Pewnej niedzieli w końcu lat sześćdziesiątych plażowaliśmy z rodzicami na leśnej polance. Otwierając czytaną wspólnie z tatą książkę trafiłem na list z sądu. Było to żądanie stawienia się moich rodziców na rozprawie pojednawczej w sprawie rozwodu. Byłem wstrząśnięty, bo nigdy u nas nie było o tym mowy, chociaż bywało, ze rodzice się kłócili ze sobą.
Niebawem mieszkająca dotąd z babcią ciocia Zosia wyprowadziła się do mieszkania w wieżowcu. Na drzwiach jej dotychczasowego pokoju pojawiło się ogłoszenie, że zostaje on przejęty przez Administrację Domów Mieszkalnych. Jednocześnie mama, ciocia, a zwłaszcza tata wydawali się być źli na babcię. Sprawa rozwodu nie pojawiła się więcej.
Minęło kilka miesięcy zanim posłyszałem rozmowę:
- Mamie nie podobało się, że pokój po Zosi chce zająć Teo pod pretekstem fikcyjnego rozwodu ze mną, bo sama chciała pokój wynajmować studentom, więc poszła do administracji i poskarżyła się na te zakusy. W efekcie administracja zwalniający się pokój przydzieliła lokatorom z kwaterunku – mówiła mama.
I wtedy mnie olśniło! Rodzice doprowadzili do rozprawy rozwodowej, bo chcieli przez tą fikcję dostać pokój po cioci. Wtedy nie wiedziałem jeszcze, że cała kamienica jest współwłasnością babci, mamy, cioci Zosi i innych naszych krewnych. Normalnie to oni decydowaliby kto zajmuje mieszkanie czy pokój, ale w komunistycznych prawach PRL-u decydował o tym państwowy urząd.
Po kilku latach ciocia i mama zaczęły odwiedzać babcię w chorobie, ale tata już nie.

Pewnej niedzieli w końcu lat sześćdziesiątych plażowaliśmy z rodzicami na leśnej polance. Otwierając czytaną wspólnie z tatą książkę trafiłem na list z sądu. Było to żądanie stawienia się moich rodziców na rozprawie pojednawczej w sprawie rozwodu. Byłem wstrząśnięty, bo nigdy u nas nie było o tym mowy, chociaż bywało, ze rodzice się kłócili ze sobą.
Niebawem mieszkająca...

Spory to nieodłączna część relacji z rodzeństwem, moje dzieci syn i córka wiecznie toczą między sobą spory i kłótnie, ale kiedy coś się dzieje ważnego zawsze stają za sobą murem. Choć między sobą mogą toczyc drobne wojny to w obliczu zagrożenia stają za soba murem i tak własnie powinno moim zdaniem być

Spory to nieodłączna część relacji z rodzeństwem, moje dzieci syn i córka wiecznie toczą między sobą spory i kłótnie, ale kiedy coś się dzieje ważnego zawsze stają za sobą murem. Choć między sobą mogą toczyc drobne wojny to w obliczu zagrożenia stają za soba murem i tak własnie powinno moim zdaniem być

Moja mama zawsze mi powtarza, że nie ma dymu bez ognia i domu bez kłótni. Zgadzam się z nią w 100%. Konflikty istnieją i będą istnieć. Takim moim największym jest konflikt z siostrą. Od zawsze nie byłyśmy blisko i w sumie teraz nie jest lepiej. Wiele razy próbowałam się dogadać, jednak nasza różnica charakterów w tym nie pomaga. To taka moja mała porażka, że w sumie najbliższa osoba może być tak obca.

Ale żeby nie było tak smutno to dodam, że mam jeszcze jedną siostrę,która jest młodsza ode mnie 13 lat. Pamiętam jak przechodziła okres buntu, jak kłóciła się ze mną o wszystko i mówiła, że jestem gorsza od mamy, jak dawałam jej kazania. Teraz z biegiem czasu mówi, że mi dziękuje za to, że byłam tak cierpliwa! 

Moja mama zawsze mi powtarza, że nie ma dymu bez ognia i domu bez kłótni. Zgadzam się z nią w 100%. Konflikty istnieją i będą istnieć. Takim moim największym jest konflikt z siostrą. Od zawsze nie byłyśmy blisko i w sumie teraz nie jest lepiej. Wiele razy próbowałam się dogadać, jednak nasza różnica charakterów w tym nie pomaga. To taka moja mała porażka, że w sumie...

Pamiętam spory, które toczyłam z moją starszą siostrą - 8 lat różnicy to całkiem sporo. Gdy w młodym wieku urodziła pierwsze dziecko, buntowałam się gdy musiałam odbierać młodego z przedszkola czy ze szkoły. Często się kłóciliśmy w tym temacie. Nasze relacje w tym czasie nie były dobre. Jej reakcje na moje odmowy były całkiem niesłuszne. Przecież chodziłam do liceum i miałam swoje plany po szkole, dlaczego więc zamiast spotykać się ze znajomymi, jeździłam po młodego? Byłam młodym buntownikiem. Jednak największym plusem całej sytuacji była więź z siostrzeńcem, zawsze traktowałam go niczym młodszego brata. I tak jest do dzisiaj. Gdy wracam do domu rodzinnego, spędzamy razem czas. Mam nadzieję, że moja "nauka" pozwoli mu kiedyś podejmować właściwe wybory w życiu, mieć pasje i marzenia, jak ciocia 🙂

Pamiętam spory, które toczyłam z moją starszą siostrą - 8 lat różnicy to całkiem sporo. Gdy w młodym wieku urodziła pierwsze dziecko, buntowałam się gdy musiałam odbierać młodego z przedszkola czy ze szkoły. Często się kłóciliśmy w tym temacie. Nasze relacje w tym czasie nie były dobre. Jej reakcje na moje odmowy były całkiem niesłuszne. Przecież chodziłam do liceum i...

ANN49
Rodzinne konflikty? O tak...
Mam siostrę, starszą...Jej zazdrość o wszystko była powalająca. Kiedy miałam 17 lat przeszłam poważną operację serca, a po powrocie usłyszałam jak moja siostra mówi do mamy; "szkoda, że nie umarłam".  Te słowa zagnieżdziły się w moim sercu na stałe, bolą mnie do dzisiaj, chociaż minęło już mnóstwo lat...
Ponoć "Najlepszym miejscem pod słońcem jest dom, do którego możesz wrócić ciepłą pamięcią i wspomnieniami..." Moje wspomnienia często przybierają brunatną barwę...

ANN49
Rodzinne konflikty? O tak...
Mam siostrę, starszą...Jej zazdrość o wszystko była powalająca. Kiedy miałam 17 lat przeszłam poważną operację serca, a po powrocie usłyszałam jak moja siostra mówi do mamy; "szkoda, że nie umarłam".  Te słowa zagnieżdziły się w moim sercu na stałe, bolą mnie do dzisiaj, chociaż minęło już mnóstwo lat...
Ponoć "Najlepszym miejscem pod...

U mnie rodzinny konflikt nastąpił kilkanaście lat temu. Siostra mojego taty zaczęła chorować na stwardnienie rozsiane. Jej mąż poprosił wtedy mojego tatę o pożyczenie dużej sumy, rzekomo na leczenie. Rodzice wiedzieli, że wujek próbuje wykorzystać sytuację, a pieniądze te nie pójdą na leczenie, a dodatkowo na pewno nie będą dobrowolnie zwrócone. Odmówili. Wtedy wujek odciął się od nas, z dnia na dzień straciliśmy kontakt z naszym kuzynem i dla nas, dla dzieci było to naprawdę niezrozumiałe. Po latach, brak kontaktów pomiędzy nimi nadal istnieje, ale razem z rodzeństwem nawiązaliśmy kontakt z kuzynem - był już pełnoletni, więc wujek nie miał już takiego wpływu na jego życie. Mieliśmy obawy, czy nie przejął awersji do nas po swoim ojcu, ale udało nam się spotkać. Na razie nasze kontakty są ostrożne, bazują głównie na wspomnieniach z dzieciństwa,  ale mam nadzieję, że z czasem nasze relacje będą coraz lepsze i może także spotka się z resztą naszej rodziny. A wtedy wszystko na powrót będzie dobrze.

U mnie rodzinny konflikt nastąpił kilkanaście lat temu. Siostra mojego taty zaczęła chorować na stwardnienie rozsiane. Jej mąż poprosił wtedy mojego tatę o pożyczenie dużej sumy, rzekomo na leczenie. Rodzice wiedzieli, że wujek próbuje wykorzystać sytuację, a pieniądze te nie pójdą na leczenie, a dodatkowo na pewno nie będą dobrowolnie zwrócone. Odmówili. Wtedy wujek odciął...

W obecnej chwili mam taką właśnie nieciekawą sytuację, gdyż rodzina mieszkająca w Rosji opowiada się po stronie Putina i żadne logiczne argumenty, że ten człowiek źle postępuje, po prostu do nich nie docierają. Kłócimy się przez to, bo chociaż sama jestem z pochodzenia Rosjanką, widzę zło czynione innym ludziom przez jednego człowieka, przez system jaki panuje w jego kraju, a rodzina twierdzi, że pod jego rządami ludziom dobrze się żyje, a żadnej wojny nie ma. Dziwi mnie, że przecież wykształceni ludzie, a tak się dali omotać propagandzie. Przez to wszystko powstał między nami mur, bo mój poziom tolerancji na głoszone przez nich "prawdy" już się wyczerpał. Liczę na to, że kiedyś przejrzą na oczy, a nasze relacje ulegną poprawie.

W obecnej chwili mam taką właśnie nieciekawą sytuację, gdyż rodzina mieszkająca w Rosji opowiada się po stronie Putina i żadne logiczne argumenty, że ten człowiek źle postępuje, po prostu do nich nie docierają. Kłócimy się przez to, bo chociaż sama jestem z pochodzenia Rosjanką, widzę zło czynione innym ludziom przez jednego człowieka, przez system jaki panuje w jego kraju,...

W mojej rodzinie jest wiele konfliktów, które nie zostały rozwiązane ani zażegnane. Jest jednak jeden konflikt, który udało mi się zażegnać z siostrą.
Kłóciłyśmy się odkąd pamiętam, o głupoty, o poważniejsze rzeczy, krzyczałyśmy na siebie. Nie było to siostrzane zachowanie.  Jednak od kilku lat mamy podobne problemy, obie jesteśmy dorosłe, myślimy o przyszłości i wspieramy się w każdych naszych decyzjach. Komu się najlepiej wygadać jeśli nie siostrze. :)
Z mojego wroga stała się przyjaciółką. 

W mojej rodzinie jest wiele konfliktów, które nie zostały rozwiązane ani zażegnane. Jest jednak jeden konflikt, który udało mi się zażegnać z siostrą.
Kłóciłyśmy się odkąd pamiętam, o głupoty, o poważniejsze rzeczy, krzyczałyśmy na siebie. Nie było to siostrzane zachowanie.  Jednak od kilku lat mamy podobne problemy, obie jesteśmy dorosłe, myślimy o przyszłości i wspieramy...

Pokłóciłem się kiedyś z młodszym bratem. Jesteśmy jak dwa owczarki niemieckie, które szczekają na siebie o to, kto ma być jako pierwszy pogłaskany, taki przykład, bo przecież nie tak daleko nam do zwierząt, w sensie nam ludziom.

O co był konflikt, który trwał conajmniej trzy tygodnie? Różnica charakterów. Jak Ja wyznaje zasade, co masz zrobić jutro, zrób dziś (nie należy nigdy odkładać ważnych rzeczy na potem, bo jutra może nie być), to brat robi wszystko możliwie jak najpóźniej. Miałem też żal, że jak mieliśmy chorą babcie, to zajmował się tak skromnie, nakarmił, ale nie umyłby i nie zmienił pampersów. Rozumiem, wrażliwy, ale gdy mnie nie było, czy mamy, to tak mogła pół dnia siedzieć/leżeć brudna.

No i nie podobało mi się, że jak udowodniłem w kłótni swoje racje, to on w gniewie szydził z moich zasad, mojej pasji, misji życiowej.

Jak się pogodziliśmy? Moja mama zatruła się kiedyś alkoholem w ,,Rotundzie" w Siewierzu(nie polecam, pewnie bez akcyzy). Brat się przestraszył, że to może być jej koniec, mama mówiła, że jej żal, iż jej dwoje ukochanych dzieci kłóci się jak pies z kotem. Wymusiła na nas, abyśmy nigdy nie doprowadzili do trwałej wojny między sobą i nie żyli jak wójt i proboszcz z ,,Ranczo", i się pogodziliśmy jak Cześnik i Rejent :)

Mama jak coś była zdrów, liche menu i alkohole podawali gościom... Ale dzień był straszny, wnosiliśmy ją prawie jak zwłoki, choć nie wypiła dużo. Drugiego dnia było ok.

Pokłóciłem się kiedyś z młodszym bratem. Jesteśmy jak dwa owczarki niemieckie, które szczekają na siebie o to, kto ma być jako pierwszy pogłaskany, taki przykład, bo przecież nie tak daleko nam do zwierząt, w sensie nam ludziom.

O co był konflikt, który trwał conajmniej trzy tygodnie? Różnica charakterów. Jak Ja wyznaje zasade, co masz zrobić jutro, zrób dziś (nie należy...

Odkąd pamiętam w moim rodzinnym domu zdarzały się sprzeczki,uważam,że nie istnieje wręcz rodzina,u której one nie występują. U mnie natomiast największy konflikt miał miejsce,gdy babcia zachorowała i zajmowała się nią tylko moja mama oraz ciotka. Reszta rodzeństwa nie interesowała się zbytnio będąc za granicą albo mając na głowie rzekomo większe problemy. Jak to w rodzinie konflikt został zażegnany,ale dopiero po śmierci babci. Czasami szukanie rozwiązań nie jest najlepszą opcją,po prostu dla wszystkiego trzeba dać czas.
 

Odkąd pamiętam w moim rodzinnym domu zdarzały się sprzeczki,uważam,że nie istnieje wręcz rodzina,u której one nie występują. U mnie natomiast największy konflikt miał miejsce,gdy babcia zachorowała i zajmowała się nią tylko moja mama oraz ciotka. Reszta rodzeństwa nie interesowała się zbytnio będąc za granicą albo mając na głowie rzekomo większe problemy. Jak to w rodzinie...