnictwo wśród nastolatków -- pojawiło się zatrzęsienie nowych książek YA, które mają ogrom fanów i które głośno wołają "czytanie jest fajne!". Nawet jeśli książki te są mocno krytykowane pod względem jakości, to jednak zachęcają do czytania i wnoszą coś do życia ich czytelników. I to jest duży plus

4. Media społecznościowe jako narzędzie do promowania czytelnictwa. Tiktok, Youtube, Facebook i Instagram to nie samo zło -- wielu użytkowników (w tym ja) promuje na nich czytelnictwo. I chwała wszystkim twórcom za to. Czytanie w mediach społecznościowych zazwyczaj przedstawiane jest w opozycji do promowanego przez szkoły elitaryzmu czytelniczego. Warto tymi drogami dojść do młodego czytelnika.

Dzieci da się zachęcić do czytania. Sama kiedyś nienawidziłam czytać. Moja mama próbowała wszelkich sposobów, żebym czytała chociaż stronę dziennie. Nic nie podziałało. Tymczasem mój ojciec zaczął czytać mi "Tytusa, Romka i A'tomka". Ktoś pomyśli "durny komiks", ale to właśnie ten komiks był kulą, która rozpoczęła czytelniczą lawinę. Pokazujmy książki jako coś fajnego, zabawnego, ciekawego i absorbującego, a dzieci natychmiast to kupią. Promowanie czytelnictwa może odbywać się na różne sposoby -- poprzez komiksy, filmy i gry. Teraz szał robi książka Rafała Kosika osadzona w uniwersum Cyberpunka 2077. Nie słuchajmy ludzi, którzy mówią, że czytanie nie jest dla idiotów. Czytanie jest dla każdego, zwłaszcza, że wszyscy czasami jesteśmy idiotami 
   

Dzieciaki nie będą czytały, jeśli kultura czytania i sposób jej zakorzeniania będą dalej tkwiły w XIX wieku. Mam parę przemyśleń w związku z tematem:

1. Szkoły i lektury, czyli jak skutecznie zniechęcić dziecko do czytania. Zmuszanie dzieciaków do czytania klasyki literatury nie ma sensu. Nie zliczę ile godzin spędziłam czytając rzeczy, które nic nie wniosły do mojego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Eh... ciężko było przełknąć mi tą pigułę. Ja, odnajdująca radość w czytaniu mam dwoje dzieci, co czytać nie lubią. Były wyprawy do biblioteki (wybierajcie, na co macie ochotę), czytanie wieczorami bajek i bajeczek, wyprawy do księgarni i... nic. Nie zaskoczyło. 

Eh... ciężko było przełknąć mi tą pigułę. Ja, odnajdująca radość w czytaniu mam dwoje dzieci, co czytać nie lubią. Były wyprawy do biblioteki (wybierajcie, na co macie ochotę), czytanie wieczorami bajek i bajeczek, wyprawy do księgarni i... nic. Nie zaskoczyło. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak dzieci mają lubić czytać, jeśli w szkole katuje się je lekturami już archaicznymi? Gdzie nie rozumieją słownictwa, mentalności postaci, realiów? Jakie dziecko w tych czasach wie, co to przykładowo kit w oknach, jak na oczy nie widziały drewnianych okien, ani pewnie nie wiedzą, że takie w ogóle istniały? To ja się wcale nie dziwię, że potem dziecko nie chce nawet patrzeć na książkę, skoro musiało męczyć się z lekturą, której treść musieli mu tłumaczyć rodzice. A jest tyle współczesnych wartościowych książek, które dzieci czytałyby z przyjemnością i które rozbudziły by chęć czytania. Ale nie, lepiej do usranej śmierci katować "Chłopców z Placu Broni", Robinsona Crusoe" albo inną "Katarynkę".
 

Jak dzieci mają lubić czytać, jeśli w szkole katuje się je lekturami już archaicznymi? Gdzie nie rozumieją słownictwa, mentalności postaci, realiów? Jakie dziecko w tych czasach wie, co to przykładowo kit w oknach, jak na oczy nie widziały drewnianych okien, ani pewnie nie wiedzą, że takie w ogóle istniały? To ja się wcale nie dziwię, że potem dziecko nie chce nawet patrzeć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chyba słuszna jest koncepcja, że czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.

Trudno, żeby dziecko samo z siebie polubiło czytanie, skoro nikt nie będzie próbował mu tego ułatwić poprzez pokazanie, że to naprawdę ciekawa rzecz - taka książka. Że różne są historie.
Nie twierdzę, że to niemożliwe, takie samoistne polubienie, bo pewnie wyjątki się zdarzają, ale myślę że większość dzieci jednak wymagałaby trochę opieki w tym temacie.

Sam za lekturami w szkole nie przepadałem, bo naprawdę potrafiły obrzydzić czytanie. A jednak czytać bardzo lubię i czytałem nawet wtedy, tylko... inne książki. A te co musiałem, nie przeczę - to była walka.

Prawda też jest taka, że jeśli ktoś chciałby widzieć w szkole instytucję, która miałaby zaszczepić miłość do czytania to jest trochę w błędzie, bo ilu jest ludzi - tyle gustów. A program nauczania jeden. Jakie książki dać na listę lektur, żeby jednocześnie wszystkim się podobały i niosły ten przekaz, o jaki chodzi w nauczaniu? Gdzieś na świecie udało się to zrobić?

Rodzice, chociaż te pół godziny wieczorem, razem z dziećmi, nad książką to świetny pomysł.

Chyba słuszna jest koncepcja, że czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.

Trudno, żeby dziecko samo z siebie polubiło czytanie, skoro nikt nie będzie próbował mu tego ułatwić poprzez pokazanie, że to naprawdę ciekawa rzecz - taka książka. Że różne są historie.
Nie twierdzę, że to niemożliwe, takie samoistne polubienie, bo pewnie wyjątki się zdarzają, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z lektur szkolnych w podstawówce: Janko umarł, Anielka umarła, mama Anielki umarła (największy koszmar dziecka), Karusek zdechł, Nemeczek umarł, Danusia umarła, "Rudy" umarł, "Alek" umarł, "Zośka" umarł, Ania była sierotą, a jej przybrany ojciec umarł, Antek poszedł na żebry, a jego siostrę upiekli żywcem w piecu, pies, który jeździł koleją zdechł, Alicja zwariowała. W LO było/jest jeszcze gorzej. Dziś jest trochę lepiej, ale kiedyś wcale się nie dziwię, że dzieci nie chciały tego czytać. Jedyne lektury szkolne w podstawówce jakie przeczytałam z przyjemnością to była Ania z ZW i Krzyżacy. Moim zdaniem na lekcjach języka polskiego powinno się uczyć tylko gramatyki (przyda się do nauki języków obcych) oraz ortografii (ludzie robią straszliwe błędy) i nie męczyć dzieci lekturami. Sama po sobie widzę, że jak zdobyłam doświadczenie życiowe to postrzegam lektury szkolne inaczej niż jak byłam dzieckiem. I jak kiedyś musiałam się uczyć na pamięć o czym jest książka, tak teraz umiałabym omówić książkę z głowy, a co gorsza niekoniecznie tak, jak powinnam wg szkolnych wymagań.

Z lektur szkolnych w podstawówce: Janko umarł, Anielka umarła, mama Anielki umarła (największy koszmar dziecka), Karusek zdechł, Nemeczek umarł, Danusia umarła, "Rudy" umarł, "Alek" umarł, "Zośka" umarł, Ania była sierotą, a jej przybrany ojciec umarł, Antek poszedł na żebry, a jego siostrę upiekli żywcem w piecu, pies, który jeździł koleją zdechł, Alicja zwariowała. W LO...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej