Dzięki wielkie za wyróżnienie i gratulacje dla wszystkich nagrodzonych.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich odważnych, którzy pisali, wszystkich sympatyków serwisu i jego załogę

Dzięki wielkie za wyróżnienie i gratulacje dla wszystkich nagrodzonych.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich odważnych, którzy pisali, wszystkich sympatyków serwisu i jego załogę

Naprawdę świetnie Wam wszystkim poszło! Nagrody w postaci książki z autografem autora otrzymują:
Andrew-Vysotsky
aaa2828
carol
Magdalena
tajrun
Slave

Gratulujemy i skontaktujemy się z Wami przez serwis!

Naprawdę świetnie Wam wszystkim poszło! Nagrody w postaci książki z autografem autora otrzymują:
Andrew-Vysotsky
aaa2828
carol
Magdalena
tajrun
Slave

Gratulujemy i skontaktujemy się z Wami przez serwis!

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy we wtorek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy we wtorek.

Wysoki Sądzie!
Tak, to prawda. Mój klient stworzył piramidę finansową. Wyłudził od ludzi kilkadziesiąt milionów złotych. To nie ulega wątpliwości. Dowody przedstawione na tej rozprawie wskazują na jego winę.
Chciałabym przedstawić Wysokiemu Sądowi kilka spraw ściśle powiązanych z działaniem mojego klienta. Po pierwsze: dlaczego do tego doszło? Dlaczego oskarżony dopuścił się takiego czynu? Odpowiedź jest bardzo prosta. Chciał pomagać innym. Przypominam, że mój klient zeznał, iż nie zdefraudował pozyskanych pieniędzy. Powiedział, że cała kwota poszukiwana przez śledczych została przeznaczona na szczytny cel, została oddana osobom potrzebującym pomocy. Jednocześnie zaznaczył, że chce, by ci ludzie zostali anonimowi, ponieważ nie mieli pojęcia o źródle pieniędzy oraz nie chce ich mieszać w tę sprawę, uprzykrzać im ich i tak niekolorowego życia. Jednakże, dzięki zeznaniom świadka –Pani Kowalskiej, która dowiedziała się o kłopotach z prawem mojego klienta, dowiadujemy się, że to, co mówi oskarżony jest prawdą. Świadek oświadczyła, że mój klient zafundował wybudowanie kilku kompleksów domów dziecka dla dzieci pochodzących z patologicznych rodzin. Zeznała również, że dzięki temu człowiekowi dzieci poczuły się bezpiecznie. Oskarżony zafundował im namiastkę prawdziwego domu. Domu, którego nigdy nie miały. Czy to nie jest dostatecznie ważne?
Teraz przedstawię Wysokiemu Sądowi listę osób, a właściwie listę dochodów osób, które oskarżają mojego klienta. Czy widać na niej coś szczególnego? Tak, z pewnością. Krótko mówiąc są to osoby, które mają ogromny majątek, dysponują ogromnym kapitałem. Mój klient działał więc niczym Robin Hood. Zabierał bogatym i oddawał biednym. Sobie nie wziął nic. Jest to człowiek bardzo wrażliwy na krzywdę innych. Co prawda, nie ofiarował biednym dzieciom własnych pieniędzy, bo ich nie miał, ale poprzez swoje zaangażowanie dał im cząstkę siebie. Nie myśląc o konsekwencjach chciał poprawić ich los. Taka postawa nie zasługuje na karę.
Wnoszę o uniewinnienie.

Wysoki Sądzie!
Tak, to prawda. Mój klient stworzył piramidę finansową. Wyłudził od ludzi kilkadziesiąt milionów złotych. To nie ulega wątpliwości. Dowody przedstawione na tej rozprawie wskazują na jego winę.
Chciałabym przedstawić Wysokiemu Sądowi kilka spraw ściśle powiązanych z działaniem mojego klienta. Po pierwsze: dlaczego do tego doszło? Dlaczego oskarżony dopuścił...

Sędzio Najwyższy!
Ma się wrażenie, że po usłyszeniu tylu oskarżeń i zarzutów nic dodać nic ująć...
Otóż podjęłam się obrony tego człowieka z konkretnej przyczyny. Nie dlatego, że sprawa jest ogromnej wagi, medialna, głośna i poważna, ale tylko i wyłącznie dlatego, że każdy potrzebuje dobrej obrony.
Banalne?
Być może tak. Jednak, jestem przekonana iż większość z Państwa, tu siedzących i zebranych, łacznie z Wysokim Sądem, przez ten czas kilku rozpraw, długich godzin, wielu światków i zeznań, przynajmniej przez jedną krótką chwilę pomyślało o tym człowieku jako o kimś niewinnym. Inaczej nie byłoby nas tutaj. Nie rozstrzygalibyśmy Jego dalszych losów, tylko skazany by został na odgórnie wyznaczoną karę.
Dlaczego?
Ja, On, Wy- jesteśmy ludźmi, braćmi, krwią i kośćmi. Mylimy się, błądzimy, zachodzimy za daleko i nie potrafimy zawrócić. Nie chcę prawić o religii i miłości bliźniego. Nie chcę nakłaniać nikogo by się litował nad tym człowiekiem... Chcę jedynie sprawiedliwości.
Nie sprawiedliwe jest to że świat pędzi tak szybko do przodu. Coś nam zabiera, niszczy, szczuje nas czymś i nęci a potem ucieka nam z przed nosa. Niesprawiedliwy jest system w którym żyjemy...
Pomyślmy nad sensem tych słow i zastanówmy się wspólnie już, jaka kara należy się komuś kto pozwolił wtargnąć temu wirowi cywilizacji w swoje życie. Komuś kto parł do przodu nie umiejąc się wycofać, zatrzymać, kto nie mógł zawrócić...
Czy system da się ukarać? Czy świat da się ukarać? Czy karząc tego jednego człowieka uleczymy świat?

Sędzio Najwyższy!
Ma się wrażenie, że po usłyszeniu tylu oskarżeń i zarzutów nic dodać nic ująć...
Otóż podjęłam się obrony tego człowieka z konkretnej przyczyny. Nie dlatego, że sprawa jest ogromnej wagi, medialna, głośna i poważna, ale tylko i wyłącznie dlatego, że każdy potrzebuje dobrej obrony.
Banalne?
Być może tak. Jednak, jestem przekonana iż większość z Państwa, tu...

Wysoki Sądzie!

Zanim Temida ostatecznie rozstrzygnie, jak potoczą się losy mojego klienta, pozwolę sobie zadać Wysokiemu Sądowi jedno niewinne pytanie. Gdzie Wysoki Sąd trzyma swoje oszczędności? W skarpecie? Za obluzowaną deską podłogową? Oczywiście, że nie. Każdy rozsądny człowiek przechowuje dziś swoje środki w banku, czasem nawet w kilku. Robi tak Wysoki Sąd, robi Prezydent USA, a także pani Zosia spod siódemki. Nie inaczej postępuję ja sama.

Czy Wysoki Sąd ufa swojemu bankowi? Jasne, że tak! Jest przecież tyle regulacji, tyle zabezpieczeń, nic złego nie może się stać!

Teraz wyobraźmy sobie, że Wysoki Sąd, Prezydent USA, pani Zosia i ja mamy konto w jednym banku. Pewnego dnia cała nasza czwórka i wszyscy inni klienci tego banku decydujemy, że chcemy zabrać nasze środki i lecieć do Meksyku. Co się okazuje? ŻE FIZYCZNIE TYCH PIENIĘDZY TAM NIE MA.

Właśnie tak działają banki. Ich płynność nie musi być stuprocentowa. Ile więc wynosi? 99%? 80%? No mniej niż 75% chyba nie… Tak uważa większość z nas. Jak jest w rzeczywistości? Obecnie płynność banków kształtuje się na poziomie 10%. Szok? Być może. Ale jest to zgodne (podkreślam: ZGODNE) z polskim prawem.

I chociaż nie mówimy o banku, nie inaczej było w tym przypadku. Ba, nie tylko w tym. Cały współczesny system finansowy jest jedną wielką piramidą. Musimy się liczyć z tym, że - oddając komuś swoje pieniądze – narażamy się na stratę. Istnieje też możliwość zysku. I to jest właśnie ta cena, którą bank płaci nam za podejmowane przez nas ryzyko.

Podsumowując: jeśli mój klient zostanie uznany za winnego, to winny jest też cały światowy system finansowy! Co zatem robić? Ukarać wszystkie instytucje finansowe na świecie? Za to, że w ogóle funkcjonują? Można. O ile tylko chcemy zrujnować całą światową gospodarkę.

Wysoki Sądzie!

Zanim Temida ostatecznie rozstrzygnie, jak potoczą się losy mojego klienta, pozwolę sobie zadać Wysokiemu Sądowi jedno niewinne pytanie. Gdzie Wysoki Sąd trzyma swoje oszczędności? W skarpecie? Za obluzowaną deską podłogową? Oczywiście, że nie. Każdy rozsądny człowiek przechowuje dziś swoje środki w banku, czasem nawet w kilku. Robi tak Wysoki Sąd, robi...

Prawdą jest, że mój klient naraził na straty tysiące osób, nie wypieramy się tego, jednak twierdzenie, że to było celowe działanie jest zwykłym oszczerstwem! Oskarżono go o zbudowanie piramidy finansowej, celowe oszustwo dla własnego zysku, media i opinia publiczna wydała na niego wyrok jeszcze przed procesem kierując się wyłącznie emocjami jakie wywołały straty poniesione przez jego klientów! Nikt nie zadał sobie trudu by wysłuchać jego wyjaśnień!
Czy mój klient założył firmę dla własnego zysku? Oczywiście! Każdy przedsiębiorca chce zarabiać na swoim interesie, czyż nie? Nie zamierzał jednak okradać ludzi, jego firma po prostu zbankrutowała jak wiele innych w dobie światowego kryzysu.
Oskarża się go, że spłacał starych klientów pieniędzmi od nowych, tak to prawda, ale wcale nie dlatego, że zebrane pieniądze zagarniał dla siebie! Z powodu kryzysu inwestycje, które miały zapewnić zysk jego klientom nie powiodły się, jeśli jego dotychczasowi klienci ponieśli by straty, kto powierzyłby pieniądze firmie? Tak więc mój klient stanął przed groźbą bankructwa. Chcąc ratować firmę podjął ryzykowną decyzję by część pieniędzy od nowych klientów przeznaczyć dla starych. Miał nadzieję, że w ten sposób uda mu się przetrwać trudny okres, niestety jak już dzisiaj wiemy to się nie udało.
Tak więc mój klient to zwykły przedsiębiorca, którego firma nie wytrzymała kryzysu, jedynym co odróżnia go od innych przedsiębiorców którzy zbankrutowali są bardzo bolesne konsekwencje jakie ponieśli jego klienci.

Prawdą jest, że mój klient naraził na straty tysiące osób, nie wypieramy się tego, jednak twierdzenie, że to było celowe działanie jest zwykłym oszczerstwem! Oskarżono go o zbudowanie piramidy finansowej, celowe oszustwo dla własnego zysku, media i opinia publiczna wydała na niego wyrok jeszcze przed procesem kierując się wyłącznie emocjami jakie wywołały straty poniesione...

Oszustwo to tu jednak za wielkie słowo, ponieważ mój klient nie ukrywał, jak działa jego biznes, na czym on i ludzie, którzy się na to zgodzili, podkreślam, zgodzili, czyli dobrowolnie, bez przymusu wpłacili jakąś tam kwotę, by ona się powiększała, mając jednocześnie świadomość, że mogą zostać z niczym, w jakiż to sposób mój klient ich oszukał zatem? Co takiego zrobił? Szukał po prostu sposobu, by szybko zarobić pieniądze na operację ukochanego dziecka, nie wydał ich na przyjemności, ale na to, co najważniejsze, na zachowanie życia i zdrowia, czy ktokolwiek z nas zawahałby się w takiej sytuacji? Poza tym proszę pamiętać, że mój klient wykazał skruchę i obiecał spłacić wszystkich, którzy cokolwiek przez niego stracili, nie chciał tego, myślał tylko o chorym dziecku, jego twarz miał cały czas przed oczami, przeprasza i żałuje, że tak się stało. Proszę o jak najłagodniejszy wymiar kary, ale najistotniejsze dla mojego klienta jest to, że dziecko wyzdrowiało, a on zapewne nawiązałby pakt z diabłem, by tylko uchronić swego potomka przed najgorszym. Dziękuję.

Oszustwo to tu jednak za wielkie słowo, ponieważ mój klient nie ukrywał, jak działa jego biznes, na czym on i ludzie, którzy się na to zgodzili, podkreślam, zgodzili, czyli dobrowolnie, bez przymusu wpłacili jakąś tam kwotę, by ona się powiększała, mając jednocześnie świadomość, że mogą zostać z niczym, w jakiż to sposób mój klient ich oszukał zatem? Co takiego zrobił?...

Przedmiotowa sprawa należy niewątpliwie do niezwykle delikatnych. Już obszerność zarzutu, ilość poszkodowanych oraz wysokość szkody wskazane przez prokuratora w akcie oskarżenia dają wyobrażenie o tym, jak wiele emocji łączy się z tą sprawą. Ogłoszenie upadłości przez Oskarżonego wiązało się z co najmniej częściową utratą oszczędności osób, które dziś występują w roli pokrzywdzonych, a wszyscy oni słusznie są rozgoryczeni i żądni sprawiedliwości. Jednak wśród tego ogromu złości, rozjątrzanej jeszcze przez media lekką ręką szafujące wyroki, zwracam się do Sądu, by tym ostrożniej przeanalizował cały materiał dowodowy, pamiętając o zasadzie oceny dowodów – swobodnej, ale nie dowolnej, uwzględniającej zasady logicznego rozumowania. Sędzia musi być niezawisły i sprawiedliwy – ale ta obiektywna sprawiedliwość nie zawsze będzie pokrywać się z rozumieniem sprawiedliwości osób pragnących odwetu. Sąd będąc „ustami ustawy” nie może ugiąć się pod naciskami i wydać wyrok niesłuszny, ale zadowalający widzów tego spektaklu.

Prokurator postawił Oskarżonemu zarzut oszustwa. Ja jednak podnoszę, iż czyn mojego Klienta nie wyczerpuje znamion tego typu czynu zabronionego. Aby przypisać sprawcy oszustwo, należy wykazać, iż działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym: chciał osiągnąć korzyść majątkową poprzez wprowadzenie w błąd innej osoby. Nie wystarczy tu ustalenie, iż mógł przewidzieć, że inna osoba nie zrozumie umowy, z której przecież jasno wynikał rodzaj prowadzonej działalności. Mój Klient działał w sposób zgodny z umową, faktycznie dokonywał wymienionych inwestycji w szlachetne kruszce, co jednak nie przyniosło oczekiwanych zysków. Być może mojemu Klientowi może być przypisany brak należytej staranności, jednak może to być podstawą co najwyżej odpowiedzialności cywilnej, finansowej, przed którą mój Klient się nie uchyla, czemu dał wyraz składając wniosek o upadłość.

Z uwagi na dekompletację znamion oszustwa konieczne jest wydanie wyroku uniewinniającego, o co niniejszym wnoszę.

Przedmiotowa sprawa należy niewątpliwie do niezwykle delikatnych. Już obszerność zarzutu, ilość poszkodowanych oraz wysokość szkody wskazane przez prokuratora w akcie oskarżenia dają wyobrażenie o tym, jak wiele emocji łączy się z tą sprawą. Ogłoszenie upadłości przez Oskarżonego wiązało się z co najmniej częściową utratą oszczędności osób, które dziś występują w roli...

Wysoki sadzie. Na tej sali padło wiele oskarżeń względem mojego klienta, między innym to iż nie posiadał licencji na handel złotem. A ja się pytam co by było gdyby mój klient zbankrutował mając tę licencję. Czy sytuacja osób które mu powierzyły swoje pieniądze byłaby zgoła odmienna. Odpowiedź jest prosta NIE. Nie, gdyż licencja to tylko urzędowy papierek, nikt z KNF za wystawienie jego nie ponosi finansowej odpowiedzialności. Licencje należy wydawać wtedy gdy ma ona sens, a ma ona racje bytu gdy wydaje ją towarzystwo ubezpieczeniowe które prześwietli swojego klienta wzdłuż i wszerz i poręcza za niego finansowo. Wiec czy z licencją czy bez, klienci Amber Gold, byliby w tej samej sytuacji.
Drugim zarzutem jest obietnica niepomiernie wysokiego zysku, w wymiarze 14%. Przykro mi to mówić lecz, większość z obecnych tu osób nie ma większego pojęcia o procesie inwestycyjnym. Śmiem twierdzić że mój klient i bez piramidy finansowej, mógł obiecywać podobny zysk. Dlaczego? Ponieważ wartość złota w ostatnich latach drastycznie wzrosła. A że się przeliczył. Chyba nie odmówi mi wysoki sąd racji jeśli stwierdzę że każda inwestycja niesie ze sobą ryzyko.
Kolejny zarzut to uruchomienie piramidy finansowej. Cóż według mnie mój klient brał przykład z instancji wyższej. Jeśli nasze państwo w świetle prawa zezwala na istnienie piramidy finansowej którą jest ZUS, a ma obiekcie co tego że jego obywatele równie bezczelnie lekceważą prawo. To powinniśmy się zastanowić nad sensem istnienia jakiegokolwiek prawodawstwa w tym kraju.
Na koniec chciałbym dodać iż wina niedopełnienia wszystkich formalności nie leży jedynie po stronie mojego klienta, ale i po stronie państwa które teoretycznie powinno kontrolować nasze finanse. Ale zejdźmy na ziemię, skoro nasze państwo drogi nie potrafi wybudować, to czemu my podatnicy mamy mu ufać na słowo gdy wydaje jakąś licencję czy nie.
Pozostaje mi mieć nadzieję iż wysoki sąd weźmie pod uwagę przedstawione przeze mnie argumenty i wyda łagodny wyrok.
Dziękuję.

Wysoki sadzie. Na tej sali padło wiele oskarżeń względem mojego klienta, między innym to iż nie posiadał licencji na handel złotem. A ja się pytam co by było gdyby mój klient zbankrutował mając tę licencję. Czy sytuacja osób które mu powierzyły swoje pieniądze byłaby zgoła odmienna. Odpowiedź jest prosta NIE. Nie, gdyż licencja to tylko urzędowy papierek, nikt z KNF za...