Jolu!
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby proste
- nikt nie pokazałby mi moich wad.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby uboższe
- uboższe o nasze szalone wypady.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby inne
- nie wiedziałabym, że można kochać nienarodzone dziecko.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby ciche
- nie byłoby w nim Twojego śmiechu.
Gdybym Cię nie spotkała, nie byłoby naszej przyjaźni
-niezmiennej, a jednak dojrzewającej z nami, od 20 lat.
Gdybym Cię nie spotkała..., ale spotkałam Cię i jesteś.
Dziękuję Ci.
Twoja Anka

Jolu!
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby proste
- nikt nie pokazałby mi moich wad.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby uboższe
- uboższe o nasze szalone wypady.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby inne
- nie wiedziałabym, że można kochać nienarodzone dziecko.
Gdybym Cię nie spotkała, życie byłoby ciche
- nie byłoby w nim Twojego śmiechu.
Gdybym Cię nie spotkała, nie...

Droga Florence

dziękuję

Ty wiesz za co, słowa są zbędne. W tym jednym zawarte jest wszystko.

Twoja Anna.

Droga Florence

dziękuję

Ty wiesz za co, słowa są zbędne. W tym jednym zawarte jest wszystko.

Twoja Anna.

Kochana.

Twoja przyjaźń jest najwspanialszym prezentem, jaki kiedykolwiek mogłaś mi sprawić. Dziękuję Ci przede wszystkim za wspólnie spędzony czas i za wszystkie „złote rady”, jakich mi udzieliłaś. Twoje uwagi przy zakupach-nieocenione, Twoje wyczyny kulinarne-zwariowane, Twoja miłość do masła orzechowego-jakże niezrozumiana i wreszcie Twój uśmiech-zakłopotany, niedowierzający, z lekkością pojawiający się na Twej twarzy każdego poranka, gdy Cię widzę.

To wszystko przypomina mi się, gdy myślę o wspólnie spędzonych latach, tak wielu latach. Jak przetrwałyśmy, szczerze mówiąc nie wiem. Pomimo tego, iż nasze kłótnie mogłyby być inspiracją dla niejednego artysty, zawsze szybko się godzimy. Gdy jesteśmy razem wystarczy trywialna uwaga, a my już tarzamy się po podłodze w ataku czkawek lub chichotu bliskiego histerii.

Dziękuję za te wszystkie spędzone chwile, za wspomnienia, których nie zapomnę (chociażbym nie wiem jak bardzo się starała). Dziękuję Ci za to, że jesteś. Po prostu. Nie trzeba dodawać nic więcej.

Kochana.

Twoja przyjaźń jest najwspanialszym prezentem, jaki kiedykolwiek mogłaś mi sprawić. Dziękuję Ci przede wszystkim za wspólnie spędzony czas i za wszystkie „złote rady”, jakich mi udzieliłaś. Twoje uwagi przy zakupach-nieocenione, Twoje wyczyny kulinarne-zwariowane, Twoja miłość do masła orzechowego-jakże niezrozumiana i wreszcie Twój uśmiech-zakłopotany,...

Oluś,
moja najukochańsza przyjaciółko (siostro). Znamy się od dzieciństwa. Cały czas wspominasz jak widywałaś podczas spacerów, gdy byłaś mała.Wspólne przedszkole znałyśmy się tylko z widzenia. Mijałyśmy się ciągle, ale los cały czas nas ze sobą stykał. Prawdziwymi bratnimi duszami stałyśmy się w gimnazjum. Tak późno porównując do czasu od którego się znałyśmy. W przeciągu dwóch lat stałyśmy się dla siebie wszystkim. Nasza piekielna kłótnia, która rozdzieliła nas na rok. Był on trudny dla mnie jak i dla Ciebie. Jednakże w bardzo trudnym czasie los nas znowu ze sobą połączył. Ten konflikt wbrew pozorom scementował naszą przyjaźń. Nauczył nas, że możemy mieć różne zadania i to nie jest złe tylko prawdziwie budujące. Zaczęłyśmy chodzić do różnych szkół, jednakże nawet to nas od siebie nie potrafiło odciąć. Przyjaźnie znajomych się rozpadały z tego powodu, a nasz trwa. Podejrzewam, że będzie ona trwać zawsze oczywiście, jeśli będziemy się o nią troszczyć. Dziękuje Ci za to, że jesteś przy mnie w każdej sytuacji dobrej czy złej. Powiesz zawsze prawdę i tylko ty potrafisz sprawić, że dzień, który jest najgorszym w życiu zmienia się w najlepszy. Ty moja wróżko, pamiętaj Kocham Cię i nigdy Cię nie zostawię.

Oluś,
moja najukochańsza przyjaciółko (siostro). Znamy się od dzieciństwa. Cały czas wspominasz jak widywałaś podczas spacerów, gdy byłaś mała.Wspólne przedszkole znałyśmy się tylko z widzenia. Mijałyśmy się ciągle, ale los cały czas nas ze sobą stykał. Prawdziwymi bratnimi duszami stałyśmy się w gimnazjum. Tak późno porównując do czasu od którego się znałyśmy. W przeciągu...

"Idąc jesienną aleją szukam Ciebie, mój przyjacielu
Chcę być tylko z Tobą, przez kilka małych chwil,
Pomóż mi przywołać dawne lata, ożywić śpiących ludzi..."
(TSA - 51)

"Gdyby nie Ty, nie wiem jak teraz bym żył,
gdzie chodził, z kim spał,
Może bym był, może nie..."
(Oddział Zamknięty - Gdyby nie ty)
Pamiętasz tę piosenkę? A tamtą? A nasz ulubiony film czy żart? A długie, ciepłe, wakacyjne wieczory i noce? Spacerowałyśmy po kilka godzin, włóczyłyśmy się bez celu po łąkach i polnych drogach, rozmawiając i śmiejąc. Uwielbiam Twój śmiech. Pamiętasz jak cudownie było leżeć na trawie, gdzieś daleko od domu i rozmawiać o wymarzonej przyszłości? O na pozór idealnych chłopakach, którzy wówczas zawrócili nam w głowie, studiach i przeprowadzce do innego miasta? Pamiętasz nasz pierwszy kieliszek wódki, pierwszego papierosa, kiedy byłyśmy w tym najbardziej buntowniczym okresie swojego życia? Tamte promienia słońca, które padały nas naszą twarz, były takie ciepłe i cudowne...
To były najpiękniejsze chwile mojego życia. Wszystko inne zdawało się nieznaczące, liczyła się tylko trwająca chwila.
Teraz, gdy tak siedzę i wspominam te kilka wspólnych lat, nasuwa mio się na myśl tylko jeden wniosek - to zdumiewające jak ten czas szybko leci. Niedawno jeszcze byłyśmy w gimnazjum, a teraz obie praktycznie kończymy liceum, zastanawiamy się nad wyborem studiów i dalszej drogi.
Wiele się zmieniło, jeszcze więcej się zapewne zmieni i życie wielokrotnie nas zaskoczy - w końcu dorosłość to tak wiele niespodzianek i czas trudnych wyborów...
Nie będę pisać, że Cię kocham, tęsknie, dziękuje, blablablabla. Takich rzeczy nie trzeba mówić głośno, one są w nas. Mam jedynie nadzieję, że nigdy nie zgubimy się w tym zamęcie codzienności i dążeniu za idealną rodziną czy karierą. Że zawsze będziemy umiały odnaleźć siebie w tłumie ludzi, znaleźć chwilę na rozmowę (choćby i tą telefoniczną) w napiętym harmonogramie dnia, że pomimo upływu czasu nadal w naszym sercu pozostanie zapach tamtych lat...
XYZ

"Idąc jesienną aleją szukam Ciebie, mój przyjacielu
Chcę być tylko z Tobą, przez kilka małych chwil,
Pomóż mi przywołać dawne lata, ożywić śpiących ludzi..."
(TSA - 51)

"Gdyby nie Ty, nie wiem jak teraz bym żył,
gdzie chodził, z kim spał,
Może bym był, może nie..."
(Oddział Zamknięty - Gdyby nie ty)
Pamiętasz tę piosenkę? A tamtą? A nasz ulubiony film czy żart? A długie,...

Kochana Natalko!

Na samym wstępie nie będę Cię serdecznie pozdrawiać, jak pewnie wypadałoby zrobić na wstępie każdego listu. Piszę do Ciebie list zupełnie przypadkowo. Na „lubimyczytac.pl” mówią jasno – ma być list, więc piszę list! Zasad konkursu nie można łamać.
A chyba milej zrobi Ci się, gdy zamiast urodzinowego smsa, czy życzeń na facebooku, dostaniesz ode mnie publiczny urodzinowy list.
Dziękuję Ci, że jesteś moją przyjaciółką. I że ja mogę być Twoją.
Dziękuję Ci, że jesteś dobra dla mnie. Że masz najlepsze serce na świecie. Że ze szczerego serca chcesz mi pomagać.
Dziękuję Ci, że jesteś wyrozumiała. Że wiesz, że moje chwile milczenia są spowodowane tym, że pewnie mam coś na głowie, lub po prostu jestem zbyt leniwa, żeby siąść i napisać coś do Ciebie. Wiesz przecież, że zawsze o Tobie pamiętam i zawsze Cię uwielbiam. I wstyd mi i stale obiecuję poprawę.
Dziękuję Ci, że jesteś mądra. Że mogę porozmawiać z Tobą o literaturze, bo przecież obie bardzo lubimy czytać.
Dziękuję Ci, że jesteś blisko mnie, mimo, że dzieli nas całe mnóstwo kilometrów.
I życzę Ci, kochana, żebyś była najszczęśliwsza na świecie. Zdrowa i zadowolona z życia.
Pieprzyć te nagrody, pieprzyć tę książkę, którą można wygrać pisząc list do przyjaciółki. W życiu przeczytam jeszcze setki książek. A moja przyjaciółka niech poczuje się wyjątkowa tego dnia!
Natalko moja, myślę o Tobie często i brakuje mi Ciebie.
I na samym końcu mojego listu w końcu serdecznie Cię pozdrawiam, ściskam i całuję.

Malwina

Kochana Natalko!

Na samym wstępie nie będę Cię serdecznie pozdrawiać, jak pewnie wypadałoby zrobić na wstępie każdego listu. Piszę do Ciebie list zupełnie przypadkowo. Na „lubimyczytac.pl” mówią jasno – ma być list, więc piszę list! Zasad konkursu nie można łamać.
A chyba milej zrobi Ci się, gdy zamiast urodzinowego smsa, czy życzeń na facebooku, dostaniesz ode mnie...

Aniu!
Różnie to między nami bywało przez te 15 lat co?
Ciche dni przeplatane godzinami rozmów o wszystkim i o niczym. Kłótnie przeplatane wspieraniem się w ciężkich chwilach.
Nasze złamane serca oraz nasze zwycięstwa. Nasze łzy i uśmiechy. Kilometry spokojnych spacerów oraz szalone imprezy (ahh te nasze imprezy!). Wspólne wino i wspólny papieros. Wspólne ściąganie na egzaminach oraz wspólna nauka. O niektórych rzeczach nawet nie będę pisać, bo nie musimy mówić o nich głośno, by nam obu naraz zrobiło się głupio ;)
No i nasza pogoń za szczęściem.. A wiedz, że nie musiałyśmy wcale za nim gonić!
Ciągle nam czegoś brakowało. A to faceta u boku, a to kasy, a to spokoju w domu rodzinnym. Ale tak naprawdę szczęście było obok nas, bo byłyśmy szczęśliwe przy sobie!:)
Za to wszystko Ci dziękuję i pragnę jeszcze nie raz przeżyć z Tobą te wspaniałe chwile.
To nie tylko podziękowanie, ale również i zaproszenie, by znów rozkoszować się wspólnym towarzystwem. Gdzieś ostatnio sobie umknęłyśmy.
Zostawmy raz na jakiś czas
nasze ułożone już życia, wsiądźmy w auto i pojedźmy w tylko nam dobrze znane miejsca.

A faceci?
Teraz to nich oni poczekają na nas :)

Twoja Najukochańsza Martunia

Aniu!
Różnie to między nami bywało przez te 15 lat co?
Ciche dni przeplatane godzinami rozmów o wszystkim i o niczym. Kłótnie przeplatane wspieraniem się w ciężkich chwilach.
Nasze złamane serca oraz nasze zwycięstwa. Nasze łzy i uśmiechy. Kilometry spokojnych spacerów oraz szalone imprezy (ahh te nasze imprezy!). Wspólne wino i wspólny papieros. Wspólne ściąganie na...

Hej Mała.
Doskonale wiesz, że nie potrafię pisać listów i czytając to pewnie nie raz będziesz się śmiała z mojej składni i błędów, ale pisanie nigdy nie było moją mocną stroną. Twoją wręcz przeciwnie.
Nie wiem od czego zacząć. Chciałabym ci podziękować, że wytrzymywałaś ze mną przez tyle lat, co było nie lada wyzwaniem. Wiem, że nie mam łatwego charakteru, dlatego tym bardziej chcę ci podziękować za to, że jesteś.
Pamiętasz jak poznałyśmy się w przedszkolu ? Nie było to miłe. Nie jesteśmy z tych, które od pierwszego momentu się polubiły, oj nie. Nienawidziłyśmy się, aż do czwartej klasy, ale potem to się zmieniło. Pamiętasz jak. Od tamtej pory zdarzały nam się różne kłótnie - drobne i poważniejsze, ale zawsze udawało nam się pogodzić. Wiem, że to często była moja wina. Wiem, że wiele razy nie miałam racji. Ale musisz też wiedzieć, że gdy nie odzywałyśmy się do siebie, to było mi smutno. Głupio się czułam. Miałam wyrzuty sumienia...
Każda nasza wspólnie spędzona chwila była niesamowita. Ty jesteś niesamowita, więc nie ważne co robiłyśmy, było genialnie.
Traktuję cię jak siostrę. Kocham cię jak siostrę. Zawsze możesz na mnie liczyć. Pamiętaj o tym.
Dziękuję za to, że potrafisz mnie wysłuchać, że znosisz moje wyskoki i że zawsze wybaczasz. Dziękuję, że jesteś obok gdy najbardziej cię potrzebuję, że mi ufasz i chociaż nie zasługuję dajesz kolejną szansę.
Chciałabym napisać tu jeszcze tyle rzeczy, ale zwyczajnie nie potrafię wyrazić tego co czuję. Ty pewnie potrafiłabyś zapisać o tym 10 stron, a ja nie potrafię nawet jednej...
Jesteśmy tak różne. Czasem zastanawiam się jak to się stało, że tak dobrze się dogadujemy mając tak różne charaktery. Ale cieszę się, że tak jest. Jesteś moją najlepszą przyjaciółką. Najlepszą przyjaciółką jaką miałam.
Kocham Cię wariatko.

Paula

Hej Mała.
Doskonale wiesz, że nie potrafię pisać listów i czytając to pewnie nie raz będziesz się śmiała z mojej składni i błędów, ale pisanie nigdy nie było moją mocną stroną. Twoją wręcz przeciwnie.
Nie wiem od czego zacząć. Chciałabym ci podziękować, że wytrzymywałaś ze mną przez tyle lat, co było nie lada wyzwaniem. Wiem, że nie mam łatwego charakteru, dlatego tym...

Kochana Kiniuś!
Czy Ty masz pojęcie jak mi Ciebie brakuje? Tak, ja wiem, że przygotowujesz się do matury, masz mnóstwo nauki, chłopaka,dzieli nas kilkanaście kilometrów i w ogóle... ale ja bardzo tęsknię.
Brakuje mi tych codziennych pogaduchów na przerwach i lekcjach. Pamiętasz te nasze ploteczki? ;P Aaaaaa pamiętasz moją pierwszą miłość? To Ty mi właśnie wtedy radziłaś jak postępować i pocieszałaś, gdyż nie bardzo wyszło. Mimo tego, że widujemy się teraz o wiele rzadziej, to dziękuję Ci, że jesteś zawsze gdy Cię potrzebuję... chodźby mailowo, przez telefon czy facebooka. Zawsze wiedziałaś jak mnie pocieszyć i doradzić. Tobie mogę powierzyć każdy sekret i największa tajemnicą.
Strasznie mi przykro, że nadmiar nauki, różne zainteresowania i zwyczajny brak czasu oddalił nas lekko od siebie. Czas to nadrobić, zanim studia w dwóch całkiem różnych kierunkach, w miastach położonych, no nie blisko siebie zabiorą nam to co kiedyś tak uwielbiałyśmy... czas spędzany razem!
Dziękuję Ci, dziękuję losowi, dziękuję za to, że pojawiłaś się w tym samym gimnazjum, że się spotkałyśmy, zaprzyjaźniliśmy. Za to, że nasza przyjaźń mimo zwykłych trudności trwa i wierzę, że przetrwa na zawsze. Pamiętaj, że miałam być matką chrzestną twojego pierwszego dziecka ;). Co tu dużo pisać... Po prostu dziękuję, że jesteś! :*
Kocham.
Twoja przyjaciółka po wieki.
Angel

Kochana Kiniuś!
Czy Ty masz pojęcie jak mi Ciebie brakuje? Tak, ja wiem, że przygotowujesz się do matury, masz mnóstwo nauki, chłopaka,dzieli nas kilkanaście kilometrów i w ogóle... ale ja bardzo tęsknię.
Brakuje mi tych codziennych pogaduchów na przerwach i lekcjach. Pamiętasz te nasze ploteczki? ;P Aaaaaa pamiętasz moją pierwszą miłość? To Ty mi właśnie wtedy radziłaś...

Moja droga…

To zaledwie kilka lat spędzonych razem, lecz wystarcza byśmy były nie rozłączne. Jesteśmy niczym siostry z innych ojców i matek. Przyznam, że nigdy nie potrafiłam mówić za wiele o tym co nas łączy. Pewnie nigdy nie zastanawiałaś się nad tym jaką wielką pomocą dla mnie jesteś. Czy deszcz czy słońce, czy smutek czy radość Ty zawsze obok mnie jesteś. Mimo kłótni, mimo wzlotów i upadków Ty nie odchodzisz! Zostajesz do samego końca, nawet ze łzami w oczach i z bólem który Ci często zadaje. Przepraszam, ale i też dziękuję! Zapewne nie często słyszysz te słowa z moich ust. Ale to nie oznacza iż nie mam za co Cię przepraszać i za co dziękować. Ty jesteś a ja mogę liczyć na otuchę z Twojej strony, na promienny uśmiech który często mi posyłasz, na szczere oczy którymi zerkasz kiedy chcesz coś ważnego powiedzieć. Nikt nie potrafi zachować się tak jak Ty. Nie oszukujmy się, bo kto dał by radę patrzeć poważnie, na zdesperowaną nastolatkę pośrodku sceny z pustką w głowie próbującą improwizować iż zapomniała swojego tekstu podczas przedstawienia. Potrafiłaś jakby nigdy nic do mnie dołączyć, nie zwracając uwagi na zdziwienie widzów i pytające spojrzenia. Masz dar do rozśmieszania który udziela Ci się nawet w najbardziej poważnej sytuacji. Nie patrząc na nic, wybuchasz śmiechem nawet w kościele, unikając wzroku staruszek które karcą Cię spojrzeniem jakby chciały powiedzieć "Młoda damo cóż to za niedojrzałe wychowanie". Nie bałaś się stawić czoła wyzwaniu, które kończyło się otarciami na kolanach czy też skręconą kostką. Mimo tego nie traciłaś humoru mówiąc "I tak jestem lepsza". Bez zastanowienia mogę powiedzieć, że Jesteś nie do zastąpienia. Gdzie też znajdę drugą taką, która będzie potrafiła oglądając horror w najstraszniejszym momencie filmu, wykrzyczeć iż popcorn się skończył doprowadzając człowieka niemalże do zawału. Mimo wszystko, mimo wad które ma każdy z nas, Jesteś i Będziesz zawsze tą najlepszą.

Twoja śniąca na jawie Wojowniczka.

Moja droga…

To zaledwie kilka lat spędzonych razem, lecz wystarcza byśmy były nie rozłączne. Jesteśmy niczym siostry z innych ojców i matek. Przyznam, że nigdy nie potrafiłam mówić za wiele o tym co nas łączy. Pewnie nigdy nie zastanawiałaś się nad tym jaką wielką pomocą dla mnie jesteś. Czy deszcz czy słońce, czy smutek czy radość Ty zawsze obok mnie jesteś. Mimo kłótni,...